Iron Man 3 - film, który odpowiada na pytanie czym powinna być technologia w życiu człowieka

Dotychczas nie byłem wielkim fanem serii filmów o super-bohaterze Tony'm Starku, aka Iron Manie. To głównie ze względu na interpretację postaci Iron Mana przez Roberta Downey'a Jr. - skądinąd świetnego aktora - który w moim odczuciu w obu poprzednich częściach trylogii zawodził. Traktował postać Starka z jednej strony zbyt groteskowo, a z drugiej z dokładnie tą samą manierą, z jaką interpretował Sherlocka Holmesa w obrazach Guya Ritchiego. W rezultacie dostawaliśmy raczej pastisz wybitnie dramatycznej przecież postaci ekscentrycznego miliardera w służbie ludzkości, bez odpowiednio głęboko nakreślonego profilu psychologicznego bohatera. W "Iron Manie 3" jest jednak zupełnie inaczej.

Najnowsza odsłona "Iron Mana" koncentruje się wokół postaci Tony'ego Starka i jego ułomności jako człowieka. To zhumanizowanie Iron Mana wychodzi na dobre całemu obrazowi, który wreszcie nabiera nieco głębszego wymiaru, aniżeli pokazanie spektakularnego mordobicia na lądzie i w przestworzach. Fanów takiego traktowania filmów o super-bohaterach należy jednak uspokoić - najnowszy "Iron Man" na pewno nie odstaje w liczbie wybuchów, bitew, czy spektakularnych pojedynków pomiędzy dobrymi a złymi, od poprzednich filmów. Tyle, że tutaj nareszcie chodzi o coś więcej.

Najbardziej w nowym Iron Manie podoba mi się próba odpowiedzi na pytanie czym i kim tak naprawdę jest Iron Man - Tonym Starkiem? Super-komputerem Jarvisem? Kostiumami wypchanymi ultranowoczesną technologią? To bardzo współczesne pytanie, szczególnie teraz, gdy technologie komputerowe zaczynają integrować się z naszym ciałem. Inteligentne opaski monitorujące nasze zdrowie, okulary z nakładką wirtualnej rzeczywistości - to przecież już dziś jest dostępne, a w niedalekiej przyszłości doczekamy się zapewne innych spektakularnych przykładów tzw. ubieralnej technologii. W pewnym sensie wszyscy powoli stajemy się Iron Manami, integrując nasze życie z technologiami komputerowymi. Próba odpowiedzi na pytanie w jakim stopniu zaczyna nas ona definiować jest pytaniem coraz bardziej na czasie.

Cieszy mnie także to, że wizje technologiczne pokazane w "Iron Man 3" nie są wcale wielce odległe od tego, co już dziś zna ludzkość. Gdy Tony Stark szuka informacji na temat wybuchów bomb, korzysta z narzędzi w bardzo podobny sposób do nas wszystkich, którzy korzystają z Google'a. Gdy konstruuje prymitywną wersję swoich zabawek, to robi to za pomocą tych samych narzędzi, które i my trzymamy w garażach. W końcu gdy musi naładować Iron Mana w wersji 42, to trwa to długo, jak u tych, którzy korzystają dziś z elektrycznych samochodów. Chyba nigdy wcześniej super-bohater nie był tak bliski zwykłego człowieka. To wręcz wzruszające.

Żeby jednak nie przestraszyć tych, którzy od nowego Iron Mana oczekują przede wszystkim podobnej rozrywki co w obu poprzednich filmach, czy w "Avengers", należy wyraźnie podkreślić, że to wciąż film typowy dla swojego gatunku, zrealizowany według wszystkich najważniejszych wytycznych gatunku. Tam, gdzie film ma zapierać dech w piersiach, to zapiera, tam, gdzie ma rozśmieszyć, to rozmiesza, a tam, gdzie ma wręcz wywołać zawroty głowy od szybkości akcji, to wywołuje. Tyle, że obok tego mamy świetnie podany obraz dramatu człowieka w dobie przytłaczającej wręcz technologii komputerowej.

Warto iść do kina. "Iron Man 3" to zdecydowanie najlepszy film w całej serii, a Robert Downey Jr. w końcu zagrał Iron Mana tak, że aż chciałoby się go zobaczyć w interpretacji kolejnej części...