Netflix: najdroższe filmy serwisu - TOP 10

Wielkie firmy to wielkie pieniądze, a wielkie pieniądze to wielkie nazwiska. Nic specjalnie zaskakującego, choć podobnie jak spore sumy nie gwarantują jakości filmu, tak same nazwiska na papierze też niewiele znaczą - sukces filmu zależy od zbyt wielu czynników, by to spłycać. Ostatnimi czasy Netflix przejął palmę pierwszeństwa, jeśli chodzi o gigantyczne budżety wypuszczanych filmów i zarazem średnie jakościowo efekty. Oto 10 filmów, które w całej dotychczasowej działalności tej platformy streamingowej zyskały miano najdroższych (i niekoniecznie najlepszych) - uszeregowane są rosnąco, a zatem listę zamyka ten, na który wyłożono największą kwotę.

David Ayer ("Legion samobójców") prezentuje w tym filmie świat wyjątkowo "zjednoczony" - fabuła toczy się w alternatywnej rzeczywistości, gdzie obok siebie żyją ludzie, orki, elfy i wróżki. Główni bohaterowie to para policjantów - człowiek Ward (Will Smith) i ork Jakoby (Edgerton), których patrolowa rutyna zmieni się w walkę o przetrwanie.

George Clooney nie pierwszy raz bierze się zarówno za grę, jak i za funkcję reżysera. Tym razem zaadaptował powieść "Dzień dobry, północy" autorstwa Lily Brooks-Dalton, opowiadając o żyjącym w postapokaliptycznej rzeczywistości samotniku Augustinie (Clooney), który prowadzi badania w Arktyce i próbuje nawiązac kontakt z powracającymi na Ziemię członkami załogi statku kosmicznego.

Taka obsada to żyła złota, absolutny samograj na papierze - kto zagra lepiej zmęczonego życiem żołnierza sił specjalnych niż Ben Affleck czy Oscar Isaac? Może ktoś by się znalazł, ale nie o to chodzi - w tym projekcie było sporo ciekawych nazwisk i fabuła, z której dało się coś porządnego zmajstrować. Wyszło całkiem nieźle - thriller Chandora spełnił swoje ambicje i dobrze wykorzystał obsadę.

Brytyjsko-amerykański biopic, którego bohaterem jest Robert I Bruce. Mężczyzna przeszedł drogę od szlachica, do króla, kończąc na byciu wyjętym spod prawa. Walczył o dobro swojej rodziny, ale również o swój kraj. Dobrze oceniany film, nazywany solidnym kinem historycznym przedstawiającym wyspiarską kulturę, z zacnymi aktorskimi kreacjami większości głównych aktorów, zwłaszcza Chrisa Pine'a.

20 lat od ostatniej części minęło, a Eddie Murphy nic się nie zmienił. Po raz czwarty wcielił się w Axela Foleya i wrócił do łapania przestępców. Tym razem pomaga też córce, której życie znalazło się w niebezpieczeństwie, łączy także siły z nowym partnerem oraz dobrze znanymi Rosewoodem i Taggartem. Sam film ma dość mieszane oceny, ale niekwestionowalną jego zaletą jest udany powrót Murphy'ego.

Gdy słyszę "Michael Bay", myślę "bum, bum, łubudu". Jak na tego reżysera przystało, w "6 Underground" można zobaczyć to, z czego jest znany - wybuchy, strzelaniny, niekończąca się i absurdalnie widowiskowa akcja. Wydaje się, że po drodze Bay zapomniał o prowadzeniu aktorów czy fabuły, bo to są zdecydowanie największe bolączki tego filmu. Można się o tym przekonać, jeśli się chce.

Martin Scorsese nie nakręcił w swojej karierze złego filmu - to teza, której będę bronił do śmierci. Czy mojej, czy reżysera (oby żył nam 100 lat i dłużej), to już mniej istotne. "Irlandczyk" nie jest filmem idealnym, to trzeba sobie powiedzieć. Zwłaszcza bolą oczy, gdy patrzy się na tego nieszczęsnego, komputerowo odmłodzonego De Niro. To jednak wciąż kawał potężnego, gangsterskiego i oczywiście niedocenionego przez Akademię kina.

Na papierze samograj nie tyle aktorski, co finansowy - Dwayne Johnson to jedna z bardziej kasowych postaci ostatnich lat w kinie, podobnie zresztą jak Ryan Reynolds."Czerwona nota" to film, w którym obaj panowie wcielili się w rywali, którzy muszą połączyć siły, by złapać kogoś znacznie groźniejszego niż grany przez Reynoldsa złodziej dzieł sztuki. To jeden z mocniejszych przykładów kina, w którym widać budżet na ładne kostiumy czy lokacje, ale musiało nie starczyć na pensję dla scenarzystów.

Uwielbiam być filmowym adwokatem diabła i w tym przypadku pozwolę sobie również się nim zatytułować. "The Gray Man" został chóralnie obwołany przykładem pustego i jednocześnie wysokobudżetowego kina. Dla mnie to film nieidealny, ale taki, gdzie te pieniądze widać, a sceny akcji wypadają naprawdę nieźle. Bardzo cenię tę milczącą i wymagającą fizycznie kreację Goslinga, który znów udowadnia, że może zagrać każdego, choć do filmu jako całości na pewno mam więcej zastrzeżeń.

Srebrny medal dla braci Russo, a złoty...też. Popularna w internecie stała się teoria, że bracia Russo robią dla świata spory pożytek - wysysają od Netflixa gigantyczne pieniądze, by później przepuścić je w formie średnich filmów. "The Electric State" jest obecnie najdroższym filmem w historii platformy, ale także jednym z najdroższych w historii kina. Cóż za niespodzianka - nie przełożyło się to na jakość, a poza paroma dobrymi elementami (np. dobrze wypadła obsada głosowa) nie ma wielu powodów do radości.

Inne filmowe TOP-ki przeczytasz na Spider's Web: