Co o naszym społeczeństwie mówi afera wokół „mało atrakcyjnej” żony Mateusza Damięckiego?

Instagram — dla jednych niewinna forma zabawy, dla drugich źródło zarobku i idealne miejsce do kreowania wizerunku swojego lub marki. Jest też trzecia grupa, dla której serwis należący do Marka Zuckerberga jest źródłem permanentnej chandry.

W zderzeniu z idealnie obrobionymi zdjęciami celebrytów i influencerów i podpatrywaniem ich równie „idealnego” życia, część osób może przeżywać frustrację. W końcu nie każdego stać na wypasione wakacje na rajskiej wyspie, a zmęczone macierzyńskimi wyzwaniami mamy z pewną dozą zazdrości mogą patrzeć na kolejne fotki celebrytek, które tydzień po porodzie pozują w bikini, eksponując płaski brzuch.

Problem pojawia się, gdy kumulowane kompleksy lub inne niezaspokojone potrzeby, znajdują ujście w postaci hejtu — jednym z przykładów tego mechanizmu jest incydent, do jakiego doszło na instagramowym koncie Mateusza Damięckiego.

Aktor zamieścił w mediach społecznościowych typowe wakacyjne zdjęcie z plaży, na którym pozuje ze swoją żoną, Pauliną Andrzejewską. To pod nim znalazł się komentarz jednej z internautek, który wywołał medialną burzę:

— pyta użytkowniczka ukrywająca się pod loginem „sterylna” (co ciekawe, o ironio, w swoim profilu internautka ma wpisane, że jest „obserwatorką piękna, życia, natury i prawdy”).

Na reakcję Mateusza Damięckiego nie trzeba było długo czekać:

— odpowiedział hejterce aktor.

W ślad za jego komentarzem, ze strony fanów posypały się słowa oburzenia na hejterski wpis internautki i wyrazy wsparcia dla partnerki Damięckiego. Co ta historia mówi o nas samych?

Na hejt w sieci narażony jest praktycznie każdy, ale to ryzyko wzrasta, kiedy jest się osobą publiczną. O tym, jak sobie z nim radzić, powstają już poradniki. Jedni po prostu ignorują takie komentarze w myśl zasady, że „niekarmiony troll umiera”, inni po prostu usuwają hejterskie wpisy i blokują osoby urządzające na ich profilach nienawistne festiwale. 

Każde z tych rozwiązań nie jest bez wad: mało kto ma na tyle silną psychikę, by zupełnie nie brać do siebie hejtu, zwłaszcza, jeśli pojawia się regularnie i uderza w nasze czułe punkty (co dla każdego może oznaczać zupełnie coś innego). Z kolei banowanie trolli i „czyszczenie” swoich kanałów w social mediach z wszelkich negatywnych reakcji, niesie za sobą ryzyko posądzenia o nieautentyczność czy nawet cenzurowanie opinii publicznej. 

Czasami skutecznym wyjściem jest rozmowa, próba zobaczenia w swoim internetowym wrogu człowieka, który być może nie jest zepsutym do szpiku kości psychopatą, ale kimś, komu zwyczajnie puściły hamulce i pech chciał, że wyżył się akurat na nas.

Odpowiedź Damięckiego o „bardzo nieszczęśliwym człowieku” nie jest w mojej opinii modelową reakcją, ale rozumiem ją: w momencie, gdy ktoś usiłuje, chociażby „tylko” słownie, skrzywdzić bliską nam osobę, u większości z nas uruchamia się mechanizm automatycznej obrony. W takich chwilach myślimy raczej o dobrostanie naszych bliskich, a nie urażonej dumie hejtera. 

Dlatego tym bardziej doceniam wpis, który znalazł się na Instagramie Damięckiego tuż po całej aferze i — jak mogę się domyślać — okrzepnięciu emocji:

— czytamy we wpisie aktora.

— dodaje Mateusz Damięcki.

Sytuacja z Pauliną Andrzejewską (która pomimo tego, że to ona padła ofiarą ataku, znalazła w sobie siłę i empatię, by nie generować kolejnej fali nienawiści) bardzo przypomina mi wydarzenie z minionej kampanii prezydenckiej, podczas której agresywny mężczyzna wyżył się na kobiecie ośmielającej się mieć odmienne niż on poglądy polityczne. Bohater szeroko opisywanej w mediach awantury dał upust swojej frustracji, niszcząc widniejący na jednym z domowych ogrodzeń plakat Rafała Trzaskowskiego i zwyzywał właścicielkę posesji. Wystarczyło jednak, że kobieta zachowała zimną krew i pochyliła się nad emocjami wandala, by ten „otrząsnął się” z szału nienawiści i ostatecznie przeprosił za swoje zachowanie.

Dlatego te słowa Andrzejewskiej wywołały we mnie dużą ulgę. Bo tak jak przemoc rodzi przemoc, tak hejt napędza kolejną spiralę nienawiści. I jasne, że hejtowanie niewinnej osoby, a odpłacanie pięknym za nadobne hejterowi to dwie różne kwestie. Ale jednocześnie warto pamiętać, że po tej drugiej stronie ekranu zawsze jest człowiek — nawet jeśli on sam o tej zasadzie zapomina.

To, co gdzieś pobrzmiewa w tle całej tej historii, a co zapala w mojej głowie czerwoną lampkę, to fakt, że za hejterskim komentarzem stoi kobieta. I wcale nie dlatego, że kobiecie takie zachowanie „nie wypada” czy jedynie męska agresja mieści się w granicach społecznej akceptacji. Ot, po prostu, boli mnie to jako kobietę, że zamiast trzymać się razem, potrafimy się wzajemnie tak bezwzględnie niszczyć. A sieć i anonimowość, której internet sprzyja (choć całe szczęście to też się powoli zmienia), jest wprost idealnym gruntem do manifestowania swojej frustracji.

Choć aktywność w mediach społecznościowych traktuję głównie jako zabawę, sama przyłapuję się czasami na wpadaniu w pułapkę nierealnej rzeczywistości, jaką kreuje Instagram. Zwłaszcza, kiedy jest mi z jakiegoś powodu smutno lub czuję się przepracowana, to podglądanie życia znajomych, którzy lajwują właśnie na instastories z superkoncertu albo uśmiechają się na zdjęciach znad idealnie spienionego latte, tylko pogarsza mój stan (choć na ogół, jak tylko chandra minie, sama ulegam trendom i chętnie dzielę się z moimi followersami zabawnymi albo po prostu fajnymi sytuacjami z życia).

Co ciekawe, jeśli już wnikać głębiej w psychologię social mediów, zdjęcie na moim Instagramie, które zgromadziło najwięcej „lajków”, to chyba jedyne, na którym jestem bez makijażu. A to dobry pretekst, żeby wspomnieć o tzw. „ciałopozytywności”.

Skoro już ustaliliśmy, że Instagram to wylęgarnia kompleksów, to żeby sprawiedliwości stało się za dość, należy wspomnieć o pozytywnym trendzie, jaki z uwagą śledzę w przestrzeni social mediów od kilku lat. Tym trendem jest tzw. ciałopozytywność, czyli wszystkie akcje sprzeciwiające się narzucaniu odgórnych standardów piękna, body shamingowi i presji, by być „jakimś” tylko dlatego, że chce tego od nas ktoś inni, a nie my sami.

Dlatego po serii narzekań na szerzący się w internecie hejt, przygotowałam listę pięciu profili na Instagramie, które walczą z perfekcjonizmem i spuszczają trochę pary z presji gromadzenia lajków i subów za wszelką cenę, a które na co dzień inspirują mnie samą. Jeśli znacie podobne inicjatywy czy profile i zechcecie się nimi ze mną podzielić w komentarzu, będę wam bardzo wdzięczna. Tymczasem ze swojej strony polecam następujące profile:

Nie przegap nowych tekstów. Obserwuj serwis Rozrywka.Blog w Google News.