Netflix mógł rozegrać to lepiej. Tego sitcomu nie uratowała nawet Kate Hudson

W "Rozgrywającej" ("Running Point") Kate Hudson wciela się w Islę Gordon, prezeskę profesjonalnej drużyny koszykarskiej Los Angeles Wavers, która przechodzi mały kryzys. Początkowo firmę z sukcesem prowadził ojciec Isli, jednak po jego śmierci ktoś musiał przejąć interes. Padło na trzech synów - Cama (Justin Theroux), Nessa (Scott MacArthur) i Sandy'ego (Drew Tarver). Cam został prezesem drużyny, Ness - dyrektorem generalnym, a Sandy - dyrektorem finansowym. W związku z wieloma wpadkami i kontrowersyjnymi sytuacjami Isla została natomiast odsunięta od poważnych, "męskich" zadań, pełniąc funkcję koordynatorki działań charytatywnych. Do czasu wypadku swojego brata.

Uzależniony od narkotyków Cam ulega poważnemu wypadkowi samochodowemu i postanawia zrezygnować z funkcji prezesa, żeby ochronić swój wizerunek i zadbać o PR firmy. Wydaje się, że wybór następcy będzie bardzo prosty i oczywisty - Cam zaskakuje jednak wszystkich, wybierając na swoje stanowisko Islę. Uważa bowiem, że siostra jest najbardziej kompetentna z całego zespołu. Ali Lee (Brenda Song), najlepsza przyjaciółka i szefowa sztabu zespołu, wie, że każdy ruch Isli będzie analizowany jeszcze bardziej, ponieważ jest kobietą.

I tak rzeczywiście się dzieje. Zaczynając od tego, że bracia początkowo chcą pozbawić jej stanowiska prezeski, a kończąc na tym, że profesjonalne spotkanie Isli z przygłupim graczem Waversów kończy się zrobieniem kroku za daleko. Isla w każdej z tych sytuacji stara się wyjść z twarzą, chcąc pokazać jednocześnie, że decyzja Cama była słuszna. I to jest jeden z walorów tej produkcji - bohaterka nie stara się postawić firmy na nogi poprzez naśladowanie poczynań męskich poprzedników, a robi to na swój unikalny sposób (nawet jeśli pozyskanie Sephory jako głównego sponsora nie wszystkim się podoba).

Isli nie da się nie lubić - razem z Ali tworzą idealnie zgrany duet. Trzeba jednak mocno uzbroić się w cierpliwość, aby rzeczywiście dotrwać do zabawnych momentów - pierwszy odcinek jest nudny jak flaki z olejem i nie ma w nim niczego zabawnego, a dopiero po przebrnięciu przez pilot można zacząć się dobrze bawić. Można jednak odnieść wrażenie, że ta dobra zabawa zależy od tego, czy posiada się jakąś wiedzę na temat koszykówki i jeśli ktoś nie jest wkręcony w ten sport, to może mieć z tym problem. Ale nawet mimo to trudno śmiać się na całego, bo "Rozgrywająca" po prostu nie ma polotu.

Serial jest przez to dość toporny - przez to, że nie jest lekki i zabawny, to nadmiar wątków doprowadza do tego, że trudno się przez niego przebić. Twórcy skupiają się na życiu prywatnym braci (niepotrzebnie), na samej Isli i jej życiu prywatnym oraz zawodowym, co sprawia, że szybko traci się zainteresowanie. To, co mogłoby przykleić widza do ekranu, to dynamiczna fabuła i błyskotliwe żarty, a tych jest niestety jak na lekarstwo.

W związku z serialem "Rozgrywająca" nie miałam większych oczekiwań. Liczyłam na to, że będzie to zabawny, błyskotliwy i luźny serial, który będzie świetną propozycją na wolny wieczór. Niestety, okazało się, że sporo wysiłku zajmuje odnalezienie się w fabule i ogarnięcie wszystkich wątków. Mimo to wśród tych nieco mniej zabawnych żartów, znajdują się elementy, które wzbudzają uśmiech. Przyjemnie obserwuje się też bohaterkę, która działa w męskim świecie po swojemu. Grunt to przebrnąć przez pierwszy odcinek - później jest już nieco lepiej.

Czytaj więcej o Netfliksie w Spider's Web: