Cyfrowe nowości muzyczne: Spotify, Deezer, Wimp i Rdio #7

A Great Big World pod dwóch latach wydał nareszcie swój pierwszy longplay. Nie to, że jakoś specjalnie czekałem na tę płytę, ale miło w końcu usłyszeć, że ten nowojorski duet ruszył w końcu do przodu. Ich przyjemne dla ucha popowe kompozycje (jak chociażby Say Something albo użyty w serialu Glee This Is New Year)  z pewnością nadają się na początek co tygodniowej muzycznej podróży. Wokal przypominający momentami falset Mika, dobrze komponuje się z cukierkowymi produkcjami. Jeżeli nie chcecie od razu bansować przy ciężkim hip hopie a szukacie lekkiej muzyki do podróży i na zakupy, to A Great Big World powinien w zupełności wystarczyć.

Wspaniały Bigelf powraca po czterech latach z kolejną płytą – Into The Maelstrom. Wiem co sobie myślicie, ale nie sugerujcie się nazwą ( czyli „dużym elfem”), Bigelf to kawał dobrego, progresywnego grania z wpadającymi w ucho riffami. Zaraz po odsłuchaniu nowego krążka, zachęcam was do cofnięcia się o 11 lat i zapoznania się z płytą Hex.

Jak co tydzień, nie mogło zabraknąć trochę amerykańskiego, południowego rocka. Drive-By Truckers raczej nie wystrzelą was w muzyczny kosmos i nie spowodują zbyt wielkiego uniesienia, ale taka muzyczna „zapchaj dziura” puszczona w tle każdemu jest potrzebna.

Z typowego amerykańskiego grania przeskakujemy na typowe, brytyjskie granie zmierzające w kierunku post-punku, zarówno w kategorii muzycznej jak i światopoglądowej. Eagulls to dosyć niegrzeczne chłopaki, ich listy otwarty (w 2013 roku) do ludzi z tej samej branży, wywołał trochę zamieszania i pokazał stosunek Eagulls do muzycznego światka, gdzie muzycy i dziennikarze wzajemnie sobie ob… resztę dopowiedzcie sobie sami. Czy muzyka Eagulls oddaje ich poglądy? Z pewnością tak, zresztą przekonajcie się sami.

Miło jest co tydzień natrafić na jakąś nowość, przy której ciśnie się na usta “oo, jakie fajne, co to jest?”. Ed Zealous, to młodziutki zespół przypominający mi brzmieniem stare dobre Hot Hot Heat (albo Orson), tylko zespolone z samplerem i syntezatorami. Wired (debiutancka płyta Ed Zealous) wyszła już 3-go lutego, jednak dopiero teraz trafiła na serwisy streamingowe, zatem nie pozostaje nic innego jak korzystać z tego przywileju.

W tym tygodniu w kategorii hip hop Kid Cudi nie ma sobie równych. Prawdopodobnie jego płyta zostanie jednym z najlepszych krążków hip hopowych wydanych w 2014 roku. Klimat Satellite Flight: The Journey to Mother Moon jest naprawdę wciągający. Typowy dla Kida sposób wczuwania się, “przestrzenność” i lekki beaty zgrały się w cudowną (kosmiczną) całość.

Nie znać Mike’a Oldfielda to jak nie znać daty urodzin własnej matki, po prostu wstyd. Sześć lat przyszło czekać, ale w końcu jest… dwudziesty piąty album Oldfielda – Man on the Rocks. Niestety, jakość płyty nie jest wprost proporcjonalna do czasu oczekiwania na nią. Oldfield na Man on the Rocks brzmi tak, że… ma się przy niej ochotę zasnąć, z nudów. Jeżeli jednak drogi czytelniku nazywasz siebie fanem Oldfielda, to Man on the Rocks jest pozycją obowiązkową.

Jak tylko usłyszałem singiel Happy (przy okazji Minions 2) wiedziałem, że longplay będzie dobry i miałem rację. G I R L jest porządnie zrobioną (w końcu to Pharrell) płytą pachnącą momentami klasykami w stylu Jacksona. Jeżeli szukacie świetnej mainstreamowej płyty, którą będziecie mogli w każdej okoliczności przesłuchać, to G I R L jest tym, czego szukacie.

Pillar Point to kolejny debiutant w tym tygodniu. Ten jednoosobowy zespół (w postaci Scott Reitherman) może trochę przytłoczyć was swoim brzmieniem. Z jednej strony mamy prosty, nudnawy wokal, a z drugiej syntezatory i basy wyrwane wprost z konsol 8-bitowych. Pillat Point to dobra pozycja dla osób szukających w tym tygodniu czegoś „innego”.

Potężny (dosłownie i w przenośni) Rick Ross wraca z tłustymi (bardziej niż on sam) beatami. Wśród artystów wspomagających Ricka znajdziecie m.in. Jaya-Z, Kanye Westa, The Weeknd oraz Lil Wayne’a.

Trzeba przyznać, że “naukowcy” nie spoczywają na laurach. Dopiero co rok temu wydali EPkę Business Casual, a w tym roku już możemy posłuchać ich longplaya TV en Français. I niestety, ale słychać, że chłopakom z Kalifornii przydałoby się trochę więcej przerwy. Może ich najnowsza płyta nie jest okropna, ale… prawdę mówiąc do najciekawszych nie należy. Samo ubranie myśli w słowa i dodanie do tego paru riffów nie wystarczy żeby stworzyć super album. Niemniej jednak, szukając czegoś indie rockowego, nie możecie pominąć We Are Scientists.