Przegląd zaczynamy od stolicy.

Muzeum Historii Polski zorganizuje grę przestrzenną w Ogrodzie Saskim. Jej fabuła ma obejmować lata 1795-1918, kiedy Polski nie było na mapie Europy i prowadzić do odzyskania niepodległości. W grze mogą brać udział pojedyncze osoby lub całe zespoły.

Dodatkowo, w Łazienkach trwa właśnie darmowy listopad. Zwiedzający mogą za darmo podziwiać m.in. wystawę Virtuti Militari, czy brać udział w różnych warsztatach, np. takim, prowadzącym od Józefa Piłsudskiego do... Wonder Woman.

Stolica małopolski organizuje wiele atrakcji dla aktywnych. Oprócz biegów i rajdów rowerowych, znajdziemy również wydarzenia kulturalne.

Rynek Główny opanują artyści Teatru Loch Camelot. Po raz 75. zorganizują Krakowską Lekcję Śpiewania. Jej hasłem będzie Radosna Niepodległości. Oczywiście będzie można nie tylko słuchać, ale również samodzielnie śpiewać. Wśród publiczności zostanie rozdane 6,5 tys. bezpłatnych śpiewników.

O 12:45 rozpoczną się zaś uroczystości przed Grobem Nieznanego Żołnierza, gdzie będzie można zobaczyć Wojsko Polskie w akcji.

Katowiczanie zbiorą się w południe na placu Chrobrego, aby wspólnie zaśpiewać hymn Polski. Po części oficjalnej rozpocznie się defilada, którą uświetnią żołnierze 3. Pułku Ułanów Śląskich na koniach.

Jeszcze więcej działo się będzie na Stadionie Śląskim. Poza klasycznym, niepodległościowym zestawem (wystawa militariów: broni, amunicji i ciężkiego sprzętu) będzie można skorzystać ze strzelnicy laserowej czy placu zabaw dla dzieci. Gwiazdą wieczoru będzie zaś Sebastian Riedel & Cree.

Dużo się dzieje w stolicy Dolnego Śląska. Centrum obchodów będzie Radosna Parada Niepodległości. Pochód wystartuje o 10:00 z placu przy Centrum Historii Zajezdnia i dotrze na pl. Wolności. Tam Wrocławianie udekorowani w biało-czerwone flagi odśpiewają hymn i obejrzą wojskową paradę.

Swoje atrakcje w postaci pikniku dorzuci również Muzeum Militarne:

Fani spływów wodnych będą z kolei mogli świętować 101. rocznicę odzyskania niepodległości w kajaku:

Do Gdyni powinni się udać miłośnicy rekonstrukcji. W budynku dawnego Bankowca rekonstruktorzy odgrywać będą międzywojenne życie gdynian, które później zamieni się w rytmiczną potańcówkę.

Do Gdańska zawitają z kolei zabytkowe pojazdy, które obok oddziałów konnych konnych i osób w strojach z epoki wezmą udział w patriotycznej paradzie.

W Sopocie z kolei odtańczony zostanie Polonez Niepodległości. Do kościoła św. Jerzego zapraszają harcerze ZHR, którzy tanecznym krokiem chcą dotrzeć do pl. Przyjaciół Sopotu.

Trzecie największe, polskie miasto zadbało o biało-czerwone barwy i przygotowało 11 tys kokard, które wydawane będą na pasażu Schillera od godziny 13.

Łodzianie przejdą się również paradą ulicą Piotrkowską. Ich marsz wyróżni jednak flaga. Będzie długa na 123 metry!

Inne atrakcje, takie jak lekcje kaligrafii czy retro-fotobudkę, zapewni Manufaktura. Z kolei w klubie sportowym SPOŁEM odbędzie się turniej strzelecki.

Poznaniacy nie tylko wyruszą w biegu niepodległości, ale postarają się również o upamiętnienie św. Marcina. Imieniny swojego patrona świętować będą na Alei Niepodległości, gdzie przez cały dzień odbywały się będą pokazy taneczne, sportowe i cyrkowe.

Miłośnicy muzyki na żywo powinni również rozważyć wybranie się przed Zamek Cesarski, gdzie św. Marcin symbolicznie przejmie miasto we władanie. To właśnie jego moce ściągną do Wielkopolski takich wykonawców jak Street Band, Noise Band, Siły Specjalne, Izzy and The Black Trees, Pablopavo i Ludziki.

Wyliczankę atrakcji kończymy w Szczecinie. Obchody zaczną się odśpiewaniem Roty przed popiersiem Marszałka Józefa Piłsudskiego na Placu Szarych Szeregów. Chętni będą później mogli wziąć udział w różnych warsztatach i wystawach. Szczecińska Agencja Artystyczna skupi się na barwach narodowych. Dom Kultury 13 Muz na kobietach walczących o niepodległość.

Centrum Dialogu Przełomy zaoferuje warsztaty robienia opasek powstańczych, a Muzeum Narodowe wystawę Józef Gabriel Jęczkowiak – zapomniany bohater listopada 1918 roku.

Na koniec zostawiliśmy atrakcję, którą Ministerstwo Obrony Narodowej zorganizuje w 34 miastach w całym kraju. Będą to pikniki Służymy Niepodległej zaplanowane na 10 listopada. Można się spodziewać pokazów sprzętu wojskowego, musztry, koncertów orkiestr wojskowych i... tradycyjnej grochówki.

Od 2022 r. Janusz Stankiewicz co roku przedstawia czytelnikom nową powieść z tytułowym półorkiem Gorathem w roli głównej. Do książek "Gorath. Uderz pierwszy" i "Gorath. Krawędź Otchłani", które ukazały się nakładem wydawnictwa Alegoria (obecnie, po odkupieniu przez autora praw do książek, seria ukazuje się pod szyldem Sinister Project: inicjatywy autorskiej, którą tworzy wraz z Jarkiem Dobrowolskim i Kają Flagą-Andrzejewską), dołączył w minionym roku 3. tom cyklu, czyli "Gorath. Droga gniewu". Tym razem autor postanowił nieco rozszerzyć wykreowany przez siebie magiczny świat i skupił się nie tylko na przygodach Goratha, ale również dał więcej przestrzeni pozostałym bohaterom. I - jak zwykle - zrobił to doskonale.

Przypomnę, że w poprzednich częściach Gorath zostaje wysłany przez Kathanę Marr na Wybrzeże Szkutników, gdzie ma za zadanie przeniknąć w szeregi gildii zabójców - Nocnych Cieni. Gdy półork morduje niedoszłą ofiarę Cieni, celowo zwraca na siebie uwagę zabójców (aby dostać się w ich szeregi), co w konsekwencji powoduje, że nie może wykonać zleconej mu misji. W związku z bestialską działalnością gildii, Gorath pozbywa się piętna, siły Kathany Marr ostatecznie kładą kres Nocnym Cieniom, a sam półork decyduje się przenieść na Wyspy Południowe. Planuje tam zacząć uczciwe życie, jednak na dobrych chęciach niestety się kończy.

Po brutalnej wojnie z ostatnimi królestwami leśnych elfów, która odcisnęła ponure piętno na wyspiarskiej społeczności, Gorath trafia w szeregi rywalizujących ze sobą gangów przestępczych. Niedługo później półork przyjmuje zlecenie od jednej z dawnych klientek Nocnych Cieni, co prowadzi go na piracki statek dowodzony przez kapitana zwanego Czarnym Żniwiarzem. Zadaniem jego załogi jest zdobycie statku Theran, zamorskiego ludu z Natanbanu, i przejęcie znajdującego się na nim pewnego artefaktu, który pragnie posiąść jeden z Kathanów z Imperium.

"Gorath: Droga do gniewu" to kontynuacja przygód Goratha, który próbuje odzyskać kontrolę nad własnym losem - wciąż nie odpowiedział sobie na pytanie, czy podczas wojny z Dominium Natanbanu uda mu się odkupić swoje winy, a także przed czyim obliczem przyjdzie mu stanąć: Marr czy Bovis-Tora. Tymczasem Czarny Żniwiarz, który został przywódcą bandyckiej florty, wyrusza wraz ze swoją załogą w krwawy rejs, a elf Evelon udaje się w podróż do elfiej stolicy, aby przygotować swój naród do nadchodzącej wojny.

Jestem pełna podziwu, że Stankiewiczowi udało się stworzyć niesamowity świat, który sukcesywnie w każdej swojej kolejnej powieści rozwija. Ponownie możemy poczuć wiatr we włosach i morską bryzę na statku Czarnego Żniwiarza, zasmakować przepychu w zamczysku Bovis-Tora, a także przenieść się na ulice elfickiej dzielnicy, Dolnego Strumienia. Autor po raz kolejny dał mistrzowski popis, jeśli chodzi o pogłębione, bogate i szczegółowe opisy miejsc, które są tak skonstruowane, że, zamiast nudzić, jeszcze bardziej pozwalają zanurzyć się w świat przedstawiony.

To samo dotyczy różnorodnych przedstawicieli poszczególnych grup społecznych - w powieści natknąć się można nie tylko na orków, ale również na elfy, piratów czy krasnoludów, a każda z tych frakcji jest starannie opisana. Swoją drogą jest to spore ułatwienie dla czytelników, którzy w natłoku imion nowych bohaterów mogą wrócić na początek książki i zweryfikować, kto należy do Elity Władzy Imperium, Orków Siczowych, Frakcji Baronessy, Elfiej Opozycji, Piratów, Gangsterów czy Sił Natanbanu. A jest to istotna kwestia, ponieważ w najnowszym "Gorathcie" autor pochyla się nad pozostałymi bohaterami, poszerzając swoje uniwersum o historie opowiedziane z innej perspektywy.

"Gorath. Droga gniewu" to po prostu kolejna solidnie napisana książka fantasy, z którą powinien zapoznać się nie tylko każdy fan gatunku - myślę, że pożeracze innego typu powieści również mogą z "Gorathem" poeksperymentować. Ja, choć jestem miłośniczką kryminałów, do kolejnych tomów z cyklu Stankiewicza wracam z ekscytacją, bo wiem, że nie zawiodę się pod względem warsztatu autora. I mimo że w kwestii fantasy jestem raczej laikiem, to powieści Stankiewicza czytam z przyjemnością - stworzył on bowiem brutalny, krwawy i fantastyczny świat, w którym warto zostać na dłużej.

O książkach czytaj w Spider's Web: