3. sezon już na Netfliksie. 5 powodów, dla których warto obejrzeć „Good girls”

Nie od dziś wiadomo, że seriale kryminalne to jeden z najpopularniejszych gatunków w serwisach VOD. Tu motyw jest dość oczywisty, bo ze światem przestępczym stykają się zwykłe kobiety. Natomiast sposób, w jaki radzą sobie z trudnościami jest naprawdę kapitalnie poprowadzony. Podoba mi się tu zwłaszcza kreatywne podejście do tego, czym bohaterki się zajmują i jak lawirują między organami ścigania a bezwzględnymi przestępcami. 3. sezon jest pod tym względem o tyle interesujący, że jedna z tych sił zostaje mocno osłabiona.

Siła „Good girls” leży w tym, że podobnie jak w „Weeds” czy „Breaking Bad” bohaterki mocno osadzone są w rzeczywistości. Jasne, liczba perypetii, rozmaitych wydarzeń jest niewiarygodna, ale jednocześnie bardzo dobrze działa tutaj, jak często kobiety muszą radzić sobie z zupełnie codziennymi trudnościami. W 3. sezonie jest absolutnie fenomenalna sekwencja scen ze zwierzątkami domowymi i tym, co się z nimi dzieje, gdy odchodzą. Całkiem niezłym jest również wątek Bena i tego, jak radzi sobie, gdy jego rodzice nie są już razem, a przy okazji jest największym wsparciem, jakie otrzymuje jego matka.

Fascynujące jest, jak można ogrywać przemoc i zagrożenie, jednocześnie nie epatując nią. W samym serialu nie padło zbyt wiele trupów, ale każdy z nich niesie ze sobą ogromny ciężar. Serial bowiem stara się (na ile to możliwe) bardzo realistycznie podchodzić do rysowanych przez siebie sytuacji. W 3. sezonie umiera postać, której tak naprawdę nie znaliśmy przesadnie długo. Ginie z zaskoczenia, a jej śmierć wybrzmiewa tak, jak powinna. Potęguje to wrażenie realizmu i nawet komediowa konwencja nie burzy tego stanu.

Przez to, że nie ma tu zbyt wiele przemocy, nastrój jest budowany zupełnie inaczej, bo w oparciu o strach i niepewność. Z jednej strony wiemy, że twórcy nie sięgną po ostateczne środki i nie pozbędą się bohaterek w połowie sezonu, ale z drugiej wiemy dobrze, że mogą je spotkać rzeczy równie tragiczne. Rozpad rodziny, śmierć dziecka czy choćby problemy psychiczne związane z przestępczą działalnością mogą stać się konsekwencją ich czynów.

Komedia miesza się tu z dramatem, jak to bywa w tej wyświechtanej kryminalnej formule. Co jednak jest ważne, w „Good girls” dominuje humor niewymuszony, delikatnie zarysowany. Najlepiej widać to chyba, 3. sezonie, gdy jedna z bohaterek kradnie przedmiot z barowej łazienki, bo kobiety muszą spłacić długi. Wszystko dzieje się za kadrem, ale to, jak to robi i jakiego przedmiotu użyła przekazane jest w zabawnym i mało bezpośrednim dialogu. Naprawdę kapitalna robota.