Krwawe Gody i męczarnie Theona. Przypominamy 3. sezon „Gry o tron”

Tekst, co jest chyba oczywiste, zawiera spoilery.

Ta odsłona serii zadebiutowała 1 kwietnia i składała się tradycyjnie z 10 odcinków. Zostały one oparte na większej części „Nawałnicy mieczy” George’a R.R. Martina. W nowych epizodach udało się zmieścić około ⅔ wspomnianego tomu.

W ofensywie byli tu zdecydowanie Lannisterowie, choć i im nie udało się uniknąć potknięć. To był trudny czas zwłaszcza dla Starków, gdyż doszło do znaczących wydarzeń, które jeszcze bardziej osłabiły ród. Jak to w „Grze o tron” nie zabrakło pożegnań z ważnymi dla serii bohaterami, ale poznaliśmy też nowych, którzy towarzyszyli nam przez kolejne serie.

Co prawda w 3. serii było im jeszcze daleko do rozmiarów, które osiągnęły później, ale w stosunku do poprzedniego sezonu dało się zauważyć, jak bardzo podrosły. Są już w stanie samodzielnie polować na ryby i zionąć ogniem, ale nie mogą jeszcze posłużyć jako broń w walce o Żelazny tron.

Smocza Królowa dociera do Zatoki Niewolników, gdzie stara się sformować armię, aby wypłynąć z nią z Essos na podbój Westeros. Jednak wcześniej, stojąc już na czele Nieskalanych, chce doprowadzić do obalenia panów z Yunkai, co ostatecznie jej się udaje. Tym samym zostaje okrzyknięta przez lud Żółtego Miasta mianem Mhysy, co znaczy tyle, co Matka. Jej droga jako Wyzwolicielki z okowów będzie kontynuowana w kolejnym sezonie. W 3. serii dołączają do niej Szary Robak, Melisandre oraz Daario Naharis.

Królobójca jest wciąż eskortowany przez Brienne do Królewskiej Przystani. Jeżeli sądził, że znajduje się w złej sytuacji, to wkrótce znajdzie się w fatalnej. Para zostaje schwytana przez służącego domu Boltonów, Locke’a oraz jego świtę. Jaimie swoimi retorycznymi zdolnościami próbuje wykaraskać się z tarapatów. Udaje mu się ocalić Brienne, ale jego czeka mniej optymistyczny scenariusz. Kuszony złotem Locke nie przyjmuje oferty i decyduje się pozbawić Jaimiego dłoni.

Wycieńczony Lannister wraz z rosłą wojowniczką z Tarthu trafiają do Harrenhal przed oblicze Roose’a Boltona. Jaimie zostaje opatrzony, a podczas zażywania kąpieli zdradza Brienne kulisy dnia, w którym zamordował Szalonego Króla. To zmienia nastawienie kobiety do jej dotychczasowego wroga. Ich więź zacieśni się jeszcze bardziej, gdy Jaimie ruszy ponownie na ratunek Brienne, gdy ta zostanie wystawiona przez Boltona do walki z niedźwiedziem, mając za oręż tylko drewniany miecz.

Sansa chce jak najszybciej wyrwać się spod władzy Lannisterów, szansy upatruje w pomocy ze strony rodu Tyrellów. Margaery przedstawia Starkówkę swojej babci Olennie. Sansa wyjawia, że Joffrey jest prawdziwym potworem, a kobiety chcą zaaranżować jej zaręczyny z sir Lorasem. Tak się jednak nie stanie, bo wbrew swojej woli Sansa z rozkazu Tywina zostanie wydana za mąż za Tyriona. Lannister także nie jest zadowolony z tego faktu, gdyż odnosi się do Starkówny z szacunkiem. W noc poślubną małżeństwo nie zostaje skonsumowane. Tywin postanawia też o innym małżeństwie. Chce, aby Cersei stała się żoną sir Lorasa.

Arya podąża z Gendrym i Gorącą Bułką w stronę Riverrun. Pod swoje skrzydła biorą ich członkowie Bractwa bez chorągwi i udają się wspólnie na strawę do pobliskiej karczmy. Niefart chce, że znajduje się też tam Sandor Clegane, który rozpoznaje Aryę i zdradza jej tożsamość reszcie. Wszyscy ostatecznie trafiają przed oblicze dowódcy Bractwa, którym jest lord Beric. Dochodzi do walki między nim a Ogarem, który zwycięża. Beric jednak zostaje wskrzeszony przez Thorosa z Myr.

Aryi nadarza się okazja, aby uciec od swoich nowych kompanów spod ciemnej gwiazdy, co też czyni, ale trafia na Ogara, który ma zamiar zabrać ją do Bliźniaków, gdzie mają być Robb i Catelyn, brat i matka dziewczyny. Clegane liczy na sowitą zapłatę z ich strony za odeskortowanie Aryi. Tej się jednak nie doczeka, bo gdy docierają na miejsce okazuje się, że...

Ten odcinek przeszedł do historii serialu. Trudno o coś bardziej emocjonującego niż „Deszcze Castamere”. Robb Stark wraz ze swoją matką, Catelyn, planują atak na należący do Lannisterów Casterly Rock. Jednak, aby móc tego dokonać i liczyć na wygraną, potrzebują sojuszu z Walderem Freyem. Robb łamie wcześniej złożone przyrzeczenie, że poślubi jedną z córek władcy Bliźniaków, zrobi to jednak jego wuj, Edmure Tully.

Ostatecznie zorganizowane zostaje przyjęcie weselne i zabawa trwa w najlepsze. W Bliźniakach zjawia się również Arya, która ma dołączyć do swojej matki i brata oraz reszty sprzymierzeńców, widzi jednak, jak na dziedzińcu mordowani są żołnierze Starków. W tym samym czasie brzemienna żona Robba zostaje dźgnięta przez jednego z Freyów w brzuch. Posadzka w Bliźniakach dalej spływa krwią Starków, gdyż zabity zostaje również Robb, zaś gardło Catelyn poderżnięte chwilę po tym, jak ta widzi śmierć syna i sama kończy żywot żony Freya. Taki jest kres Króla na Północy i tak też zmieniają się karty w grze o tron. Arya dokona jeszcze krwawej zemsty na Walderze Freyu za to, że pozbawił życia jej najbliższych, ale zrobi to dopiero na początku 8. sezonu.

Na co stać młodego Boltona, przekonaliśmy się już w poprzedniej serii, ale tu pozwolono rozwinąć skrzydła jego sadystycznym upodobaniom. Po splądrowaniu Winterfell Ramsay i jego ludzie zabierają Theona do Dreadfort, gdzie książę Żelaznych Wysp jest poddawany makabrycznym torturom. Greyjoy nie wie jednak jeszcze, z kim ma do czynienia, gdyż Bolton gra przed nim wysłannika Yary, jego siostry, który przybył tu, aby go uratować.

W swojej chorej grze psychologicznej uwalnia nawet Theona, jednak ten zostaje schwytany. Bolton ponownie ratuje księcia Żelaznych Wysp, próbując wytworzyć między nimi sztuczną, zażyłą relację. W końcu jednak prawdziwe zamiary Ramseya wychodzą na jaw, a Greyjoy znajduje się w fatalnym położeniu będąc torturowanym zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Kulminacją jest odcięcie jego przyrodzenia i zmuszenie go do nazywanie siebie Fetorem.

Ygritte prowadzi Jona na spotkanie z Mancem Rayderem. Bękart wpierw poznaje jednak Tormunda, którego początkowo bierze za przywódcę Wolnych Ludzi. Jonowi udaje się przekonać Mance’a do tego, aby włączył go w swoje szeregi. Jako powód podaje to, że chce walczyć po stronie tych, których obchodzi los żywych. Wcześniej opisuje sytuację, której był świadkiem. Mianowicie widział, jak Craster oddaje swoje dzieci jako ofiarę dla Białych Wędrowców, zraża to bękarta Neda Starka, podobnie, jak to, że lord dowódca Mormont o tym wiedział i nic z tym nie zrobił.

Mance rozkazuje Tormundowi zabrać dwudziestu najlepszych ludzi, w tym Jona, i wyruszyć na Mur, w celu wspięcia się na szczyt i zaatakowania Czarnego Zamku. Nim do tego dojdzie Jon i Ygritte wylądują we wspólnej kąpieli i dojdzie między nimi do fizycznego zbliżenia. Rodzi się uczucie, a Ygritte zyskuje pewność, że Snow wyrzekł się przyrzeczeń złożonych przed Nocną Strażą, która nie dopuszcza do kontaktu z kobietą, a co dopiero z dziką.

Drużyna wysłana za Mur rozpoczyna wspinaczkę. Obrywa się oblodzona część ściany, zaś Jon i Ygritte spadają w przepaść. Przyszły lord dowódca ratuje jednak siebie, jak i swoją świeżo upieczoną partnerkę. Dochodzi do konfliktu między Jonem Snowem a dzikimi, ten przemienia się w jawną bitwę na śmierć i życie. Z pomocą bohaterowi przychodzą wilkory Brana i Rickona. Ygritte czuje się oszukana i gdy dogania swojego kochanka puszcza w jego stronę kilka strzał, które godzą w jego ciało. Ranny Jon Snow ucieka i ostatkiem sił dociera do Czarnego Zamku, gdzie zajmują się już nim przyjaciele z Nocnej Straży.