Dotrwaliście do końca? Filmy tak obrzydliwe, że nie da się ich skończyć oglądać

Zacznijmy więc od prowodyra poniższego tekstu. Już sam pomysł na ten film każe się zastanowić nad stanem psychicznym reżysera. Ale Tom Six osiągnął coś, czego można mu zazdrościć. Co z tego, że branża uznaje go za zboczonego szaleńca, skoro o jego serii Ludzka stonoga pisały swego czasu media na całym świecie? Trudno znaleźć dziś człowieka, który choćby nie słyszał o tym "dziele". A ostatnio nawet w filmie "Deadpool 2" tytułowy bohater wspomniał o "Ludzkiej stonodze". Imponujące.

Ten film rozpoczął niechlubny podgatunek brutalnego kina zemsty. Jeśli jesteście w stanie przez 40 minut przyglądać się, jak niewinna kobieta doświadcza na sobie naturalistycznie przedstawionego, zwierzęcego gwałtu zbiorowego, to wiedzcie, że coś jest z wami nie tak. Jedyny plus tego wszystkiego jest taki, że po wszystkim na widza czekają satysfakcjonujące sekwencje zemsty, które na swój pokręcony sposób czynią z "Pluję na twój grób" niemalże manifest feministyczny.

Film słynący z tego, że ponoć jako jedyny w historii nie został przez nikogo obejrzany do końca. I w sumie trudno się dziwić. No chyba, że kręci was nekrofilia, kąpiele we krwi, penisy tryskające krwią, zmasakrowane, rozkładające się ludzkie i zwierzęce ciała, rozczłonkowywanie i inne tego typu "milusińskie" przyjemności życia doczesnego.

Jeden z ulubionych filmów Elijaha Wooda (!). Ten surrealistyczny, niskobudżetowy, artystyczny i potwornie brutalny obraz przedstawia nam mit śmierci i powtórnych narodzin boga. W "Begotten" obserwujemy postać, która już na samym wstępie zaczyna się kaleczyć żyletką, stopniowo przechodzi do swoich wnętrzności, a następnie kończyn. Jest w tym filmie swoiste, niepokojące i przerażające piękno, o ile tego typu obrazy potrafią wzbudzić w was poczucie obcowania ze sztuką. Jeśli tak, sugeruję wizytę u psychiatry.

Bez względu na to, ile szokujących i odrażających filmów w życiu widzieliście oraz za jakich twardzieli się uważacie, "Serbski film" zryje wam czachy i zostawi po sobie ślad w waszej psychice na zawsze. Jeśli więc cenicie sobie własną równowagę psychiczną, to nawet nie próbujcie go oglądać. Tak porażającego brutalnością filmu, przepełnionego najbardziej chorymi wizjami jakie mogą czaić się w ludzkim umyśle nie było i chyba nie będzie. Mordy, gwałty (także na niemowlakach), nekrofilia. To jest dopiero prawdziwy horror.

Ciągle jest to jeden z nielicznych filmów, do których nie chcę i nie zamierzam wracać, choć jest to tyleż samo wstrząsający, co ważny traktat o przeznaczeniu, nieodwracalności losu i korzeniach przemocy oraz zemsty. Tym niemniej prawie 10-minutowa sekwencja gwałtu analnego na postaci granej przez Monicę Bellucci jest naprawdę nie do zniesienia. Ponoć podczas pokazu filmu w Cannes większość widowni nie wytrzymała dłużej niż trzy minuty.

Jeden z najbardziej szokujących i kontrowersyjnych filmów w historii. Do dziś zabroniony w wielu krajach. Przedstawia nagich ludzi poddawanych fizycznym i psychicznym torturom. I nawet jeśli będziecie w stanie wysiedzieć sceny kaleczenia, oddawania moczu i innych tortur, to na pewno nie dacie rady scenie jedzenia kału. I oczywiście, że cała ta orgia przemocy i obrzydliwości jest metaforą totalitaryzmu i despotyzmu, ale tak czy owak, nie zmienia to faktu, że "Salo" jest filmem, którego nie da się oglądać bez odwracania wzroku bądź przerywania.

Ten film bardzo niepokoi i przeraża swoim chorym okrucieństwem, że ciarki przechodzą po całym moim ciele już na sam dźwięk tytułu. Przedstawia nam obraz powoli kaleczonej i rozczłonkowywanej kobiety. Twórcom pomimo prawie nieistniejącego budżetu udało się zachować duszną i okrutną atmosferę oraz przedstawić cały "zabieg" na tyle realistycznie, że swego czasu Charlie Sheen, który psim swędem znalazł się w posiadaniu tego dzieła, zgłosił się z nim na policję.