O co w ogóle chodzi z piosenką „Doskozzza” Stachursky'ego? Nowy kawałek brzmi jak sequel „Dosko”

Nie da się ukryć, że Jacek Łaszczok, czyli Stachursky to jedna z najoryginalniejszych postaci na rodzimej scenie muzycznej. Swoimi płytami „1999” oraz „2009” zszokował polskich słuchaczy, ale też zdobył serca części z nich. We wrześniu tego roku ma zadebiutować krążek „2k19”, tworzący z poprzednimi dwiema tryptyk muzyczny artysty.

Nie ma pewności, kim jest rzeczony Mistrz Etyzer, ale można przypuszczać, że to jakieś pokłosie reportażu wcieleniowego samego Stachursky'ego, który jeszcze dobrze się nie obudził po wixie. Sama piosenka ma być bowiem – według jej twórcy – skrótową relacją siedmiu dni z życia neovixiarza. Takiego, dodajmy, któremu chyba jeszcze na zwale kotłują się w głowie fragmenty wszystkich słyszanych utworów.

Sam tytuł wskazuje na wyraźną inspirację piosenką Dosko z płyty „2009”. To słowo pojawia się zresztą na koniec Doskozzzy. Stachursky korzysta też z innych dokonań, choćby Jam jest 444 czy Chłosty. W akompaniamencie psychodelicznej muzyki, poczynając od niedzieli, przechodzimy przez siedem dni z życia ostrego imprezowicza. Alkohol, narkotyki i nieuchronny kac niczym w spaczonej wersji opowieści biblijnych są trzema królami przybywającymi do naszego tytułowego bohatera lub, jak to można powiedzieć w języku Stachursky’ego, neovixiarza.

Niestety, nie dostajemy na nie jednoznacznych odpowiedzi. Wiemy natomiast, że Stachursky jest w fazie doskozzza. Jeśli dodamy do tego, że artysta wielokrotnie deklarował polskiej publiczności wszem i wobec że jest wyznawcą energii słonecznej, to można powiedzieć, że mamy – nomen omen – jasność. Typowy Stachursky jest typowy – ogólnie kręcą go dyskoteki i takie, takie, a sam – można powiedzieć – jest już od jakiegoś czasu na orbicie.

Żeby się o tym przekonać, trzeba wybrać się z Jackiem na wixę. Jeśli przyjdzie, pudło. Ale może przynajmniej będziemy się do-do-do-sko bawić.