Nie ma lepszego filmu na lato. Oglądam go, od kiedy trafił do HBO Max

"Tamte dni, tamte" noce obejrzałam z czasie, kiedy nadrabiałam wszystkie produkcje z Timotheem Chalametem i nie spodziewałam się, że akurat ten film tak bardzo mnie poruszy. Czasem mówi się, że produkcja przenosi w takie i takie miejsce, a podczas seansu można zatopić się w świecie przedstawionym, chłonąc jego zapach, smak i atmosferę. W żadnym innym obrazie nie poczułam tego tak bardzo, jak w "Call Me by Your Name" w reżyserii Luki Guadagnino. A co najlepsze, to pierwsze wrażenie, zamiast słabnąć, wciąż rośnie w siłę.

Film "Tamte dni, tamte noce" zadebiutował w 2017 roku, a zatem już jakiś czas temu. Jego akcja rozgrywa się "gdzieś w północnych Włoszech" we wczesnych latach 80., a bohaterem produkcji jest Elio Perlman (Timothee Chalamet). Siedemnastolatek o amerykańsko-włoskim pochodzeniu jak co roku spędza wakacje w willi sprzed kilku wieków wraz z rodzicami. Jego ojciec, Pan Perlman (Michael Stuhlbarg), jest profesorem, który specjalizuje się w greko-romańskiej kulturze, a matka, Annella Perlman (Amira Casar), jest tłumaczką. Oboje starają się tchnąć w syna miłość do kultury i przyrody Włoch.

Do tej pory Elio spędzał wolny czas, komponując i grając muzykę klasyczną, a także czytając i flirtując ze swoją przyjaciółką, Marzią (Esther Garrel). Wszystko zmienia się, gdy w willi Perlmanów zjawia się Olivier (Armie Hammer), amerykański stypendysta, który wraz z panem Perlmanem pracuje na swoim doktoratem. Początkowe zainteresowanie Elio Oliverem powoli zaczyna przeradzać się w coś więcej, a pozornie drobne i nic nieznaczące gesty stają się coraz bardziej żarliwe i namiętne.

Wszystko to osadzone jest w otoczeniu obłędnych włoskich krajobrazów. Kadry w "Tamtych dniach, tamtych nocach" są niepowtarzalne - oglądając ten film, naprawdę można poczuć muśnięcia promieniami słońca, zapach świeżych brzoskwiń zerwanych prosto z drzewa i unoszącą się woń zakurzonych książek. Guadagnino doskonale wie, kiedy zatrzymać się na dłużej i co ma uchwycić czujne oko kamery. Dodatkowo te piękne sceny otula muzyka rozmaitych artystów, w tym Sufjana Stevensa - to właśnie on jest autorem przepięknych utworów "Mystery of Love" czy "Visions of Gideon".

Można by pomyśleć, że w tym filmie pozornie nic się nie dzieje - wszyscy spotykają się, by w spokoju jeść wspólne posiłki, grać w siatkówkę, chodzić na dyskoteki czy opalać się. Każda scena jest jednak podszyta tym nienazwanym uczuciem Elio i Olivera, przez co, mimo tych sielankowych okoliczności, nierzadko w napięciu, śledzimy, co wydarzy się między bohaterami.

"Tamte dni, tamte noce" to film, który z ręką na sercu oglądam każdego lata, często więcej niż raz. Jest to produkcja, której nie umiem już ocenić w klasyczny sposób na ilość gwiazdek, bo po prostu się w niej zakochałam na zabój. Guadagnino w niezwykły sposób tworzy scenerię, pozwalając widzom zatopić się w tej leniwej i skąpanej słońcem rzeczywistości, przez co można poczuć wakacyjny klimat. Ostrzegam tylko, że po seansie możecie poczuć nieodpartą potrzebę zarezerwowania biletów do Włoch. Ja filmowej Cremy nie miałam jeszcze, co prawda, okazji odwiedzić, ale to magiczne miejsce wciąż jest na mojej liście. Na razie zastępuje mi ją ta wyjątkowa produkcja i robi to znakomicie.