Nie znasz jeszcze Westworld? 5 powodów, dla których warto nadrobić ten serial

Sam pomysł jest doskonały. Z jednej strony mamy wielki park rozrywki, który zarządzany jest przez ludzi, ale największą atrakcją i gospodarzami są androidy. Wszystko to wygląda jak świat z nieodległej przyszłości, fantastycznonaukowa fikcja pełną gębą. A z drugiej strony razem z gośćmi parku możemy uczestniczyć w przygodzie na dzikim zachodzie. Scenariusze, które stanowią podstawę wypraw gości parku są interesujące i chociaż stanowią zaledwie tło do fabuły i właściwego tematu serii, to nie da się im odmówić westernowego uroku.

Ten tekst ma obyć się bez spoilerów, więc chciałem tylko zaznaczyć, że nic nie jest takie, jakie się wydaje. Zwroty akcji wgniatają w fotel, a ja - chociaż wiedziałem gdzieś od połowy 1. serii, że za tą fabułą kryje się coś więcej - byłem zaskoczony rozwiązaniami, które ostatecznie zastosowano. Jednym z powodów takiego stanu rzeczy jest dość świeży pomysł na serię. Wiem, że wcześniej powstał film, ale przecież nie przebił się on do świadomości tak mocno jak serial. Uważam jednak, że tak nieoczywisty pomysł i do tego jeszcze tak sprawnie poprowadzony to rzadkość w świecie współczesnych seriali, które - mam takie wrażenie - ciągle recyklingują te same sprawdzone motywy i tropy.

Na pierwszy rzut oka nie brakuje tu drobnych mrugnięć okiem, niewymuszonych żartów. Prawda jest jednak taka, że tematy, które porusza serial są bardzo, bardzo poważne. Chociaż na szczęście nie czuć tutaj nadęcia, które często towarzyszy tego typu produkcjom, to jasne jest, że przygoda, losy bohaterów to tylko punkt wyjścia do głębszych rozważań. Na przykład tych dotyczących człowieczeństwa i co czyni nas ludźmi. Bo czy twory Forda nie mają prawa do wolności? Może wydawać się nieetyczne, że - mimo kiełkującej świadomości - hosty muszą odtwarzać role wyznaczone im przez stwórców. Otwarte pozostaje pytanie, czy mają prawo wyrwać się z tego fatalizmu, czy ludzie powinni im na to pozwolić?

To seans trudny, czasem nudny, zdarzają się mu dłużyzny. Niekiedy w trakcie seansu sam siebie pytałem: po co to wszystko? Jaki sens ma pchanie tych wszystkich bohaterów i ciągnących się w nieskończoność wątków? Finał tej historii – i jak sądzę częściowo drugi sezon - dostarczył odpowiedzi i z nawiązką zrewanżował się za oczekiwanie. Z tego powodu nie jest to serial łatwy. Wielu moich znajomych wynudził i nie dotrwali do końca, co z pewnością jest wadą serii. Z drugiej jednak strony ten brak fajerwerków to cisza przed burzą i bardzo skrupulatnie budowana narracja, która zadaje masę pytań, wskazówek. Nie tłumaczy widzowi nic wprost i bardzo to cenię.

I możemy się oszukiwać, że moda nie ma wielkiego znaczenia, bo przecież dzisiaj większość z nas ogląda co chce i kiedy chce. Nawet jeśli Westworld nie będzie takim fenomenem jak Gra o tron, to jestem prawie pewien, że o serii będzie na tyle głośno, że trudno będzie ustrzec się przed spoilerami, dyskusjami. Nie mam wątpliwości, że wraz z 2. sezonem Westworld, niby mimochodem, wróci dyskusja o sztucznej inteligencji. Warto nie przegapić tego fenomenu, bo ileż jest serii tak intensywnych i głębokich, które wywołują aż takie poruszenie? Może jeszcze Opowieść podręcznej, która z resztą już niedługo.