"65" nie dowozi. Jak chcesz obejrzeć coś z Adamem Driverem, to tu masz listę

"A czego niby się spodziewałeś po filmie z dinozaurami i podróżą w czasie?" - spytacie. Mam na to gotową odpowiedź: świadomego scenariusza i głupawej, ale soczystej rozrywki. Słowem: frajdy. Niestety, "65" nie zaspokoiło moich potrzeb. Okazało się filmem - tak po prostu - kiepskim, ba, nawet gorzej: nudnym. I nawet Adam Driver - którego udział w tym przedsięwzięciu pozostaje dla mnie zagadką - nie uprzyjemnia seansu na tyle, by warto było poświęcić na niego te półtorej godziny. Szkoda.

Fani aktora mają jednak do wyboru naprawdę sporo znakomitych filmów i seriali z jego udziałem. Oczywiście, w jego portfolio nie brakuje pomniejszych wpadek, dominują tam jednak naprawdę solidne dzieła. Jeśli po seansie tego potworka macie potrzebę zobaczyć Drivera w czymś lepszym - śpieszę z podpowiedziami. Oto najlepsze filmy i seriale z jego udziałem (subiektywnym spojrzeniem, rzecz jasna).

Najlepsze dzieło Noah Baumbacha (który, swoją drogą, Drivera uwielbia) - nominowany do sześciu Oscarów poruszający portret tego, jak rozwód zmienia się w psychologiczne piekło. Związkowe dysproporcje, starcia żywiołów i charakterów oraz wybitne aktorskie kreacje. Rozrywa serce i imponuje twórczym zrozumieniem oraz wrażliwością.

Spike Lee w formie. Opowieść o dwóch detektywach, którzy przenikają do struktur Ku Klux Klanu, aby uniemożliwić jej członkom przejęcie władzy w Colorado Springs. Żadnych subtelności, mnóstwo stylu - pełnokrwista sensacyjna komedia ze świetnym scenariuszem, nieprzestrzelonymi politycznymi gestami i świetnym aktorstwem.

Kultowy już serial od HBO i Leny Dunham. Częściowo autobiograficzna opowieść o życiu mieszkających w Nowym Jorku dwudziestokilkuletnich dziewczyn. Dwa lata po skończeniu college'u, 24-letnia Hannah traci grunt pod nogami, kiedy jej rodzice oświadczają, że nie będą jej dłużej utrzymywać. Adam Driver w jednej z najbardziej nieszablonowych ról w swojej karierze - świetna, przerysowana kreacja.

Dla jednych - "ten film bez soundtracku", dla mnie - bodaj najbardziej refleksyjny obraz Martina Scorsese, który oglądałem w niezmąconym skupieniu. Zadaje sporo ciekawych, często niewygodnych pytań, na które nie stara się za wszelką cenę odpowiedzieć. Niejednoznaczne, hipnotyzujące, wybitnie zagrane kino.

Jedno z najlepszych dzieł Jima Jarmuscha opiera się na wydobywaniu piękna z rutyny. Wspaniale ujęty, poetycki rytm codzienności, choć smutku jest tu - wbrew pozorom - tyle samo, co prostej radości. O co chodzi? Kierowca autobusu prowadzi szczęśliwe życie u boku żony Laury, tworząc wiersze inspirowane zaobserwowanymi w pracy wydarzeniami. Driver w roli drivera. Wielki film.

Raz jeszcze Baumbach. Greta Gerwig w roli Frances niespełnionej tancerki, niepoprawnej optymistki, uroczej neurotyczki, która każdego dnia budzi się z nowym pomysłem na przyszłość. Gdyby Woody Allen był lepszym i mniej zapatrzonym w siebie twórcą, mógłby nakręcić właśnie taki film. Lekki ton, komediowy nastrój, a dramat i tak potrafi wybrzmieć.

Baumbach po raz trzeci (mówiłem, że uwielbia Drivera!). Wspaniale obsadzony komediodramat o tym, jak skryty twórca filmów dokumentalnych i jego żona zaprzyjaźniają się z wyzwoloną młodą parą. Komentarz nieoczywisty, błyskotliwy, czasem dystansujący, ale przyjemny w odkrywaniu. Znakomity koncept, zabawny dowcip pomieszany z ponurym spojrzeniem na człowieka, ciekawy i wciągający od początku do końca.

Jak mówiłem - jest w czym Drivera oglądać.