Kim jest Credence? Wyjaśniamy zawiłości fabularne filmu Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda

W tekście pojawiają się spoilery dotyczące filmu Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda. Jeśli go nie oglądałeś możesz popsuć sobie zabawę w kinie poznając tajniki fabuły. Lepiej zacznij od recenzji.

Film kończy się dość zaskakującym wyznaniem ze strony Grindelwalda. Jeden z najpotężniejszych czarodziejów na świecie łączy Credence’a z rodem Dumbledore'ów. Zgodnie z jego wersją i wcześniejszymi wspomnieniami Lety Lestrange, Credence ma być bratem Albusa, który przypadkowo został adoptowany w Kościele Drugich Salemian w Nowym Jorku.

Jak do tego doszło? 8-letnia Leta Lestrange w czasie podróży za Ocean postanowiła zamienić swojego brata, Corvusa, z innym niemowlakiem. W czasie zamieszania związanego z ewakuacją tonącego statku nikt nie zauważył, że z sąsiedniej kajuty wynosi inne dziecko, niż to, z którym weszła. Traf chciał, że w ten sposób pozbawiła Corvusa życia (utonął, kiedy fale wywróciły szalupę), a podarowała je Credence’owi, o czym nikomu nie mówiła.

Niestety najprostszym wytłumaczeniem jest kłamstwo Grindelwalda, który manipuluje Credence'em, aby nakłonić go do zabicia Albusa. Nie zgadzają się bowiem lata, kiedy Credence miałby przyjść na świat.

Perciwal, ojciec Albusa, trafił do Azkabanu niedługo po tym, jak zaatakował trzech mugolskich chłopaków, którzy znęcali się nad jego córką, Arianą. Kilkuletnia dziewczynka została przez nich nakryta na praktykowaniu magii i zgwałcona. Od tego czasu (1891 rok) Ariana tłumiła w sobie magiczne zdolności, co przyciągnęło do obskurusa, krążącą po świecie czarną magię, która przejmuje kontrolę nad młodymi czarodziejami.

Ariana nigdy nie nauczyła się go kontrolować i wieku 14 lat, pod wpływem silnych emocji zabiła Kendrę, swoją matkę (1899 rok). Credence musiał tymczasem przyjść na świat dopiero po tym tragicznym wydarzeniu. Nie mógł być synem Perciwala, bo ten siedział już w pilnie strzeżonym Azkabanie. Nie mógł się też urodzić przed 1889 rokiem i być synem Kendry, ponieważ Leta urodziła się pod koniec XIX wieku (mogła być rówieśnicą Newta, urodzonego w 1897 roku), a kiedy zamieniała niemowlaki miała już co najmniej 6 lat.

Tata Albusa Dumbledore’a był w Azkabanie, a jego mama nie żyła, kiedy urodził się Credence.

Po tym jak Ariana przypadkowo zabiła swoją matkę, do Doliny Godryka wrócił Albus, który miał się opiekować osieroconym rodzeństwem. Traf chciał, że dokładnie w tym samym czasie u swojej ciotki, Bathildy Bagshot, zamieszkał również Grindelwald. Chłopcy bardzo szybko przypadli sobie do gustu („łączyło ich coś więcej niż przyjaźń"), co – ze względu na poglądy Gellerta – bardzo nie podobało się bratu Albusa, Aberforthowi. W czasie jednej z kłótni trójki czarodziejów śmierć poniosła Ariana, która starała się pogodzić magów.

Wówczas na świat wydostał się jej obskurus, pasożyt, który potrzebował żywiciela. Tym kimś mógł się zaś przypadkowo stać Credence. Część Ariany mogła cały czas w nim żyć, co tak bardzo interesowało Grindelwalda. Czarodziej szukał przecież potężnych popleczników do przejęcia kontroli nad mugolami. Kto inny byłby świetnym materiałem na sprzymierzeńca niż dziewczynka, której życie mugole złamali?

Dumbledore nie mógłby walczyć z Credence'em widząc, że żyje w nim wciąż przynajmniej cząstka jego siostry. Z drugiej strony sam Credence dzięki podszeptom Grindelwalda może chcieć w przyszłości zemścić się na Albusie za porzucenie na pastwę losu w Nowym Jorku. Kto wie czy przyszły dyrektor Hogwartu będzie w stanie przekonać Credence’a do uwierzenia w jego wersję zdarzeń.

Sam Grindelwald nie może zaś stawić czoła Albusowi, ponieważ obu Panów łączy czarodziejskie braterstwo krwi, w którym przyrzekli sobie, że nie skrzyżują różdżek. 1945 roku dojdzie jednak pomiędzy nimi do pojedynku, z którego zwycięsko wyjdzie Albus.

W finale Fantastycznych Zwierząt 2 Grindelwald straszy swoich zwolenników wizją drugiej wojny światowej. Jego proces myślowy jest przy tym bardzo podobny jak ten Hitlera – albo dołączysz do nazistów, albo godzisz się na wojnę. Czarodziej używa przy tym podstępu do pokazania, że to nie on jest tą agresywną stroną w konflikcie.

Z drugiej strony u Grindelwalda znajdujemy wiele podobieństw do Voldemorta. Obaj mają swoje sposoby przywoływania popleczników (znak śmierciożerców i czarny materiał mknący przez ulice) i nie mają za grosz szacunku dla istot niższych niż czarodzieje. To ostatnie często się na nich mści – Niuchacz wykrada fiolkę Grindelwaldowi, a Stworek pomaga Harry’emu w walce z Voldemortem.

Z drugiej strony, choć Grindelwald nie cofa się przed zabijaniem dzieci, to w swoich intrygach polega raczej na manipulacji (w ten sposób przeciągnął na swoja stronę Queenie Goldstein), podczas gdy Voldemort bazuje na strachu.

Recenzje często wytykają filmowi, że niektórych bohaterów mogłoby nie być, a akcja i tak potoczyłaby się bez zmian. Jedno ostrze krytyki wymierzone jest w kierunku Nagini, czyli towarzyszki Credence’a. Nadaje ona jednak Credence’owi ludzkie oblicze, pokazuje, że jest zdolny do pozytywnych emocji, mimo wypełniającego go bólu i cierpienia.

Dwójka wprowadza Nagini, która w przyszłości stanie się najpewniej jedną z wiodących postaci. To ona po całkowitej przemianie w węża będzie towarzyszyła Voldemortowi w jego zbrodniach i żywiła go swoim jadem w czasie odbudowy sił. Jak jednak stanie się szwarccharakterem? Jedna z teorii głosi, że Albus może doprowadzić do śmierci Credence’a, za co Nagini go znienawidzi. Szansą na pokonanie Dumbledore’a będzie zaś dołączenie do Czarnego Pana, który na dodatek jest wężousty, więc może rozmawiać z Nagini już po przemianie w węża.

Kiedy Flamel przygotowuje się do bitwy w katakumbach widzimy w jego skrytce kamień filozoficzny. To dzięki niemu Nicolas wciąż żyje, choć urodził się w XIV wieku. Francuski alchemik jest jedyną w historii postacią, której udało się stworzyć kamień filozoficzny, dający eliksir życia. Niestety, po pokonaniu profesora Quirrella, Dumbledore niszczy kamień, upewniając się, że w przyszłości nie trafi on w ręce Voldemorta. Informuje przy tym Harry’ego, że Flamel ma jeszcze dość eliksiru, aby załatwić wszystkie sprawy przed śmiercią.