160 mln dol. poszło na ten film, a Robert De Niro w „The Irishman” od Netfliksa wygląda jak z gry wideo. Co poszło nie tak?

Gdyby jeszcze były to obrazki z surowej wersji filmu „Irlandczyk”, byłbym w stanie pominąć ten fakt i poczekać na wersję finalną.

Jeśli budżet „Irlandczyka” wnosiłby 60 mln dol. to też w sumie byłbym w stanie to zaakceptować i skupić się na tym, czy film będzie dobry. Tymczasem „Irlandczyk” kosztował 160 mln dol. I są to oficjalne koszta. Nieoficjalnie mówi się, że budżet nowego filmu Scorsese mógł wynieść nawet 200 mln dol.(!). To poziom wielkich widowisk o superbohaterach. „Avengers” kosztowali niewiele więcej. Za 200 mln dol. James Cameron nakręcił „Titanica”.

Do tego sam Martin Scorsese wielokrotnie wspominał, że CGI, użyte do procesu cyfrowego odmłodzenia postaci granych przez Roberta De Niro, Ala Pacino i Joe Pesciego, odgrywa bardzo ważną rolę w filmie, a nie jest jedynie bajerem na drugim planie. Wedle reżysera ma to być istotny czynnik służący mu w opowiedzeniu historii Irlandczyka na przestrzeni wielu dekad. A jeśli ma to wyglądać tak, jak możemy zobaczyć na zwiastunie, to znaczy, że możemy mieć problem z immersją ze światem przedstawionym.

Tym niemniej można go przeprowadzić z sukcesem. Studiom należącym do Disneya już kilka razy udało się to całkiem nieźle. Wystarczy wspomnieć „Łotra 1”, gdzie mogliśmy zobaczyć naniesione cyfrowo twarze aktorów Petera Cushinga (Grand Moff Tarkin) i Carrie Fisher (ksieżniczka Leia) na innych aktorów.

Jeszcze lepiej poradziło sobie z tym Marvel Studios. W „Strażnikach Galaktyki vol. 2” cyfrowo odmłodzono Kurta Russela, wykorzystując jego wizerunek z początku lat 80. W „Kapitan Marvel” jednym z nielicznych jasnych punktów był odmłodzony Samuel L. Jackson (w procesie wykorzystano jego twarz z filmu „Negocjator”.

Nie jest tak, że Scorsese nie dostał wystarczających pieniędzy, by podobnie sprawnie przeprowadzić proces de-agingu. To on zresztą podniósł budżet „The Irishman” do tak ogromnych rozmiarów. Z tego powodu też praktycznie każda wytwórnia filmowa odpuściła sobie ten projekt, tym bardziej, że czas trwania „Irlandczyka” sprawia, że wątpliwym jest, by był on w stanie cokolwiek na siebie zarobić w dystrybucji kinowej.

Proces de-agingu był też jednym z głównych powodów przesuwania premiery filmu Scorsese. Reżyser tłumaczył to tym, że pracuję nad jak najlepszym dopieszczeniem CGI. No, a potem dostajemy obrazek De Niro ukazany powyżej. Trudno się dziwić, że można czuć rozczarowanie. Tym bardziej, że nadal stawiam Scorsese w moim prywatnym Top 3 reżyserów wszech czasów. Dziwi mnie, że nie tylko nie dopracował tego procesu w większym stopniu, ale też, że wypuścił go w świat.

I to nie jest tylko moja opinia.

W tym wypadku, niestety, jak najbardziej na miejscu.

Poza nieszczęsnym CGI z samego zwiastuna można gołym okiem zobaczyć, że film będzie wyglądał przepięknie. Zdjęcia Rodrigo Prieto są wspaniale nasycone, kolory są przebogate. Jestem w stanie w ciemno stwierdzić, że sama tylko reżyseria Scorsese rozłoży nas na łopatki. Nie wspominając już o obsadzie. Liczę też, że ponownie spotkanie tria z „Chłopców z ferajny” (De Niro-Pesci-Scorsese nie będzie tylko gestem bazującym na nostalgii kinomanów.