To ciężkie jak kowadło pytanie wciąż kołacze się w głowach grubasów z fonograficznych farm muzycznych. Ostry niczym irlandzka whiskey facet zagarnął pierwsze miejsce Billboard Hot 100, czego nie odnotowano od niemal dwudziestu lat. Podwójne podgardla szefów wydawniczych molochów zatrzęsły się z oburzenia. Ale jest już za późno. Ludzie go kupili. Z butami.
Płyta rozpoczyna się kawałkiem nagranym z jedną drugą zespołu Muchy – mocnym Chciałbym Umrzeć Zagłaskany Na Śmierć (Seksualna Czekolada II), którego tekst niektórzy odbierają jako swoiste bragga Afrojaxa. Znając jednak pierwszą część Seksualnej Czekolady oczywiste jest, że piosenka porusza temat komercyjnej sceny hip-hopowej – tekst, niestety sporo lżejszy niż ten z „jedynki”, mocno broni swojego stanowiska i myślę, że wybija się na tle reszty płyty.
„8 mila” jest filmem o białym chłopaku żyjącym w Detroit, poza granicą tytułowej dzielnicy. Są to w głównej mierze slumsy, w których żyć muszą biedni Afroamerykanie, a także niektórzy biali. Głównie jednak ósmą milę zamieszkują osoby koloru czarnego, których marzenia nie zdołały się spełnić. Nasz bohater, o słodkiej ksywce „Rabbit”, zmuszony jest mieszkać jeszcze dalej – w przyczepie kempingowej razem z matką, co jest – dla bohatera – totalnym dnem dna. Zerwane kontakty z dziewczyną, przegrana batalia organizowana przez kumpla, w dodatku idiota, którego trzeba znieść w jednym domu, a którego matka nie zamierza wyrzucić, tylko dlatego, że go ślepo kocha. Ale nie o dramatyzm w tym filmie chodzi. Głównym jego założeniem są organizowane przez „Future”, przyjaciela Jimmy’ego „Rabbita” bitwy raperskie, z góry uważane przez czarnych za ich własność. Jednak „Future” widzi w białym chłopaku potencjał, a finalowa walka z Papa Doc’iem ma pokazać czy biały równie dobrze potrafi rymować, co czarni.
