Gry

'Już za parę dni, za dni parę, sprzedaż domek swój i gitarę...', '...a wszystko to, by Vistę kupić, i nie wiem jak bez niej mógłbym żyć'. Możliwe, że w ten sposób będą zaczynać się reklamówki najnowszych Okienek kochanego przez 98% użytkowników Microsoftu. A czy zastanawiałeś się, co możesz otrzymać w przyszłości za swoje oszczędzone złotówki wraz z rewolucyjnym OS'em?

Michael Mann jest jednym z ciekawszych hollywoodzkich reżyserów, a jego dorobek jest wyjątkowo różnorodny - począwszy od kostiumowego "Ostatniego Mohikanina", przez trzymającą w napięciu "Gorączkę" na kameralnym "Informatorze" z Alem Pacino i Russelem Crowem kończąc. Jak dotąd potrafił umiejętnie tworzyć dobre kino rozrywkowe z aspiracjami na więcej. Właściwie wszystkie jego filmy łączy mistrzostwo warsztatowe i dobry, czy wręcz bardzo dobry poziom artystyczny. Początkiem jego prawdziwej kariery było stworzenie scenariusza do "Policjantów z Miami" oraz wyreżyserowanie innego serialu - "Crime Story". Można zatem powiedzieć, że zabierając się za reżyserię filmu z Colinem Farrellem i Jamie Foxxem, Mann wrócił do korzeni.

Zacznę może od dość znanej moim znajomym prawdy... Kocham Warcrafta. Zagrywałem się w niego od samiuteńkich jego początków. Od zawsze w napięciu wyczekiwałem na kolejne pokolenia tej wspaniałej rodziny "mikro-RTSów". Zasysałem wszelkie trailery, dema, tapety - wszystko co miało na sobie bliznę "cechu wojennego" i "obrączkę" Blizzarda... Tak jestem Fanem przez duże F. Nigdy nie spojrzałbym na jakiegoś klona. Nigdy. Nigdy nie mówi się nigdy...

"Od graczy dla graczy". "Za darmo". "Dla fanów, nie na sprzedaż". Jakże piękne są to słowa. A jeszcze bardziej niż cudowne - zapomniane. Płatne pluginy do Obliviona, wirtualne pieniądze do World of Warcraft, które można kupić na Allegro, czy bezpłatne patche, które możemy pobrać jedynie z płatnych serwerów. Oto typowe przykłady na to, że wyżej wymienione pojęcia są już, niczym dinozaury, zamierzchłą przeszłością. Lecz, czy w obecnych czasach, gdy gry to nie rozrywka, lecz biznes, możemy jeszcze liczyć na dobre, niekomercyjne dzieła? Ciężko w to uwierzyć, ale mimo wszystko tak!

Na rynku komputerowych samochodówek zapanowała ostatnio spora konkurencja. Niegdyś na tym polu liczyło się tylko Codemasters ze swoim Colin McRae Rally i TOCA, jednak brak konkurencji zaszkodził tej pierwszej serii, której ostatnia część była do przyjęcia tylko dla bezkrytycznych fanów serii i ludzi, którzy z rozrywką komputerową mają tyle wspólnego, że lubią uprzyjemnić sobie pracę w Excelu krótkimi przerwami na grę. Bardziej hardcorowi gracze zarzucali serii zbytnie uzręcznościowienie charakteru gry, zmniejszenie poziomu trudności, zminimalizowanie różnic pomiędzy samochodami i brak rozbudowanego garażu. W tym właśnie momencie na rynku samochodówek pojawili się dwaj nowi gracze: SCi i polski Techland.

"Kane & Lynch". Gdy pierwszy raz usłyszałem ten tytuł myślałem, że to jakaś kolejna gra w świecie Nosgoth (swoją drogą święcie myślałem, że to pomyłka w nazwie i powinno być "Kain & Lynch"), coś, co miało zastąpić słabiuteńkiego Defiance'a. I przez chwilę takie właśnie przeczucie mnie ogarniało. Zwłaszcza, że Eidos Inc. (jeden z moich ulubionych wydawców) okazał się sygnować swym logo ową produkcję. Jakże miło zaskoczył mnie też fakt, iż deweloperem "Kane & Lynch" jest nie kto inny jak, kultowa dla mnie, ekipa IO Interactive.