Czarna Pantera, Tommy Wiseau, Steven Spielberg i powrót Johna Wicka – filmy, które warto obejrzeć w lutym

Lubię Transformery, ale oglądam je zawsze z pewnym przymrużeniem oka. Nadal uważam pierwszą część za znakomite kino przygodowe, ale kolejne produkcje to coraz gorsze filmy, które zostały stworzone chyba tylko dla pieniędzy. Jeśli pominąć część czwartą i piątą, to maraton filmowy z serią Transformers, składający się tylko trylogii nie jest wcale takim złym pomysłem na zimowy weekend

Jest co najmniej kilka powodów, dla których warto zobaczyć ten film. Znakomita obsada (Frances McDormand, Woody Harrelson, Sam Rockwell i Peter Dinklage). Zachwyty zagranicznej prasy ("Trzy billboardy…" zostały obsypane Złotymi Globami i są jednym z oscarowych faworytów). Kolejnym jest postać reżysera, Martina McDonaugha, który powoli wyrasta na znaczącą postać we współczesnym kinie.

Sequel jednego z moich ulubionych filmów ostatnich lat, który wprowadził powiew świeżości do powoli rdzewiejącego już gatunku kina akcji. A nie trzeba było robić wcale aż tak dużo, wystarczyła prosta historia, Keanu Reeves oraz przepiękna warstwa wizualna i sceny walk, które wyglądają jak balet. Jest to jeden z nielicznych sequeli, który nawet jeśli ustępuje miejsca oryginałowi, to nieznacznie. Warto wspomnieć, że szykuje się nam serial, który skupi się na poszerzeniu świata przedstawionego i opowie o całym cechu zabójców zbierających się w filmowym hotelu.

James Franco nakręcił film o powstawaniu najgorszego filmu wszech czasów. Kto nie chciałby tego obejrzeć? Tym bardziej, że same kulisy produkcji The Room są o wiele ciekawsze niż końcowy produkt. Wszystko wskazuje też na to, że The Disaster Artist będzie pierwszym dobrym filmem w reżyserii Franco. Czyż los nie bywa przewrotny?

Fascynujący portret człowieka, który zdefiniował kapitalizm i budowanie franczyz w XX wieku. Michael Keaton brawurowo wciela się w Raya Croca, któremu udało się zmienić niewielką budkę z hamburgerami w jeden z największych sieciowych biznesów wszech czasów i jedną z najbardziej znanych marek w historii. McImperium to też niezwykle ciekawe studium psychologiczne, które daje do myślenia na temat wartości moralnych i sposobów pogoni za sukcesem za wszelką cenę.

W Stanach Zjednoczonych zainteresowanie tym tytułem jest przeogromne, tak więc trzeba się nastawić na historyczne i rekordowe otwarcie w kinach. Wbrew pozorom Czarna Pantera może się też okazać jednym z najpopularniejszych solowych filmów Marvela. Zwiastun wygląda obłędnie, a już sama scenografia i kostiumy sprawiają, że zapewne nie będzie można oderwać od tego filmu wzroku.

Hasło "nowy film Guillermo del Toro" działa na mnie jak najlepszy wabik. Kształt wody to kolejna dziwaczna i oryginalna w formie baśń od mistrza nastrojowych koszmarów. Tym razem otrzymamy miksturę klasycznego romansu z monster movie. Ja idę na pewno.

Podobnie jak w przypadku del Toro, gdy słyszę hasło "nowy film Stevena Spielberga" to z automatu melduję się w kinie najszybciej, jak się da. Tym bardziej, że po raz pierwszy zobaczymy razem na ekranie gigantów kina – Toma Hanksa i Meryl Streep. A fakt, że głównymi bohaterami są dziennikarze, działa na mnie dodatkowo zachęcająco.

Nowy film Duncana Jonesa zapowiada się trochę jak Blade Runner w wersji na mniejsze formaty, przynajmniej od strony wizualnej. Jones po niezbyt udanym Warcraft: Początek powraca, na szczęście, do świata science-fiction (a przypominam, że swoją karierę zaczynał on od znakomitego filmu Moon). Mute zapowiada się arcyciekawie, przynajmniej dla fanów sci-fi, których w 2018 roku Netflix wyraźnie planuje rozpieszczać.

I kolejne wielkie nazwisko, Paul Thomas Anderson, w dodatku po raz kolejny z Danielem Day-Lewisem na pokładzie. Film rozgrywa się w środowisku mody, w Londynie lat 50., tak więc czeka nas z pewnością ciekawa i stylowa podróż w czasie.

Jestem szczerze zdziwiony, że ósma już część telenoweli o szybkich samochodach była w stanie mnie zaciekawić, ale tak – świetnie bawiłem się na Szybkich i wściekłych 8. Ta seria stała się takim trochę XXI-wiecznym odpowiednikiem klasycznych filmów o Bondzie – pełna absurdów, komiksowej umowności i jeśli tylko jesteśmy w stanie przyjąć dobrodziejstwo tego inwentarza, to świetna rozrywka gwarantowana.