Już teraz wiem, że ten krwawy i zabawny dreszczowiec to jeden z najlepszych seriali roku

Ella Purnell jest w formie - wygląda na to, że jej obecność w obsadzie jest ostatnio gwarancją jakości. Jej nowa postać, główna bohaterka „Złotka”, nazywa się Rhiannon Lewis i jest niepozorną recepcjonistką w lokalnej gazecie „Carnsham Gazette”. Jej życie wydaje się monotonne i raczej ponure: jest ignorowana w pracy, zaniedbywana przez otoczenie; jej związek nie rozwija się, ojciec poważnie choruje, pies umiera. Co gorsza, jej wspomnienia z dzieciństwa pełne są traumatycznych doświadczeń związanych z prześladowaniem, przez co rozwinęła się u niej trichotillomania. To zaledwie część pasma przykrości i dramatów Rhiannon - dopiero przypadkowe spotkanie z nieznajomym, które wyzwala w niej mroczne instynkty, okazuje się przełomowe, prowadząc do serii nieoczekiwanych i brutalnych wydarzeń, ale i kilku pozytywnych zmian. 

Nieprzypadkowo to właśnie śmierć - a właściwie: dwie śmierci - okazuje się katalizatorem, punktem zwrotnym w życiu bohaterki. Dzięki śmierci Rhiannon zaczyna eksplorować swoje najbardziej pierwotne instynkty, krocząc wąską ścieżką na granicy "normalności" i chaosu, zmagając się z moralnie wykolejonymi pragnieniami. Swą dotychczasową powściągliwość przekuwa w przemoc, nad którą nie potrafi zapanować. Z czasem kłamstwo staje się częścią jej codzienności - Rhiannon nie czuje się źle z powodu tego, co zrobiła; po prostu boi się konsekwencji swoich czynów. Skupiona na niej opowieść jest zatem przede wszystkim intrygującym studium osobowości, łączącym satysfakcjonująco mroczny humor z refleksją nad ludzkimi słabościami.

Z tego, co napisałem powyżej można wnioskować, że „Sweetpea” to kolejny niespecjalnie oryginalny serial, inspirowany popularnymi tropami gatunkowymi, mieszając popularne w popkulturze wątki (w opiniach przywołuje się m.in. „Dextera” czy „Carrie”), ale tego typu upraszczające wnioski z czasem się rozwiewają. Produkcja rozwija się w dość nieoczekiwanym kierunku, a po 4. epizodzie staje się jasne, że mamy do czynienia z czymś unikalnym. Komediowy charakter opowieści zaczyna się równoważyć z kompetentną introspekcją. Serial najwięcej czasu poświęca kwestii samotności: tego, jak izolacja potrafi wpłynąć na współczesne młode kobiety.

Efekt jest świetny, tym bardziej, że przeżywająca (i wywołująca w widzu!) szerokie spektrum emocji bohaterka ma tyle głębi, iż pozwala bardziej niż dotychczas wykazać się Purnell. Aktorka wykorzystuje nowe możliwości, fundując - nie mam co do tego wątpliwości - najlepszy występ w swojej karierze.

„Złotko” zaczyna się jako opowieść o kobiecie, która w swojej desperacji, by być zauważoną, wykorzystuje głęboko zakorzenioną brutalność, chcąc zyskać poczucie jakiejkolwiek sprawczości. Podczas gdy fabuła mogłaby rozwijać ten wątek jak większość czarnokomediowych dreszczowców, twórczyni łamie i nagina znane klisze, by zaproponować widzom dogłębny wgląd w psychikę kobiety uginającej się pod ciężarem współczesnego życia. Bawi, porusza, intryguje i trzyma w napięciu. Z niecierpliwością czekam na kolejne epizody.

1. sezon serialu będzie liczyć 6 epizodów - ostatnie dwa zadebiutują w SkyShowtime kolejno 16 i 23 stycznia br.

Czytaj więcej o filmach i serialach: