„Archiwista” od TVP to nowy hit. Polacy masowo oglądają seriale Telewizji Polskiej... na Netfliksie

Nastrojowy serial z Bogusławem Lindą w roli głównej, świetnie zagrany i napisany, zaskakujący treścią. Twórcy zadbali o każdy realizacyjny szczegół, a pieczołowicie rozplanowany na 13 odcinków scenariusz zgarnął masę pochwał w recenzjach. Ta produkcja z 2012 roku opowiada historię młodej funkcjonariuszki, która dołącza do zespołu śledczego inspektora (Linda). Kobieta rozpoczyna pracę pod dowództwem inteligentnego i twardego policjanta, z czasem zyskując do niego coraz więcej szacunku, próbując jednocześnie rozpracować nieprawidłowości w jego jednostce.

4. miejsce w topce Netlfliksa. Serial nieskomplikowany, można powiedzieć: przewidywalny, którego scenariusz pozbawiony jest większych zawirowań (twórcy niespecjalnie utrudniają swoim bohaterom życie), rozwiązywane sprawy są banalne, ale... ogląda się to naprawdę przyjemnie. Postacie są naprawdę sympatyczne, a całość ma swój klimat: to taki klasyczny policyjny thriller telewizyjny. Można zerknąć.

Intryga w tym serialu okazała się tak wciągająca, że łatwo przymknąć oko na poszczególne drobne niespójności. Wrażenie robi również humor i z jednej strony naturalne, z drugiej — bardzo błyskotliwe dialogi. Niezobowiązująca produkcja, którą ogląda się naprawdę dobrze i która przykuwa do ekranu, m.in. za sprawą fantastycznego duetu Koman-Zieliński, wcielających się w skrajnie się od siebie różniących śledczych.

Serial, który na warsztat bierze wszystko to, z czym spotyka się na co dzień opieka społeczna. Ta produkcja, która ma już blisko dziesięć lat na karku, niedawno również przeżywała swoją drugą młodość dzięki Netfliksowi. Jest tak dobra, że czujemy się zobowiązani co jakiś czas o niej przypominać. W tym tekście Konrad Chwast wyjaśnia, dlaczego warto dać jej szansę.

Serial ze świetnie rozpisaną płaszczyzną obyczajową. Bohaterowie nie są sztampowi, aktorzy (Joanna Kulig!) w pełni czują swoje postacie, a historia nie jest kolejnym wtórnym banałem. Serial skupia się na 30-letniej Idze, która jest 2-krotnie rozwiedzioną matką dwójki dzieci i rozpoczyna pracę w kancelarii prawniczej. Widzowie obserwują, jak bohaterka radzi sobie w środowisku zamożnych prawników oraz śledzą losy zwykłych ludzi, z którymi pracuje Iga, będąc kimś w rodzaju łącznika pomiędzy ludźmi potrzebującymi pomocy a tymi, którzy mogą jej udzielić.

Akcja serialu rozgrywa się w tytułowym 1920 roku, gdy bolszewicy atakują polską, świeżą jeszcze niepodległość. To oczywiście serial zanadto patetyczny i nieco nadęty, ale naprawdę dobrze zrealizowany, momentami nawet imponujący; scenariusz jest spójny (czasem też nieprzewidywalny, ale w tym dobrym tego słowa znaczeniu), a postacie napisane w taki sposób, by łatwo było im kibicować.

Wybitny teatr na ekranie. Jego fabuła każe zadać jedno kluczowe pytanie: czy jesteśmy w stanie w imię polityki, cięć kosztów i innych bardzo przyziemnych spraw, całkowicie zrezygnować ze sztuki? Więcej zachwytów na temat tego serialu w ostatnim czasie spisał Konrad Chwast.