Netflix czyści bibliotekę - z serwisu zniknie ponad 60 filmów. Obejrzycie je, póki macie okazję

Netflix dokonuje nowych aktualizacji swojej oferty programowej każdego miesiąca. Niektóre tygodnie niosą za sobą jednak znacznie poważniejsze zmiany. Już wkrótce, a dokładniej mówiąc 20 września z serwisu usuniętych zostanie aż sześćdziesiąt osiem produkcji (!). W tym dwie części Uprowadzonej i Niezniszczalnych, cała saga Zmierzch oraz polskie hity w postaci Pokłosia, Róży i Różyczki.

Nie wszyscy pamiętają, że Pokłosie było najgoręcej dyskutowanym polskim filmem 2012 roku. Thriller Władysława Pasikowskiego podejmujący problem Jedwabnego w sfabularyzowanej formie wywołał ogromne kontrowersje. Pokłosie było oskarżane o antypolskość (preludium do dyskusji o Idzie) a co bardziej krewcy prawicowcy namawiali do bojkotu filmu. A jak to wszystko ma się do jakości samego dzieła? Zaskakująco mało. Gdy obedrzeć Pokłosie z historycznych dyskusji film Pasikowskiego to średni pod każdym względem thriller. Ale takie filmy też są przecież potrzebne.

Charlie to nie tylko film z najbardziej niekonkretnym tłumaczeniem tytułu z angielskiego na polski w ostatnich kilkunastu latach. To również adaptacja bestsellerowej prozy o dojrzałości i akceptacji własnej odmienności. Charlie od lat cierpi z powodu depresji klinicznej. Po wypuszczeniu ze szpitala trafia do nowej szkoły i poznaje dwójkę przyjaciół, którzy na zawsze odmienią jego życie. Co ciekawe, Charlie to też rzadki przypadek, gdy za reżyserię ekranizacji odpowiada sam autor powieści.

Jeżeli o jakimś komiksie superbohaterskim można było powiedzieć, że wyróżnia w na tle schematycznych i nastawionych wyłącznie na zysk produkcji Marvela i DC, to właśnie o Kick-Ass Marka Millara. Ekranizacja jego powieści graficznej to również całkiem udane dzieło, choć nie potrafiące do końca zerwać z typowymi hollywoodzkimi kliszami. W zalewie powtarzających się filmów MCU nie jest jednak łatwo znaleźć prawdziwą perełkę.

Jeden z najsłynniejszych, ale też najbardziej kontrowersyjnych filmów Martina Scorsese. Uwielbiany przez jednych i nienawidzony przez drugich. Określany mianem najbardziej wystrzałowego, ale też najnudniejszego filmu 2013 roku. Wszystko to pokazuje, że Wilk z Wall Street jest produkcją, na którą trzeba zwrócić szczególną uwagę. Również ze względu na rolę Leonardo DiCaprio, który choć nie otrzymał za nią wyczekiwanego Oscara (stało się to dopiero lata później za Zjawę), kreacją na dobre powrócił do pierwszej aktorskiej ligi.

Nikt nie sądził w 2010 roku, że film Niezniszczalni z mniej lub bardziej „zużytymi” gwiazdami kina akcji osiągnie taką globalną popularność. Patrząc na całą sprawę wstecz, widać że Niezniszczalni byli zapowiedzią nadchodzących trendów. Nostalgia za latami 80. i 90. to teraz dominujące wśród kinomanów uczucie. W Hollywood roi się od remake'ów i nowych wersji postaci popularnych w tamtych dekadach. Na tle konkurencji Niezniszczalni wyróżniają się autoironią i meta humorem, który wykracza poza zwyczajowe mruganie do widza.

Steve Jobs to postać ważna dla milionów ludzi na całym świecie. Wynalazca i biznesmen, który diametralnie zmienił życie na Ziemi. A zarazem człowiek budzący ogromne emocje, nie zawsze pozytywne. Idealny materiał na film? Tak uznali hollywoodzcy twórcy, którzy na przestrzeni nieco ponad dwóch lat przygotowali aż dwa biograficzne obrazy o Stevie Jobsie. Jobs to ten mniej udany (drugi jest Steve Jobs z 2015 roku). Produkcja z Ashton Kutcherem w tytułowej roli nie pokazuje na czym polegała niezwykłość tej postaci, ale dla tych mniej zaznajomionych z biografią twórcy Apple'a może stanowić dobry wstęp do jej badania.

Uprowadzoną warto obejrzeć choćby dla jednej rozmowy telefonicznej, którą bohater grany przez Liama Neesona wykonuje do porywaczy jego córki. Trwający monolog na stałe wszedł do krajobrazu popkultury i został przerobiony na dziesiątki rozmaitych sposobów. Sam film to przyzwoite kino akcji z kilkoma ciekawymi rozwiązaniami. Nawet jeśli kolejne sequele produkcji prowokują pytania na temat umiejętności rodzicielskich Bryana Millsa. Bo ile razy można dać porwać swoich bliskich?

Film Steve'a McQueena sprowokował dyskusję o większej obecności filmów tworzonych przez czarnoskórych reżyserów w Hollywood. I choćby za to należy mu być wdzięcznym. To jednak zarazem dobrze zrealizowana opowieść o fascynującym mężczyźnie, który przetrwał największe upokorzenia i okrucieństwo, ale się pod nimi nie ugiął. Zniewolony. 12 Years a Slave działa na typowych dla Hollywood tonach, więc nie każdego przekona. Robi to jednak bardzo dobrze, o czym świadczy Oscar za najlepszy film.

Co można powiedzieć o całej sadze Zmierzch? Jest fatalnie nakręcona i napisana? Owszem. Ma bezsensowną fabułę i przeraźliwie drewniane aktorstwo? Jak najbardziej. Zarobiła 3,3 mld dol., co każe poddać w wątpliwość trzeźwość kinomanów na całym świecie? Tu nawet nie trzeba wątpić, można mieć pewność. A jednak nie da się przejść obojętnie obok skasowania sagi z serwisu Netflix. Choćby dlatego, że to niezwykle memogenna produkcja. Pozycja dla osób, które lubią filmy tak złe, że aż dobre. Bo przecież wszyscy przyłapani na oglądaniu trójkąta miłosnego Belli, Edwarda i Jacoba powiedzą, że robią to ironicznie. Prawda?