Sanah to najpopularniejsza piosenkarka młodego pokolenia. Jej kawałki dominowały w zeszłym roku na listach przebojów. Pomimo tego w programie Kuby Wojewódzkiego wypadła nad wyraz skromnie i uroczo (podobnie jak i Tomasz Włosok, gwiazdor ostatniego hitu Netfliksa "Jak pokochałam gangstera"). Nawet sam gospodarz był mniej irytujący niż zwykle i wyraźnie było czuć, że był oczarowany zaproszonymi, chodzącymi talentami.

A może po prostu to efekt tego, że program był nagrany wcześniej i nie było w nim nic o wojnie w Ukrainie. Choć "Król TVN" rzucił żarcik, który słabo się zestrzał. Zaczął mówić o pandemii i przywołał nazwę bydgoskiego basenu. "Wyobrażacie sobie basen "Piąta fala"? To trochę tak, jakby dom spokojnej starości nazwać im. Władimira Putina. W ogóle się nie klei".

Sanah w sumie zaśpiewała w programie Kuby Wojewódzkiego dwa razy. Najpierw wykonała refren numeru Ale jazz!, który pierwotnie powstał po angielsku w stylu... country. I właśnie w tej wersji go mogliśmy usłyszeć. Przy drugiej piosence usiadła już przy fortepianie i zagrała fragment Sen we śnie. Muzykę skomponowała sama, ale tekst pochodzi z wiersza Edgar Allan Poe o tym samym tytule. Poniżej możecie posłuchać premierowej wersji.

Widzowie byli zachwyceni wykonaniem i głównie o tym ćwierkał Twitter w czasie programu. Na całość przyjdzie im jeszcze trochę poczekać. Póki co pozostaje krótki wycinek wykonany u Kuby Wojewódzkiego, który na Playerze znajdziemy w 19 minucie i 40 sekundzie.

Sanah nie chciała, a raczej nie mogła, mówić o nowej, trzeciej już płycie. Takowa jednak powstaje i z pewnością usłyszymy na niej balladę Sen we śnie, a pewnie i zagra ją na nadchodzących koncertach w ramach trasy "Uczta Tour", która startują w kwietniu.

Program Kuby Wojewódzkiego z Sanah i Tomaszem Włosokiem możemy obejrzeć online na Playerze.

* zdjęcie główne: kadr z programu Kuby Wojewódzkiego / TVN

Od 2022 r. Janusz Stankiewicz co roku przedstawia czytelnikom nową powieść z tytułowym półorkiem Gorathem w roli głównej. Do książek "Gorath. Uderz pierwszy" i "Gorath. Krawędź Otchłani", które ukazały się nakładem wydawnictwa Alegoria (obecnie, po odkupieniu przez autora praw do książek, seria ukazuje się pod szyldem Sinister Project: inicjatywy autorskiej, którą tworzy wraz z Jarkiem Dobrowolskim i Kają Flagą-Andrzejewską), dołączył w minionym roku 3. tom cyklu, czyli "Gorath. Droga gniewu". Tym razem autor postanowił nieco rozszerzyć wykreowany przez siebie magiczny świat i skupił się nie tylko na przygodach Goratha, ale również dał więcej przestrzeni pozostałym bohaterom. I - jak zwykle - zrobił to doskonale.

Przypomnę, że w poprzednich częściach Gorath zostaje wysłany przez Kathanę Marr na Wybrzeże Szkutników, gdzie ma za zadanie przeniknąć w szeregi gildii zabójców - Nocnych Cieni. Gdy półork morduje niedoszłą ofiarę Cieni, celowo zwraca na siebie uwagę zabójców (aby dostać się w ich szeregi), co w konsekwencji powoduje, że nie może wykonać zleconej mu misji. W związku z bestialską działalnością gildii, Gorath pozbywa się piętna, siły Kathany Marr ostatecznie kładą kres Nocnym Cieniom, a sam półork decyduje się przenieść na Wyspy Południowe. Planuje tam zacząć uczciwe życie, jednak na dobrych chęciach niestety się kończy.

Po brutalnej wojnie z ostatnimi królestwami leśnych elfów, która odcisnęła ponure piętno na wyspiarskiej społeczności, Gorath trafia w szeregi rywalizujących ze sobą gangów przestępczych. Niedługo później półork przyjmuje zlecenie od jednej z dawnych klientek Nocnych Cieni, co prowadzi go na piracki statek dowodzony przez kapitana zwanego Czarnym Żniwiarzem. Zadaniem jego załogi jest zdobycie statku Theran, zamorskiego ludu z Natanbanu, i przejęcie znajdującego się na nim pewnego artefaktu, który pragnie posiąść jeden z Kathanów z Imperium.

"Gorath: Droga do gniewu" to kontynuacja przygód Goratha, który próbuje odzyskać kontrolę nad własnym losem - wciąż nie odpowiedział sobie na pytanie, czy podczas wojny z Dominium Natanbanu uda mu się odkupić swoje winy, a także przed czyim obliczem przyjdzie mu stanąć: Marr czy Bovis-Tora. Tymczasem Czarny Żniwiarz, który został przywódcą bandyckiej florty, wyrusza wraz ze swoją załogą w krwawy rejs, a elf Evelon udaje się w podróż do elfiej stolicy, aby przygotować swój naród do nadchodzącej wojny.

Jestem pełna podziwu, że Stankiewiczowi udało się stworzyć niesamowity świat, który sukcesywnie w każdej swojej kolejnej powieści rozwija. Ponownie możemy poczuć wiatr we włosach i morską bryzę na statku Czarnego Żniwiarza, zasmakować przepychu w zamczysku Bovis-Tora, a także przenieść się na ulice elfickiej dzielnicy, Dolnego Strumienia. Autor po raz kolejny dał mistrzowski popis, jeśli chodzi o pogłębione, bogate i szczegółowe opisy miejsc, które są tak skonstruowane, że, zamiast nudzić, jeszcze bardziej pozwalają zanurzyć się w świat przedstawiony.

To samo dotyczy różnorodnych przedstawicieli poszczególnych grup społecznych - w powieści natknąć się można nie tylko na orków, ale również na elfy, piratów czy krasnoludów, a każda z tych frakcji jest starannie opisana. Swoją drogą jest to spore ułatwienie dla czytelników, którzy w natłoku imion nowych bohaterów mogą wrócić na początek książki i zweryfikować, kto należy do Elity Władzy Imperium, Orków Siczowych, Frakcji Baronessy, Elfiej Opozycji, Piratów, Gangsterów czy Sił Natanbanu. A jest to istotna kwestia, ponieważ w najnowszym "Gorathcie" autor pochyla się nad pozostałymi bohaterami, poszerzając swoje uniwersum o historie opowiedziane z innej perspektywy.

"Gorath. Droga gniewu" to po prostu kolejna solidnie napisana książka fantasy, z którą powinien zapoznać się nie tylko każdy fan gatunku - myślę, że pożeracze innego typu powieści również mogą z "Gorathem" poeksperymentować. Ja, choć jestem miłośniczką kryminałów, do kolejnych tomów z cyklu Stankiewicza wracam z ekscytacją, bo wiem, że nie zawiodę się pod względem warsztatu autora. I mimo że w kwestii fantasy jestem raczej laikiem, to powieści Stankiewicza czytam z przyjemnością - stworzył on bowiem brutalny, krwawy i fantastyczny świat, w którym warto zostać na dłużej.

O książkach czytaj w Spider's Web: