Recenzja

Jakiś czas temu na wieść o tym, że amerykańska stacja SyFy bierze się za produkcję Helix (thriller sci-fi) uniosłem ręce w górę i wzniosłem radosny okrzyk – wreszcie! Do tej pory trudno było znaleźć jakąkolwiek dobrą produkcję z tej kategorii. Od czasów X-Files (Z Archiwum X) oraz nowego Twilight Zone, takie przyzwoite seriale można wyliczyć na palcach jednej ręki:  ReGenesis, Fringe, Lost, The Walking Dead i Person Of Interest. Jakby się mocno uprzeć, to można by tu jeszcze wcisnąć Battlestar Galactica, zaś Under The Dome zostało celowo pominięte…

Wczoraj (10.01.2014) do polskich kin weszła „Nimfomanka cz. 1” kontrowersyjnego skandynawskiego reżysera, Larsa von Triera. Od początku można było przypuszczać, że będzie to film, który albo zapełni salę po brzegi, albo zobaczymy nielicznych fanów tego skandalizującego kina. Jak się okazało wszystkie miejsca zostały zajęte, co niekoniecznie miało przełożenie na dobry odbiór tej produkcji.

Britney Spears bez Maxa Martina i Dr. Luke’a śpiewająca wyłącznie własne utwory? Jeszcze parę lat temu wszyscy uznaliby to za totalną abstrakcję. A jednak to prawda! Ósmy studyjny album Księżniczki Pop daje nam jej zupełnie nowy obraz. Zamiast znanej nam wszystkim od piętnastu lat Britney Spears, mamy całkiem fajną „Britney Jean”.

Najnowsza książka Zygmunta Miłoszewskiego przyniosła autorowi ogromną popularność. Można powiedzieć, że to jej zawdzięczamy istny bum na Miłoszewskiego. Mimo że pisarz już wcześniej był uznawany przez fanów thrillerów i kryminałów, a także w kręgach literackich, jeszcze nigdy jego postać nie była tak medialna. Czy „Bezcenny” to tylko dobra kampania marketingowa czy faktycznie bestseller roku 2013?

„Lekarstwo na miłość” to zwariowana komedia sensacyjna z 1966 roku, której reżyserem jest Jan Batory. Jej akcja oparta została na podstawie powieści „Klin” autorstwa Joanny Chmielewskiej, która znana była z tworzenia pokręconych kryminalnych historii pełnych humoru i miłosnych przygód.

Postać Joe Alexa (Maciej Słomczyński) na stałe zagościła w polskiej literaturze i kinematografii. Cykl powieści kryminalnych tego autora, opowiadający jednocześnie o sukcesach śledczych pisarza o tym samym imieniu i nazwisku, doczekał się adaptacji Teatru Sensacji „Kobra”, a na podstawie jego scenariuszy zostało zrealizowanych kilka filmów, na przykład: „Zbrodniarz i panna” czy „Gdzie jest trzeci król?”. Jednym z kryminałów, który został przeniesiony na ekran telewizyjny, pt. „Umarły zbiera oklaski” jest „Śmierć mówi w moim imieniu” z 1960 roku.