Broadchurch

Gdy ją poznałam, była zwykłą pracowniczką lokalnej policji, w przeciętnym nadmorskim miasteczku na południu Anglii. Kto by pomyślał, że kilka lat później ta szara myszka z okropną fryzurą i zaniedbaną cerą będzie walczyć o najważniejszą nagrodę amerykańskiego przemysłu filmowego.

Hollywood i popkultura w ogóle zbudowane są na powtórzeniach. Nie ma w tym nic złego. W twórczym recyklingu znanych już motywów również. Niestety ostatnio coraz bardziej nasila się fala nic nie wnoszących i w zasadzie niepotrzebnych remake’ów oraz aktorskich wersji znanych bajek. I choć trafiają się wyjątki (aktorska Księga Dżungli z 2016 roku to prawdziwy majstersztyk), to jednak kolejnych remake'ów przybywa. Niestety... Poniżej zebrałem te najbardziej moim zdaniem zbędne.

Filmowców, którzy na warsztat biorą powieść i kręcą adaptację dzieł literackich mamy w ostatnim czasie bardzo dużo. Jest to praktyka stara jak świat i taka, która dobrze się sprzedaje. W ostatnich czasach pojawiają się też seriale, które są ekranizacjami książek. Żeby nie szukać daleko, mamy choćby "Wayward Pines" z Mattem Dillonem w roli głównej, który całkiem niedawno miał swoją premierę. Nieco inaczej rzecz ma się z książkami, które powstają na postawie dzieł filmowych czy serialów.

Drugi sezon przemienił "Broadchurch" w połączenie kryminału z dramatem sądowym. Mieszkańcy małego miasteczka musieli zmierzyć się z procesem w sprawie zabójstwa Danny'ego, syna Latimerów. Oprócz tego główni bohaterowie, Ellie Miller i Alec Hardy, pogrążyli się w śledztwie, które ten ostatni prowadził przed przybyciem do Broadchurch. Widzowie mogli więc obserwować równolegle dwie sprawy, w których najważniejsze było dotarcie do prawdy.

Po zadowalającym otwarciu drugiego sezonu "Broadchurch", a także po wczorajszej świetnej oglądalności finału, serial aż prosił się o zielone światło dla trzeciej serii. Dziś potwierdzono, że brytyjska produkcja z Davidem Tennantem oraz Olivią Colman w rolach głównych doczeka się kolejnych odcinków.

"Broadchurch" to jeden z tych seriali, które głęboko zapadają w pamięć i urzekają niespiesznie rozwijającą się, choć misternie skonstruowaną intrygą. To także serial, którego największym atutem jest klimat. Budowanie napięcia, oddanie nieco mrocznej atmosfery małego miasteczka, w którym wszyscy się znają, ale tak naprawdę nie wiedzą o sobie prawdy - to wyszło twórcom "Broadchurch" znakomicie. Pierwszy sezon był intensywny, wyczerpujący, widz miał czuć się odpowiedzialny za wydarzenia, których także był świadkiem. Teraz przyszło poznać nam pokłosie chorej sytuacji. Pilot zapowiada, że będzie nie mniej emocjonująco. A może nawet bardziej?

Wczoraj w Stanach Zjednoczonych swoją premierę miał serial "Gracepoint". "Gracepoint" to amerykański remake brytyjskiego "Broadchurch", opowiadającego o tajemniczej śmierci chłopca imieniem Danny w małym, nadmorskim miasteczku. 

Ostatnie serialowe premiery wiały nudą. Albo zdarzyło mi się obejrzeć jakiś niewyrazisty chłam, o którym zapominałam właściwie tuż po skończeniu odcinka (a w jego trakcie już nie pamiętałam imion głównych bohaterów), albo po przeczytaniu opisu fabuły zupełnie rezygnowałam z seansu. Nastąpił wysyp serialów sci-fi albo nudnych, rozgotowanych intryg i papierowych bohaterów. W związku z niedosytem postanowiłam zainteresować się czymś nieco starszym, jakimś dobrym, kryminalnym serialem, który cieszy się niezłą opinią wśród odbiorców. Przypadkiem trafiłam na "The Broadchurch".