lektury szkolne

Minister Przemysław Czarnek dwa dni temu oficjalnie ogłosił, jak będzie wyglądała nowa lista lektur do polskiego. Stało się to zaledwie dwa tygodnie przed początkiem roku szkolnego i wywołało mnóstwo zamieszania. O tych zamianach rozmawiamy z Krzysztofem M. Majem znanym z krytycznego nastawienia do kanonu lektur.

Miesiące oczekiwań i zapowiedzi dobiegły końca. Minister Przemysław Czarnek ogłosił nową listę książek dla uczniów szkoły podstawowej i liceów. Lektury szkolne od zawsze miały problem, by wydać się atrakcyjne dla uczniów. Z Janem Pawłem II i Zofią Kossak-Szczucką będzie jeszcze gorzej.

Powrót nauki zdalnej na początku listopada sprawił, że kolejny rocznik przystępujący do szkolnych egzaminów będzie mieć utrudnione przygotowania. Po konsultacjach z nauczycielami Ministerstwo Edukacji Narodowej postanowiło więc wyjść naprzeciw części oczekiwań. Chodzi przede wszystkim o ustną maturę.

Maciej Aleksy Dawidowski urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu (obecnie na Ukrainie) jako syn Aleksego Dawidowskiego i Janiny z Sagatowskich. Oboje rodzice byli inżynierami, a w 1929 roku Dawidowski Sr. otrzymał posadę dyrektora administracyjnego w Państwowej Fabryce Karabinów w Warszawie, gdzie wraz z nim przeniosła się cała rodzina. Pełnił tę funkcję aż do wybuchu II wojny światowej. Maciej (używający w kontaktach z ludźmi tylko swojego drugiego imienia – Aleksy) w tym czasie uczęszczał do warszawskich szkół, w tym do słynnego Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego oraz dwuletniego liceum ogólnokształcącego w tej samej placówce.

Od dawna słychać głosy, że lekturom szkolnym omawianym przez polskich uczniów przydałoby się gruntowne odświeżenie. Nie chodzi tylko o zmianę poszczególnych tytułów, ale też szersze otwarcie się na nowe technologie. Zaskakujący pomysł Mateusza Morawieckiego, żeby z polskich gier wideo zrobić lektury może być pierwszym krokiem w tę stronę.

Epizod IX sagi „Star Wars” doczekał się głównie negatywnych recenzji od polskiej i zagranicznej krytyki. Reakcje fanów są diametralnie inne, a ich gniew często kieruje się na właśnie na recenzentów „Skywalker. Odrodzenie”. Nie byłoby w tym niczego złego, gdyby nie sposób, w jaki komentujący wyrażają swoje opinie.