snajper

„Film oparty na faktach” – jak często widzimy bądź słyszymy ten frazes. Ile jest w nim prawdy, to najczęściej wiedzą już jedynie scenarzyści. Większości z nas nie chce się weryfikować wydarzeń zapisanych na taśmie. Na szczęście ktoś zrobił to za nas.

Patetycznym, przewidywalnym, naciąganym i pretensjonalnym nazywa „Snajpera” Ewa w swojej recenzji. Zarzuty te pojawiają się także w tekstach innych krytyków. Nie potrafię się z nimi zgodzić. Nie wiem, czy „Snajper” zasługuje na Oscara za najlepszy film, ale z całą pewnością zasługuje na to, żeby go obejrzeć.

„Amerian Sniper”, a po polsku po prostu „Snajper”, bo kogo w Polsce obchodzi narodowość maszyny do zabijania o nazwisku Chris Kyle, to cudowne dzieło Clinta Eastwooda. Tego samego Eastwooda, który prowadził rozmowę z krzesłem, czyli nieistniejącym prezydentem Obamą. „Snajper” to takie gadanie do pustego krzesła, a jeśli chodzi o wojnę i dylematy to już chyba lepiej obejrzeć odcinek „M.A.S.H.”, w którym cierpiący na bezsenność Hawkeye próbuje zrozumieć, po co ta cała wojna, kto ją rozpoczął i jak ją zakończyć. W tych dwudziestukilku minutach serialu jest więcej treści i emocji, niż w „Snajperze”.

Chyba na żaden film nie czekam tak bardzo jak na „American Sniper”. Byłem kupiony już wtedy, gdy okazało się, że Clint Eastwood zajmie miejsce Spielberga na reżyserskim stołku, a  po pierwszym zwiastunie zacząłem niecierpliwie oczekiwać premiery. Po drugim odliczam do niej dni. 

Wreszcie jest. Z dawna oczekiwany trailer „American Sniper” – nowego filmu w reżyserii Clinta Eastwooda wylądował w Internecie. I jest zrealizowany po mistrzowsku. Cóż można rzec – Eastwood po prostu nie robi złych filmów. Nie mogę się doczekać premiery. 

Zawrotna akcja, spektakularne strzały z kilometrowych dystansów i bohater, który balansuje między geniuszem snajperskim a filmowym nadczłowiekiem. „Strzelec” to thriller akcji, który zaczyna się realistycznie, ale szybko wpada w wir efektownych pościgów i eksplozji. Czy to dobrze? Sprawdzamy!