Najlepsze polskie filmy 2021 roku. Tak, dobre polskie filmy istnieją

To nie był najlepszy rok dla polskiego kina, ale nie był też wcale najgorszy. Na listę najlepszych polskich filmów 2021 roku trafiło siedem naprawdę udanych tytułów, które nietrudno było wskazać - każdy z obrazów odniósł artystyczny sukces i zagwarantował udany seans. Jeśli wydawało wam się, że rodzima kinematografia nie zaproponowała kinomanom niczego interesującego w ostatnich miesiącach, polecamy zapoznać się z poniższym zestawieniem i nadrobić zaległości - gwarantujemy, że warto.

W 2021 roku zadebiutowało kilkadziesiąt polskich filmów, spośród których - owszem - zdecydowana większość to, pisząc delikatnie, kiepskie kino. Począwszy od absolutnie okropnej, żenującej "Drugiej połowy" (to chyba najgorszy polski film tego roku, serio, i to mimo konkurencji w postaci "Ściemy po polsku"), poprzez nowe mesjanistyczne wykwity Patryka Vegi, aż po kolejne bezrefleksyjne laurki dla duchownych ("Wyszyński"). Było też kilka filmów niezłych czy z potencjałem ("Hiacynt", "Niezwyciężona", "Prime Time"), czas jednak przyjrzeć się tym, które sprawiły, że po seansie myśleliśmy: "warto było ruszyć zad do kina". Oto najlepsze filmy 2021 roku.

Zdecydowanie najmocniejszy obraz ubiegłego roku. Niezwykłe kino coming of age z potransformacyjną Polską w tle, które stopniowo przeradza się w dławiący alko-horror - oto historia traumy współuzależnienia opowiedziana z perspektywy współodczuwania i z unikalną wrażliwością. Czerpiący z własnych doświadczeń reżyser, Konrad Aksinowicz, "wraca do Legolandu", eksplorując dziecięce wspomnienia - warkocz spleciony z tych słonecznych, roześmianych chwil zabawy i miłości oraz mrocznych, dławiących smutkiem okresów, gdy życie najnormalniejsze stawało się po opuszczeniu własnego domu.

Film o sprawie, o której nie możemy zapomnieć. Nowy obraz Jana P. Matuszyńskiego (znakomita "Ostatnia rodzina") opowiada o zatrzymaniu w maju 1983 roku, które zakończyło się tragedią. Władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zaangażowały cały aparat państwowy, by za wszelką cenę uchronić winnych śmierci Grzegorza Przemyka od konsekwencji. Perfekcyjna realizacja, wielopłaszczyznowość, świetne aktorstwo - film wnikliwy i niepokojąco aktualny.

Znakomity debiut Jakuba Michalczuka, który znajdziecie na Playerze (zróbcie sobie przysługę i koniecznie go obejrzyjcie). Ten zapowiadany jako komedia obraz, choć niewątpliwie prześmiewczy i momentami wręcz groteskowy, ostatecznie wybrzmiewa przede wszystkim jako dramat zbudowany z kontrastów i błyskotliwego punktowania schematów zachowań. Autor sztuki i scenariusza, Marek Modzelewski, postawił bezlitosne diagnozy, a dostało się właściwie każdemu - bo każdy z filmowych rodziców obnażył swoje paskudniejsze oblicze, w którym może przejrzeć się wielu z nas. "Teściowie" wyszydzają społeczne podziały - najcelniej wtedy, gdy rezygnują z karykatury.

Wielkie zaskoczenie - pozbawiona pretensjonalności i żenady, unikająca kopiowania zachodnich tropów, autentycznie zabawna polska komedia z elementami rodzinnego dramatu. Albo, po prostu, fantastyczny polski feel good movie - uniwersalny i dopieszczony dramaturgicznie. Bohaterowie filmu (którym chce się kibicować!), Magda i Arek, tworzą zgrane małżeństwo z 25-letnim stażem, opiekujące się chorym dziadkiem. Mieszkają z synem Tomkiem, który jest w długoletnim związku ze swoją dziewczyną, Asią. Pozornie wszystko jest w porządku - typowa rodzina. A jednak - Magda, nauczycielka w katolickim liceum, ukrywa przed wszystkimi fakt, że woli kobiety, Arek od dłuższego czasu nie może znaleźć pracy, a Tomek, popularny youtuber, kieruje się głównie swoim interesem. Ten film również obejrzycie na Playerze!

Kinga Dębska przedstawia pełną serca, przekory i humoru opowieść o życiu w czasach PRL-u. Ta zupa smakuje wybornie, syci i poprawia nastrój, ba, zaraża nostalgią i tęsknotą za dzieciństwem. A poza tym - zbiór naprawdę ciekawych, trafnych obserwacji. Działa i wciąga, poza tym - jak to jest zagrane!

Złote Lwy w Gdyni. Poruszający, prowokujący, oparty na dialogu i budowaniu mostów. Film opowiada o Danielu (kolejna znakomita kreacja Dawida Ogrodnika), który jest artystą, katolikiem i aktywistą - angażuje się w sprawy duchowe, wierząc, że kościół nie powinienem być miejscem wykluczenia, a miejsce w jego wspólnocie jest dla wszystkich bez względu na światopogląd i osobiste wybory. W wyniku dramatycznych wydarzeń Daniel decyduje się na wzięcie udziału w odważnej walce w obronie swoich idei i postanawia rozprawić się z homofobią mieszkańców rodzinnej miejscowości. Tak się robi filmowe traktaty o etyce - i nie tylko!

Film inspirowany prawdziwymi wydarzeniami z życia Zdzisława Najmrodzkiego, legendarnego celebryty półświatka, który ośmieszał władze PRL, wymykając się aż 29 razy organom ścigania. Milicja dawała za jego głowę olbrzymie nagrody, a jego wyczyny śledziła cała Polska. Oto polskie kino gatunkowe napisane z polotem, zapewniające przednią rozrywkę, pełne uroku i energii. Ma to swoje wady, ale łatwo machnąć na nie ręką. Stylowe kino!

Sprawa jest prosta - z zeszłorocznego bajora nie było trudno wyłowić kilku przepięknych, błyszczących pereł. Warto dawać polskiemu kinu szansę, śledzić opinie krytyków i komentarze widzów - a ostatecznie dać ambitnym, zdolnym twórcom zarobić. Wspierajmy to, co w rodzimej sztuce najlepsze.