"Behawiorysta" pokazuje wszystko to, co najlepsze i najgorsze w polskim kinie - recenzja

Remigiusz Mróz ogłosił powstanie serialu "Behawiorysta" jeszcze w kwietniu zeszłego roku, ale z powodu pandemii koronawirusa na jego premierę przyszło nam poczekać prawie rok. W międzyczasie Player poinformował, że dostępny od niedawna sezon "Chyłka - Oskarżenie" będzie ostatnim wyprodukowanym przez platformę. Nie wiadomo, czy tak się stanie, bo szef Playera Maciej Gozdowski nieoficjalnie nie wyklucza, że w tym temacie może się coś jeszcze wydarzyć. W razie czego firma zadbała jednak o fanów Mroza właśnie za sprawą "Behawiorysty".

Tytuły stylistycznie więcej dzieli niż łączy. Pokazał to premierowy odcinek produkcji, który właśnie zadebiutował na Playerze. To znacznie poważniejszy i klasycznie zbudowany kryminał, w którym mierzą się dwa wybitne umysły. Jednym z nich jest były prokurator Gerard Edling (grany przez Roberta Więckiewicza), a drugim fanatyczny morderca mający na swoim koncie uwięzienie klasy pełnej małych dzieci i postawienie całej polski przed dylematem: "Kogo zabić?".

Podobny poziom suspensu i emocji utrzymuje się przez prawie cały odcinek, co warto pochwalić. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie charyzma, którą od samego początku emanuje Więckiewicz. Gerard Edling w jego wydaniu to człowiek znajdujący się na rozstaju w życiu prywatnym i mający niemało problemów, ale jednocześnie wciąż doskonale znający się na swojej robocie. Problem w tym, że w opinii części mediów i własnych przełożonych jest człowiekiem skompromitowanym. Dlatego, gdy tajemniczy zamachowiec wchodzi z bronią do szkoły i więzi klasę pełną małych dzieci i ich nauczycielki, sprawę przejmuje dwójka dosyć niekompetentnych pracowników policji.

Stojące przed nimi wyzwanie nie jest łatwe. Porywacz rozpoczyna globalną transmisję okraszoną tytułem "Dylemat". Stawia w ten sposób całą Polskę przed wyborem. Głosujący SMS-owo rodacy zdecydują, czy w momencie upłynięcia czasu zginie mała, ale śmiertelnie chora dziewczynka czy jej wybitna i zasłużona nauczycielka. Mężczyzna jest całkowicie zamaskowany więc zajmująca się sprawą detektyw Beata zdecyduje się wezwać Edlinga na konsultacje. Jest już jednak za późno, by uniknąć tragedii.

Chodzi tutaj przede wszystkim o poziom scenariusza i pewne wpadki montażowe wynikające z nadmiernego pośpiechu. Bohaterowie rodzimego kina sensacyjnego nadal nie potrafią wyrażać swoich emocji w żaden inny sposób niż poprzez słowo: "K*rwa", które w 1. odcinku "Behawiorysty" miejscami zbyt często pełni rolę przecinka. Twórcy serialu potrafią też w niektórych punktach dziwnie przeskakiwać z miejsca na miejsce za pomocą pojedynczego cięcia. W jednej chwili do zaplanowanej egzekucji jest godzina, co daje policji masę czasu na interwencję, a w następnej nagle jesteśmy kilkadziesiąt sekund przed wykonaniem wyroku przez mordercę.

Prowadzi to zresztą do innego kłopotu "Behawiorysty", związanego ze schematami rodem z klasycznego kryminału. Po premierowym odcinku trudno nie oprzeć się bowiem wrażeniu, że mamy do czynienia z pojedynkiem dwóch geniuszu, których otaczają sami nieudacznicy i kretyni. Gerard Edling jest jak połączenie Herkulesa Poirota i Sherlocka Holmesa, co siłą rzeczy znacząco umniejsza zainteresowanie jakimikolwiek postaciami pobocznymi. Na szczęście Robert Więckiewicz bardzo dobrze radzi sobie z wyzwaniem wykreowania tak niebagatelnej postaci. Właściwe każda scena z jego udziałem wiąże się z przyjemnością oglądania go w akcji. Nie jestem w stanie powiedzieć, czy ten poziom uda się dotrzymać do końca, ale "Behawiorysta" startuje z wysokiego pułapu. Naprawdę mam nadzieję, że ten kryminał wyjdzie Playerowi.