Botoks, Kiler i Pan Tadeusz. Najchętniej oglądane polskie filmy po 1989 roku

Wraz z przebudową systemu politycznego w Polsce, nastąpiły także zmiany w kinematografii. Po 1989 roku w kinach zaczęły brylować przede wszystkim ekranizacje lektur szkolnych, a także licznie tworzone komedie romantyczne. Wśród najchętniej oglądanych pozycji nie zabrakło również produkcji sensacyjnych i historycznych. Oto lista filmów, które miały najlepszą frekwencję w ciągu blisko 30 lat.

Jedna z głośniejszych produkcji Patryka Vegi uplasowała się na końcu listy najchętniej oglądanych polskich filmów z wynikiem nieco ponad 2 mln widzów. Film szybko znalazł się na językach dziennikarzy i widzów, dzięki czemu już w pierwszy weekend od premiery zgromadził ponad 700 tysięcy odbiorców przed ekranami. Botoks spotkał się ze sporą krytyką głównie za sprawą przesiąkniętego wulgaryzmami języka oraz żartów na najniższym poziomie. Niepochlebne komentarze nie odstraszyły jednak widzów spragnionych mrocznych historii ze świata koncernów farmaceutycznych.

Kultowa już pozycja od Juliusza Machulskiego, której nikomu nie trzeba przedstawiać. Do dziś w języku potocznym występują liczne nawiązania do najlepszych tekstów z tej produkcji. To przezabawna historia warszawskiego taksówkarza, który przypadkowo staje na celowniku komisarza Jerzego Ryby. Kiler zostaje bowiem uznany za płatnego mordercę i tym samym trafia do aresztu. Po wyjściu z więzienia bohater zostaje królem wśród okolicznych gangsterów, którzy wykorzystują go do załatwiania własnych porachunków. Protagonista z pomocą błyskotliwej dziennikarki obmyśla plan, który opłaca mu się dużo bardziej niż wyjawienie prawdy o sobie. Komedia Machulskiego podbiła serca widzów, dzięki świetnej obsadzie, zabawnym dialogom i dopracowanemu scenariuszowi.

Pierwsza z serii miłosnych komedii z zimową aurą w tle. Produkcja swój całkiem wysoki poziom (jak na ten gatunek filmowy) zawdzięcza przede wszystkim inspiracji brytyjskim filmem To tylko miłość. Film w reżyserii Mitja Okorna do sal kinowych przyciągnął wprawdzie o pół tysiąca mniej widzów niż jego trzecia część, jednak to on zapoczątkował trend na około świąteczne polskie produkcje. Listy do M przybliżają historie pięciu kobiet i pięciu mężczyzn, których losy splatają się i doprowadzają do licznych miłosnych perypetii. Listy kreują lukrowaną rzeczywistość, idealną by oglądać ją w mroźne wieczory z kubkiem korzennej herbaty w dłoni.

Kolejna na liście komedia romantyczna. Film w reżyserii Tomasza Koneckiego wszedł do kin w 2008 roku i podbił serca głównie żeńskiej części widowni. Produkcja skupia się bowiem na losach kilku przyjaciółek, które stawiają czoła różnym perturbacjom życiowym. Bohaterkami są nowoczesne kobiety zamieszkujące wielką aglomerację, które wyróżniają się swoim wyzwolonym i nieco szalonym podejściem do spraw codziennych. Lejdis jest kobiecą odpowiedzią na wcześniejszą produkcję zdominowaną przez mężczyzn – Testosteron. Komedia ujmuje przede wszystkim dowcipami utrzymanymi na dosyć wysokim poziomie, a także ciekawie wykreowanymi bohaterami. Mimo dominującego wpływu mężczyzn na rozwój wydarzeń, w Lejdis liczy się przede wszystkim przyjaźń między protagonistkami, które wskoczą za sobą w ogień.

Produkcja stworzona przez Andrzeja Wajdę. Dramat wojenny przybliża odbiorcom zbrodnię katyńską, której dokonano w 1940 roku przez Sowietów, w której życie straciło tysiące polskich oficerów. Produkcja przedstawia koszmar minionych lat z dwóch perspektyw. Przede wszystkim jest to historia widziana oczyma internowanych rodaków. Oficerowie w różny sposób radzą sobie z dramatyczną sytuacją, wzajemnie podnosząc się na duchu bądź tracąc wszelką nadzieję. Drugi wątek dotyka zaś kobiet, które z niepokojem czekają na powrót ukochanych mężczyzn.

Film spod skrzydeł Patryka Vegi nie spotkał się z przychylnymi opiniami krytyków. Mimo to kolejna produkcja z serii Pitbull przyciągnęła do kin wielu widzów. Sukces filmu zwiastował już pierwszy weekend po jego premierze, kiedy to osiągnął sprzedaż ponad 800 tysięcy biletów. Film Vegi razi przede wszystkim wielką chaotycznością, w której trudno jest odnaleźć konkretną fabułę. To zbiór wulgarnych scen obrazujących historie policjantów i bandziorów. Pitbull. Niebezpieczne kobiety, jak sama nazwa wskazuje, skupia się w głównej mierze na losach młodych kobiet, które postanawiają przystąpić do specjalnych oddziałów policji. Bohaterki stają tym samym oko w oko z przestępczym światem, co mocno odbija się na ich życiu prywatnym.

Druga część komedii romantycznej może się pochwalić niezłym wynikiem frekwencyjnym. Film już po pierwszym weekendzie od premiery zobaczyło ponad 656 tysięcy widzów, by ostatecznie osiągnąć oglądalność nieco poniżej 3 milionów. Kolejna odsłona świątecznego filmu w reżyserii Macieja Dejczera ponownie przybliża losy bohaterów z pierwszej części, pokazując zmiany, jakie zaszły w ich życiu w ciągu czterech lat. Niestety produkcja wypada dużo słabiej niż jej pierwowzór, nabierając cech typowych dla sequeli. W filmie nie znajdziemy już tyle humoru, który został zastąpiony ckliwymi i naciąganymi historiami. Na jakości stracił także scenariusz, w którym sięga się po znane i wykorzystane wielokrotnie pomysły.

Trzecia część popularnej serii świątecznych komedii romantycznych, za której stworzenie odpowiedzialny jest Tomasz Konecki. Najnowsza odsłona zdążyła zabłysnąć jako pozycja z rekordową frekwencją widzów, co czyni z niej najlepiej dystrybuowany film w Polsce od 17 lat. Polska produkcja już po pierwszym weekendzie osiągnęła imponujący wynik ponad 775 tysięcy widzów, bijąc tym samym o głowę swoich poprzedników i osiągając najlepsze otwarcie w polskich kinach od 30 lat. Listy do M. 3 ponownie przedstawiają historię kilku osób, których losy splatają się w okolicach świąt. Najnowszy film miesza ze sobą dawkę humoru z elementami romansu. Do tego na ekranie ujrzymy śmietankę show-biznesu pokroju Tomasza Karolaka, Piotra Adamczyka czy Agnieszki Dygant.

Adaptacja powieści Henryka Sienkiewicza także uzyskała imponującą oglądalność. Historyczny film w reżyserii Jerzego Kawalerowicza stanowi jedną z najdroższych produkcji w polskiej kinematografii. Dzieło doczekało się swojej premiery przed ówczesnym papieżem, a także równocześnie z jego wejściem do kin, zrealizowano sześcioodcinkowy miniserial telewizyjny. Quo vadis to historia skupiająca się na prześladowaniu chrześcijan przez Nerona – rzymskiego cesarza. Drugim istotnym wątkiem filmu jest miłość Winicjusza, będącego rzymskim patrycjuszem, do chrześcijanki Ligii. W produkcji nie brakuje brutalnych scen. Tutaj też możemy zobaczyć całą plejadę gwiazd pokroju Pawła Deląga czy Michała Bajora.

Kolejna adaptacja lektury szkolnej, która okazała się sukcesem frekwencyjnym. Historię Tadeusza Soplicy i Zosi Horeszkówny, których związek miał się przyczynić do pogodzenia zwaśnionych rodów, obejrzało ponad 6 milionów widzów. Reżyserowi udało się znaleźć złoty środek, dzięki czemu lawiruje pomiędzy filmowym stylem kreowania fabuły a poetyckim wydźwiękiem trzynastozgłoskowca. Produkcja Wajdy jest znacznie bardziej przystępna niż dzieło pisane, film buduje odpowiednie napięcie, posiada dramaturgię i tworzy na ekranie wartką akcję. W Panu Tadeuszu sporą rolę odgrywa muzyka. To stąd pochodzi kultowa scena odtańczenia poloneza, która spopularyzowała melodię „A jak będzie słońce i pogoda”, przy której do dziś tańczą maturzyści. Dodatkowym atutem jest oczywiście dobór obsady, w której możemy podziwiać Daniela Olbrychskiego, Michała Żebrowskiego czy Bogusława Lindę.

Film historyczny w reżyserii Jerzego Hoffmana uplasował się na pierwszym miejscu wśród najchętniej oglądanych filmów w Polsce. Ekranizację pierwszej z trzech powieści Henryka Sienkiewicza obejrzało ponad 7 mln widzów. Ten rekordowy wynik szokuje tym bardziej, gdy spojrzymy na oglądalność najnowszych pozycji filmowych. Zapewne do popularności filmu przyczyniło się nie tylko nazwisko znanego reżysera, ale przede wszystkim niesamowity, jak na tamte czasy, rozmach, z jakim stworzono dzieło. Dodatkowym jego atutem jest z pewnością świetna muzyka Krzesimira Dębskiego oraz plejada gwiazd wcielająca się w głównych bohaterów.