Filmy

Gdy rozum śpi, budzą się upiory. One zapodają chore obrazy w umysłach scenarzystów, by reprezentować najobrzydliwsze momenty w historii filmu. Poniższe tytuły to gigantyczna kropla w morzu obsceniczności kina.

Pierwszym filmem, który przychodzi mi do głowy na dźwięk słów podróże w czasie, jest „Terminator”, drugim – „Powrót do przyszłości”.

Pedro Almodóvar to niewątpliwy skarb kina autorskiego. Zgadzam się z Tarantino, że tylko on tworzy obecnie prawdziwy, pełny emocji melodramat. „Przerwanym objęciom” niestety daleko do jego najwybitniejszych dzieł.

Paul Thomas Anderson to jeden z moich ulubionych filmowców, obok którego nie sposób przejść obojętnie. Najlepszym tego potwierdzeniem jest „Aż poleje się krew”.

Wychowałem się na „Dragon Ball” i takich filmach, jak „Pijany mistrz” czy „Karate Kid”. Oglądając więc „Raid” byłem po prostu zachwycony.

Ostatnia część sagi Zmierzchu już swoje laury w postaci Złotych Malin zebrała. Kury znoszącej złote jajka (szczególnie w Hollywood) tak łatwo się nie zabija. Producenci poszukują kolejnej młodzieżowej serii z pogranicza fantasy i horroru, mimo iż wszyscy udziecinniania społeczeństwa mają już dosyć. Widząc zwiastuny Intruza lub Miasta kości na usta cisną się niezbyt przyjemne słowa.

Pewnie wielu z Was nie słyszało o skandynawskich „Łowcach głów” albo po prostu nie zaprzątało sobie nimi głowy. Najwyższa więc pora naprawić ten ogromny błąd.

Cenię kino wykraczające poza pewne tabu, pozwalające na własną interpretację i oszczędne formalnie. Macie podobnie? W takim razie koniecznie obejrzyjcie „Alpy” oraz „Kła” dzisiaj o 21:15 i 23:05 w ale kino+.

To dobry rok dla fanów Martwego Zła, kultowego cyklu starych horrorów (a częściowo także komediohorrorów), które dały przepustkę do Hollywood reżyserowi Samowi Raimiemu, a ich gwieździe, Bruce’owi Campbellowi zapewniły miejsce w panteonie największych badassów popkultury.

Psychopaci od dawna fascynują pisarzy i reżyserów, a co za tym idzie – zwykłego odbiorcę. Martin McDonagh postanowił więc, że uderzy filmem nie o jednym, a siedmiu psychopatach.

„Toy Story” jest dla animacji tym, czym dla kina science fiction okazał się „Matrix” – filmem ponadczasowym, który wyznaczył nowy kierunek kinu.

Kina azjatyckiego będę bronił do samego końca! Igrzyska śmierci, mimo iż nie są takie złe jak na produkcję amerykańską, są ewidentną podróbką japońskiego Battle Royale sprzed trzynastu lat. W tej walce Hollywood przegrywa z kretesem, ogłupiając widzów spłyconym przekazem.

Ani to oryginalne, ani nie piękne, nawet ciężko w tym doszukiwać się jakiejś iskierki geniuszu. Ot, zespół jak zespół taki trochę nie na czasie. Ale jakże wspaniały to zespół, jak cudne, słodkie i bliskie sercu rzeczy wyczynia, i nawet zapowiada kolejne już za miesiąc!

„Idy marcowe” to kolejne błyskotliwe kino z Goslingiem, ale zupełnie inne od tego, w czym grał poprzednio.

Roman Polański to nie tylko znakomity filmowiec, ale i postać o niebywale bogatym i pełnym tragizmu życiu. Warto je poznać oglądając biografię reżysera.

Po Oscarach za Miłość i Białą wstążkę wznosi się go na piedestały. Ale Michaela Haneke powinno się pamiętać za zupełnie inny film. Funny Games to prawdziwe opus magnum tego znakomitego filmowca, które na fali najnowszych obrazów przechodzi niesłusznie niezauważone.

Koniec świata! Polska telewizja publiczna decyduje się wyemitować dzieło skandalisty festiwalu Cannes dożywotnio wycofanego z udziału w kolejnych konkursach. Pamiętne słowa padły przy okazji rozmowy o filmie Melancholia, który stanowi esencję najnowszej twórczości reżysera.

Imigranci w USA to zawsze gorący i wart podejmowania temat – nawet w kinie, a zwłaszcza, gdy jest ono tak dobre jak „Crossing Over”.

Zawód jaki sprawił finałowy segment trylogii Mrocznego rycerza prowadzi do bardzo klarownych wniosków pod kątem kina popularnego. Nieważne, jak mocno będzie  się demitologizowało ikony popkultury, to nadal pozostaną one wierne konwencji na fali której wypłynęły lata temu. James Bond w wykonaniu Daniela Craiga teorię obala, bo pokazuje, że rewitalizacja niektórych postaci to rozsądny wybór.

Wśród płci pięknej, wyrażenie babski comber niebawem zostanie zastąpione słowami Magic Mike. Widownią docelową obrazu są kobiety i nie ma się co tu doszukiwać szerszej głębi, bo faceci zaprezentowanej konwencji nie zrozumieją.