Muzyka

AWOLNATION to formacja pewnie krocząca ścieżką wyznaczoną przez inne indierockowe czy indiepopowe ekipy, które powoli, sukcesywnie, za pomocą udanych singli używanych na potrzeby ścieżek dźwiękowych filmów czy reklam, przebijały się z około-pitchforkowej alternatywy do popowego mainstreamu, zyskując status gwiazd z utworami emitowanym co chwilę w stacjach radiowych.

iTunes ostatnio rozpieszcza fanów klasycznego rocka - niedawno w sklepie Apple ekskluzywnie w wersji cyfrowej pojawił się album Let It Be... Naked The Beatles, a teraz także fani Led Zeppelin, innej legendarnej ekipy, znajdą coś dla siebie - również tylko i wyłącznie w ramach jabłkowego ekosystemu.

16 lat temu Hanson zrobili ogromną furorę. Trzech amerykańskich długowłosych braciszków udających hippisów lat dziewięćdziesiątych opublikowali „MMMBop”. Kupili mnie i innych pozytywnym vibe’em oraz faktem, że przed mutacją głosu też można porządnie się uplasować w muzycznym przemyśle.

Można lubić Robina Thicke albo nie, można lubić singiel Blurred Lines bądź też nie, ale jedno trzeba przyznać - gość ma, wybaczcie określenie, jaja. Nie dość, że w owym utworze samplowany jest sam Marvin Gaye, to jeszcze ilustruje go gorący jak piasek na egzotycznej plaży teledysk pełen apetycznych, roznegliżowanych panienek.

Zgodnie z Waszymi sugestiami, czym prędzej na tapetę wziąłem soundtrack z Californication. 

Zakrztusiłem się pierwszymi dźwiękami „I Wanna Be Your Man”. Współczesny bit zmieszany z gitarą lat pięćdziesiątych w stylu Beach Boys wciąga i natychmiastowo hipnotyzuje. Płyta Here’s Willy Moon jest wypełniona takimi wyjątkowymi momentami. Willy Moon to gwiazda, na którą chyba dużo osób długo czekało!

Newsweek zaszufladkował nowy album The Knife do popu. Ziarenko prawdy może w tych słowach jest, ale przez taką generalizację robi się krzywdę, stawiając zespół tuż obok Britney Spears, Adele czy Lany Del Ray. Shaking The Habitual robi z muzyką popularną, to co sugeruje tytuł – wstrząsa notorycznością i to z ogromną siłą.

Ani to oryginalne, ani nie piękne, nawet ciężko w tym doszukiwać się jakiejś iskierki geniuszu. Ot, zespół jak zespół taki trochę nie na czasie. Ale jakże wspaniały to zespół, jak cudne, słodkie i bliskie sercu rzeczy wyczynia, i nawet zapowiada kolejne już za miesiąc!

Niezła gratka trafiła się fanom The Beatles korzystającym ze sklepu Apple. Do katalogu wydawnictw nagranych przez The Fab Four dołączyło kolejne, wyjątkowo ważne.

Miło mi poinformować, że sPlay podjął współpracę z serwisem Tuba.fm.

Jeśli urodziliście się po roku 1987 jest wysoce prawdopodobne, że zostaliście poczęci właśnie przy brzmieniu Massive Attack. Wiodący brytyjski magazyn muzyczny przeprowadził w 2008 roku ankietę na najlepszą ścieżkę dźwiękową w czasie seksu, MA zdetronizowało m.in. Joe Cockera, Franka Sinatrę i zespół Bayer Full (na ankietę załapała się już fala polskiej emigracji).

Arctic Monkeys swego czasu byli rewolucją na brytyjskim rynku muzycznym. Grupka młodziutkich chłopaków przed dwudziestką nagle trafiła na czołówki gazet, zaczęła zamykać największe muzyczne festiwale i być porównywana do samych The Beatles. Ale jak to zwykle bywa z młodocianymi gwiazdami, schody zaczęły się dopiero później...

Kiedy trzynaście lat temu Simon Green ułożył z dźwięków „Animal Magic”, longplay przeszedł właściwie bez echa. Dopiero dwa lata po premierze w Wielkiej Brytanii, już pod skrzydłami Ninja Tune, debiutancki krążek Greena zawitał do Polski i zaczął powoli przebijać się do świadomości słuchaczy etnicznymi dźwiękami wplecionymi w długie sample. Od tego czasu kompozytor i DJ z Bringhton przeszedł bardzo długą drogę, którą wraz z nim podążało co raz więcej osób. Najnowsza płyta Bonobo jest kwintesencją tej podróży przez Krainę Oz dźwięków. Drogi zawsze krętej, wznoszącej się na wyżyny maestrii i zniżającej do dolin niezrozumienia, ale z celem wyznaczonym jeszcze ponad dziesięć lat temu.

Po tym jak z dużym entuzjazmem przyjęliście soundtrack z Suits mamy dla Was playlistę z serialu, w którym muzyka odgrywa jeszcze większą rolę, a nawet ma wydźwięk... fabularny. 

Zeszły tydzień przejęły premiery wydawnicze. Pierwsza piątka OLiS udowadnia, że Polacy zbierają fundusze, by kupić długo oczekiwane albumy ulubionych muzyków. Ostatnie siedem dni to istna bomba! 

Yeah Yeah Yeahs swego czasu byli prawdziwą rewelacją indierockowej sceny muzycznej. W zalewie identycznych zespołów grających podobną, grzeczną gitarową muzykę, jedynie pozujących na skore do autodestrukcji gwiazdy rocka, trio z Nowego Jorku potrafiło punkową energię i szaleństwo zamknąć w swojej muzyce, a nie materiałach prasowych.

28 marca 1986 roku w Nowym Jorku urodziła się jedna z ikon współczesnej muzyki pop. Lady Gaga to postać, która lubi szokować swoim wizerunkiem scenicznym, ale - mimo wszystko - wzbudza dość powszechną sympatię wielu środowisk. 

Danny Boyle powraca z najnowszym filmem Trans. Zanim posądzi się go bycie złapanym w sidłach komercyjności trzeba przyznać jedno – dobiera niecodzienną tematykę obrazów. Od kilku dni na platformach streamingowych dostępna jest ścieżka dźwiękowa do nadchodzącego dzieła skomponowana przez Ricka Smitha. 

Był kiedyś taki piękny czas, którego młodsi czytelnicy mogą nie pamiętać, kiedy określenia “muzyka niezależna”, “indie rock” czy “rock alternatywny” nie oznaczały wcale setnego z kolei identycznego zespołu złożonego z ładnie ubranych chłopców z grzywkami, brzdąkających coś na gitarkach.

Nie nowe Depesze, nie The Strokes, a Retro Stefson jest przełomem tygodnia. Gdy repertuar starych wyjadaczy zawodzi, trzeba sięgnąć po inspiracje świeżaków. Od pierwszych dźwięków, kupili mnie!