Recenzje filmowe

Nowy film Jana Komasy „Boże Ciało” to dzieło w pełni humanistyczne i dające do myślenia. I z fenomenalną rolą główną.

Kolejna adaptacja twórczości Stephena Kinga (w tym przypadku także i jego syna, Joego Hilla) to bardzo nierówny, choć wciągający horror. „W wysokiej trawie” można już oglądać na Netfliksie.

Wiele hałasu o nic. „Mowa ptaków” miała być artystycznym wstrząsem i rozliczeniem z polskością, a okazała się grafomańskim i chaotycznym filmem, który z pewnością podzieli widzów.

Film „(Nie)znajomi” Tadeusza Śliwy, mimo że jest kolejną wariacją na temat włoskiego hitu, lśni własnym, polskim blaskiem.

„Joker” budził olbrzymie emocje odkąd tylko zobaczyli go pierwsi widzowie. I choć zdania na temat produkcji Todda Phillipsa były bardzo skrajne, to mieliśmy gwarancję wielkiego filmowego wydarzenia. I faktycznie „Joker” takim wydarzeniem jest. To produkcja mocna, ponura i skrajnie polityczna.

Pozwolę sobie na osobisty apel do Sylvestra Stallone’a – proszę, nie, błagam, niech pan pozwoli już odejść Johnowi Rambo w spokoju. To, co z tą serią wyprawia „Rambo: Ostatnia krew”, jest po prostu smutne.

Polskie kino historyczne w ostatnich latach przeżywa swój ilościowy rozkwit. Na szczęście „Legiony” wyróżniają się na tle innych tego typu produkcji robionych pod gust wycieczek szkolny. To całkiem sprawny, nieźle zagrany film, który zapisze się w historii polskiej kinematografii przede wszystkim pomysłowymi i efektownymi scenami batalistycznymi.

Złota Palma na festiwalu w Cannes jak najbardziej zasłużona. „Parasite” to jeden z najlepszych filmów tego roku. Zwariowana karuzela emocji i tropów gatunkowych, obok której nie da się przejść obojętnie.

Brad Pitt wyrusza na skraj naszego Układu Słonecznego, by odnaleźć swojego zaginionego przed laty w kosmosie ojca oraz uratować ludzkość. „Ad Astra” umiejętnie łączy ze sobą wielkie, egzystencjalne widowisko z intymnym dramatem.

Jeśli kiedykolwiek czuliście się dyskryminowani w czasach szkolnych, to nowy film Netfliksa być może was zainteresuje. Szkoda tylko, że „Wysoka dziewczyna” kompletnie nie wykorzystuje swojego potencjału.

Patryk Vega zapowiadał potężną filmową bombę, która wstrząśnie Polską przed wyborami i pokaże prawdziwą twarz rodzimych polityków. Mówiło się też o bardziej ambitnym i osobistym filmie od tego, co od kilku lat tworzył reżyser. „Polityka” zostanie zapamiętana jako dzieło zaprzepaszczonego potencjału.

Nieoczekiwanie i w imponującym stylu serwis Rotten Tomatoes dodał właśnie aż 600 nowych krytyków, których recenzje filmów będą agregowane i złożą się na oceny danych produkcji. Ponad połowę tej liczby stanowią kobiety. Nie jest to jednak najważniejsza zmiana.

„Grzeczni chłopcy” Gene’a Stupnitsky’ego to niepoprawna komedia o pełnym perypetii popołudniu trójki dwunastoletnich przyjaciół.

Najnowszy film Pedro Almodovara, „Ból i blask”, to popis aktorski Antonio Banderasa i z pewnością najbardziej osobisty film mistrza.

Niezniszczalny i niezatapialny Gerard Butler, którego kariera jest dla mnie jedną z największych zagadek stulecia, powraca po raz trzeci jako Mike Banning, ochroniarz prezydenta USA, który zostaje wrobiony w zdradę stanu.

Film dokumentalny „Amerykańska fabryka” to niezwykle aktualna opowieść o zderzeniu dwóch kultur oraz filozofii pracy, które kompletnie do siebie nie pasują. Jest to też anty-bajka wskazująca na negatywne skutki globalizacji.

„Gdzie jesteś, Bernadette?” jest najnowszym filmem Richarda Linklatera, twórcy „Boyhood” czy trylogii „Przed wschodem słońca”. Nowa produkcja, bazująca na książce Marii Semple, opowiada losy pewnej zamożnej amerykańskiej rodziny.

„Na bank się uda” Szymona Jakubowskiego to polska komedia kryminalna o nietypowym napadzie na bank, który nie tylko wymyka się spod kontroli, ale też zapoczątkuje serię zaskakujących zdarzeń.

Dziewiąty film Quentina Tarantino zabiera widza w słodko-gorzką podróż do Hollywood, którego już nie ma. Naszymi przewodnikami w tej wyprawie są dwie ikony współczesnego kina – Leonardo DiCaprio i Brad Pitt.

Horrory to obecnie jeden z najbardziej popularnych gatunków filmowych. Duża konkurencja sprawia jednak, że każdej nowej produkcji coraz trudniej wyróżnić się z tłumu. Niektórym tytułom pomaga powiązanie ze znanym reżyserem lub bycie adaptacją popularnej książki (dobrym przykładem jest tu „Smętarz dla zwierzaków”). Debiutujący właśnie film „Upiorne opowieści po zmroku” teoretycznie mieści się w obu tych kategoriach, ale tylko na papierze.