Łukasz Stelmach

7 Psychopatów, szalony film akcji od Irlandczyka z Londynu, Martina McDonagha, to jedna z najciekawszych pozycji, jaką można było obejrzeć w kinach w tym roku - i jeśli ją ominęliście, to warto by to nadrobić. Dlaczego? Oto i 7 powodów.

Znów do zarekomendowania dwa albumy i dwa single, ale tak się jakoś tym razem złożyło, że oba albumy to osadzone w retro-brzemieniach solidne pozycje dla fanów gitarowego grania. Dlatego, dla kontrastu, w ramach nowości singlowych, przyjrzymy się dwóm kanadyjskim popowym gwiazdkom oraz ich nowym propozycjom dla śledzących listę Billboardu.

Kojarzycie może indiepopowy zespół Grouplove? Cóż, od teraz powinniście, bo ekipa ta właśnie nakręciła mój ulubiony klip od baaaaaardzo dawna.

Zawsze uważałem siebie za wielkiego fana horrorów. To w końcu gatunek tak pojemny i trudny do jednoznacznego zdefiniowania, że każdy amator mocniejszych filmowych wrażeń powinien znaleźć coś dla siebie spośród wszelkich jego odmian i subkategorii.

Całkiem niedawno, bo jakiś tydzień temu, wybrałem się do kina na seans nowego Star Treka. I jeśli go nie widzieliście - to nadróbcie to koniecznie, bo to jeden z tych specyficznych filmów, który generuje skrajne opinie. Dlaczego? Ano została w nim zachwiana pewna równowaga i jedne jego elementy prezentują wręcz wybitny poziom, a inne kontrastowo słaby.

Dwie duże hollywoodzkie premiery już za nami - zarówno Iron Man 3, jak i W ciemność. Star Trek szturmem zdobyły box office w czasie swoich premier i oba tez spotkały się z pozytywnymi reakcjami publiczności. Czy na takie przyjęcie mogą liczyć też pozostałe zbliżające się premiery popcornowych superprodukcji?

Wyobraźcie sobie najgłupszy pomysł na kanał youtubowy. Np. skupowanie śmieciowych zabawek najniższej jakości czy taniej elektroniki i pokazywanie tych wszystkich śmieci od kamery na tle stojącej w salonie sofy. Brzmi idiotyczne?

Polski YouTube letsplejami stoi. I mówię to ze smutkiem, bo jest przecież tyle ciekawszych form artykulacji swoich przemyśleń dotyczących branży gier wideo.

Nie każdy reżyser ma cojones na tyle duże, by zignorować wszelkie zasady rządzące kręceniem współczesnych filmów akcji i zwyczajnie świetnie się bawić, wrzucając do swojego filmu każdy pomysł, jaki tylko wyda mu się wystarczająco fajny, nie zważając na cokolwiek.

Ostatnio kilkoro wykonawców, którzy niestety nie mogli się pochwalić więcej niż jednym przebojem i szybko znikali z muzycznej mapy świata. Dziś czas przyjrzeć się paru jednorazowym hitom, o których wolelibyśmy nie pamiętać...

Przyznam się bez bicia: mam głęboko w... nosie te wszystkie bezużyteczne talent shows, których jedynymi gwiazdami zwykle są wyłącznie członkowie jury.

Przy okazji tekstu o Carly Rae Jepsen, zacząłem się zastanawiać, ile faktycznie potrafiłbym naliczyć takich one hit wonders, czyli bardzo krótkich błysków rozmaitych, często zapomnianych dziś artystów, którzy z jakiegoś powodu idealnie wcelowali w gusta masowej publiki swoim jednym, jedynym singlem.

Za nami siódmy sezon Doctor Who* (o którym nie omieszkam napisać niedługo nieco więcej, jak już zbiorę myśli), zatem wszyscy ci, którzy planowali zapoznać się z tym serialem, mają doskonała okazję, by się za to zabrać, póki nie są emitowane nowe odcinki.

Ach, wiosna. Jak to mówią: wszystko spod ziemi wyłazi. Jest to więc idealna pora, by zapoznać się z jakimś filmem o zombie, prawda?

Żywot autora popowego hitu to prawdziwa jazda po krawędzi. O ile nie ma za sobą sztabu zdolnych menadżerów, utalentowanych producentów, ewentualnie, cóż, wrodzonego talentu i charyzmy, istnieje duża szansa, że tak jak szybko trafił na szczyt, tak równie prędko z niego z hukiem zleci.

Nie ma co się oszukiwać, mówmy tu o najbardziej oczekiwanej płycie tego roku (a przynajmniej obok nowego krążka Davida Bowie). Daft Punk, choć płyty wydają rzadko i stronią od obecności w mediach, już dawno zasłużyli sobie na miano gwiazd pop, ikon muzyki elektronicznej i prawdziwych legend tego gatunku. Nic więc dziwnego, że oczekiwania co do Random Access Memories były bardzo duże.

Do tej pory romanse Madonny z kinem udawały się, delikatnie mówiąc, średnio. Złoty Glob za rolę Evity to tylko wyjątek, bo poza tym pani Madonna Louise Ciccone zgarnęła aż 8 Złotych Malin za swoje aktorskie popisy.

Znacie jakieś naprawdę złe filmy? Na pewno znacie. Zresztą, chyba każdy ma kilka ulubionych złych filmów, które lubi i ogląda właśnie dlatego, jak fatalnie zostały zrobione. “Parodie” Friedberga i Seltzera, filmy z Paris Hilton, popisy Uwe Bolla, Batman i Robin... wybór jest spory.

Przeglądając zasoby VOD.pl w rubryce Premium (a co!), można się natknąć na dwa filmy Tima Burtona, charakterystycznego amerykańskiego reżysera, znanego z kręcenia oryginalnych, groteskowych historii na gotycką modłę.

Tym razem omówimy sobie niedawno wydane dwie płyty i dwa single, które bezwstydnie odwołują się w mniejszym lub większym stopniu do muzyki sprzed lat - od college rocka z początku lat 90-tych, po jazzowe kluby z pierwszej połowy XX wieku. Zaczynamy zatem małą podróż w czasie!