Thrillery

Dean Koontz z pewnością jest jakąś małą fabryczką doskonałych pomysłów, zamkniętą w ludzkim ciele. Pomimo tego, iż wciąż powieści spod jego pióra taśmowo opuszczają drukarnie, a sam autor nie zatrzymuje się nawet na chwilę, jakimś cudem nie traci wysokiej formy. A wręcz przeciwnie. Odkąd się podniósł po małym kryzysie, chciałoby się rzecz średniego wieku (lecz chyba bardziej by tu pasowało - literackiego stażu), każdą kolejną książką stawia sobie coraz wyższą poprzeczkę. Co więcej, za każdym razem ją podbija.

W historii Stanów Zjednoczonych James Church był wojskowym, odznaczonym przez Theodore'a Roosevelta medalem honoru za waleczność w trakcie wojny amerykańsko-hiszpańskiej. Taki pseudonim przybrał były oficer amerykańskiego wywiadu, który większość swojego życia służył w Azji. Wielokrotnie znajdował się w komunistycznej Korei Północnej, będącej tłem jego debiutanckiej powieści kryminalnej Śmierć w Koryo. Niedawno odbyła się jej polska premiera.

To normalne, że kariera twardzieli kina akcji kończy się z reguły szybciej niż u innych aktorów. Sylvester Stallone zaczynał od pornosów, aby potem wykreować prawdziwą ikonę kina akcji - Johna Rambo. Dziś dostaje role tylko w niskobudżetowych produkcjach, które od razu lądują na DVD i tylko dzięki magii tytułu jego najnowszego filmu udało mu się jeszcze raz zajrzeć na wielki ekran. Podobny los spotkał Jean-Claude Van Damme, choć on akurat nie zaczynał od filmów porno.

Amerykańskie... czyli jakie? Patrząc na zbiór tytułów, które mają w sobie słowo "American" ciężko tak naprawdę zdefiniować, czym on się charakteryzuje. W końcu Stany Zjednoczone to zlepek wielu kultur i ciężko ustalić jedną konkretną narodową tożsamość. Mimo wszystko, najbardziej popularne pomysły są z impetem przekazywane do innych krajów. Powoduje to, że osobiście nakreślamy stereotypy amerykańskie, podsuwane nam przez samych Amerykanów. Film "American Crime - Taśmy Zbrodni" nakręcony przez Dana Mintza i przeznaczony do tzw. dystrybucji "straight-to-video", ukazuje jeden element typowy dla amerykańskiej kultury masowej - stara się łączyć rasowy kryminał z reality show.

Postać dziecka w filmie jest wykorzystywana w ambiwalentny sposób. Z jednej strony twórcy przedstawiają portret niewinności, odkrywania lub borykania się z otaczającym światem. Potwierdzeniem tej tezy są produkcje takie jak "Labirynt Fauna", "Tajemniczy Ogród" czy "Życie jest Piękne". Z drugiej jednak, scenarzyści nakreślają obraz przeciwstawny do stereotypu cnotliwego i spokojnego dziecka. Najczęściej jest on spotykany w horrorach w dosłownym ("Omen") lub metaforycznym znaczeniu ("Dziecko Rosemary"). Debiutant George Ratliff w filmie "Joshua" postanowił wykorzystać tą bardziej przerażającą wizję, aby stworzyć ambitny psychologiczny dreszczowiec.

Niczego się po tym filmie nie spodziewałem, niczego też od niego nie dostałem, nic nie wyniosłem. Od samego początku do samego końca trzymaliśmy się na dystans. Ja - wyłapując kolejne błędy odnośnie gry. On - niszcząc moje przeświadczenie, że istnieje coś takiego jak wierna adaptacja komputerowej produkcji. Po dwóch godzinach załamałem ręce. Jak można robić tak bluźniercze adaptacje?