Muzyka

Gdy święta tuż, tuż (w dniu pisania recenzji), a zamiast śniegu za oknem szary i brudny świat, trzeba znaleźć sposób na ratowanie klimatu. Z pomocą przychodzi niezwykła składanka, zawierająca dwanaście różnych utworów - mniej i bardziej znanych świątecznych piosenek. Pozwolę sobie przedstawić parę luźniejszych, związanych z płytą uwag, bowiem, parafrazując marszałka Komorowskiego (chociaż może wbrew pierwotnemu sensowi) - jaka płyta, taka recenzja.

Miniony rok był zaskakująco tłusty dla polskiego rapu. Swoje płyty wydało kilku potentatów sceny oraz wielu mniej znanych artystów. Jaki fan gatunku nie czekał na nowe wydawnictwa Ostrego, dAba, Fokusa, Eldoki czy Fisza? Sprawdźmy więc, jak równo Anno Domini 2008 wchodzi w beat.

Po zapowiedzi nowego albumu braci Waglewskich, drugiego już pod szyldem Fisz Emade, nikt nie martwił się o jego poziom. Pierwszy singiel - "Wiosna 86" - rozwiał wszelkie wątpliwości - ospały flow Fisza, dopracowany, syntetyczny bit Emadego, i bardzo dobry tekst, odpowiednio zapowiedział album pełen anegdot własnych i zasłyszanych, dojrzałych, oldschoolowych bitów i aluzji do gatunku muzyki który z celową literówką trafił do tytułu płyty - do Heavi Metalu.

Gdy czekanie zamienia się powoli w uciążliwe wyczekiwanie, miesiące w lata, a koszty rosną w miliony - czar zdaje się pryskać, a wszystko zamieniać w żart, niesmaczny zresztą. Obrośnięcie w legendę niewiele tu chyba pomaga, gdy wszyscy zdają się śmiać po kątach, kiedy zły Axl nie patrzy.

Zespół wybrany przez magazyn Rolling Stone "najbardziej komercyjną grupą na świecie". Są na scenie od dwudziestu siedmiu lat, mają na koncie 9 albumów studyjnych, przeróżne możliwe nagrody, w tym 7 wyróżnień Grammy. Przeszli już chyba przez większość istniejących gatunków rockowych, począwszy od speed/thrash metalu, przez rocka w stylu country, po surowo brzmiącą muzykę na ostatniej, zimno przyjętej płycie St. Anger. O kim mowa? Oczywiście o Metallice. Nowa płyta, Death Magnetic, miała być powrotem do korzeni, zerwaniem z totalną komercjalizacją i przywróceniem starego stylu zespołu. Czy się udało? I tak, i nie.

Każde dziecko wie, że wszystko co dobre kończy się albo szybko i gwałtownie, bądź dożywa późnej starości z różnym skutkiem. Jedni stają się parodią samych siebie i są powodem do żartów (niech będzie, że symbolem tejże grupy jest Michael Jackson), inni krążą gdzieś pomiędzy show, a normalnością (Ozzy Osbourne), kolejni zostali zapomniani (zaryzykowałbym stwierdzenie, że, po śmierci boskiego Freddiego, Queen), a ostatni, ci wielcy, tworzą z radością dla siebie i fanów kolejne świetne albumy.

Król brytyjskiego rock and rolla lat osiemdziesiątych powraca. Co prawda w Polsce nowa płyta Shakin' Stevensa pojawia się z rocznym opóźnieniem, ale jak to mówią, lepiej późno niż wcale. Zwłaszcza, gdy mamy do czynienia ze starym, dobrym Shakin'em, bez nowoczesnych udziwnień.

Przez 20 lat działalności Pidżama Porno niewątpliwie zasłużyła na wiele słów uznania. Jej dokonania na polskiej scenie muzycznej zaowocowały rzeszą oddanych fanów. Wszystko jednak ma swój koniec i 9.12.2007 zespół zawiesił działalność. Tematem niedawno wydanej płyty DVD jest pożegnalny koncert, który odbył się osiem dni wcześniej w Warszawie.

Gospel - fantastyczna płyta Lao Che. Przełomowa, rzec by można. W bardzo oryginalny sposób porusza głównie tematy religijne. Nie czyni to jednak w sposób nachalny, nie odrzuca więc takiego potencjalnego słuchacza, któremu księża i zagadnienia poboczne kojarzą się jedynie z wyciąganiem od ludzi pieniędzy.

Silna Grupa pod Wezwaniem to zespół muzyczny założony przez Kazimierza Grześkowiaka, Tadeusza Chyłę, Jacka Nieżychowskiego oraz Andrzeja Zakrzewskiego. Swego czasu była to grupa niezwykle popularna, występowała m.in. na festiwalu w Opolu, gdzie zdobyła dwie nagrody (w 1969 i 1970). Pojawiła się nawet podczas otwarcia Mistrzostw Świata w piłce nożnej w 1974 roku. Dzisiaj o tym jednym z najoryginalniejszych zjawisk polskiej muzyki się nie pamięta, a młodsze pokolenie nie wie, że coś takiego w ogóle istniało. Kazik Staszewski postanowił to zmienić. I zrobił to niezwykle dobrze.

Nie wszyscy słuchacze Kazika Staszewskiego wiedzą, że jest on nie tylko muzykiem, ale także i felietonistą. Swoje pierwsze felietony lider Kultu zaczął pisać już w roku '93. Jeżeli ktoś nie miał wcześniej okazji, aby zapoznać się z tekstami Kazika, które ukazywały się na łamach wielu gazet, teraz ma znakomitą okazję do nadrobienia zaległości. Wszystko to dzięki zbiorowi pt. "Niepiosenki".

Muszę się szczerze przyznać, że twórczość zespołu Farben Lehre była mi raczej nieznana. Owszem, znałem kilka piosenek, ale nie mogłem o sobie powiedzieć, że jestem wiernym słuchaczem tego zespołu. Wszystko zmieniło się wtedy, kiedy, przeglądając w sklepie półki z płytami, natknąłem się na singiel promujący ich nową płytę. Cena singla zachęcająca, więc może to znak, żeby zapoznać się z muzyką "Farbenów"? Nie zastanawiając się, wyłożyłem 5 zł na ladę i z zadowoleniem dokonałem zakupu…

Jakże trudno jest opisać koncert słowami. O ile trudniej jest niestety opisać to pełnymi, poprawnie złożonymi zdaniami. Bo jak przelać w słowa 2h skakania, śpiewania, braku tlenu…? Niemniej, by przybliżyć wam JAK niesamowite to było wydarzenie, podjąłem się tej trudnej sztuki. Przedstawione poniżej poglądy mogą być lekko wypaczone, ponieważ był to pierwszy koncert nu metalowej grupy KoRn, na który się wybrałem, lecz grono fanów popiera to stanowisko w całości. Wystarczy już części oficjalnej, przejdźmy do konkretów!

Legenda brytyjskiego rocka, grupa, która zapoczątkowała w muzyce nurt zwany heavy metalem, zespół Black Sabbath, paradoksalnie przestał istnieć 10 lat temu.

Legenda glammetalu, twórcy jednego z najlepszych albumów lat 80, a zarazem... grupa zwyczajnie zabawnych gości, podchodzących do muzyki z wyczuwalnym przymrużeniem oka. Twisted Sister, bo o nich mowa, to zespół powstały w roku 73, na którego wczesną twórczość piętno odcisnęli Motorhead (z wokalistą tegoż, Lemmym Kilmisterem, zresztą ruszyli niegdyś w trasę) czy brytyjskie Judas Priest i Black Sabbath. Za moment powstania grupy przyjmuje się dołączenie gitarzysty Jay Jaya Frencha do mało znanego zespołu Silverstone.

Wywiad z Mieszkiem

Zdarzyło Ci się kiedyś, Drogi Czytelniku, słuchając pewnej piosenki, słyszeć w jej tekście absurdalne i często śmieszne słowa? Czy te teksty brzmiały w naszym rodzimym języku, pomimo iż ta piękna kobieta wykonywająca utwór była stuprocentową Brytyjką, Hiszpanką, czy (nie daj Boże) Japonką i żadne ze słów owej piosenki nie stało nawet obok języka polskiego? Jeśli tak, to wiedz, że nie jesteś jedyny. Powiem więcej - ostatnio coraz bardziej modne jest wynajdywanie coraz dziwniejszych "alternatywnych wersji" tekstów. Postaram się w tym artykule odpowiedzieć na pytanie "Po co to komu?".

Jaki jest najlepszy sposób, aby poznać lepiej swojego ulubionego artystę tudzież ulubiony zespół? Odpowiedź okazuje się prosta - wybrać się na jego koncert. Ale co, jeśli akurat nie mamy możliwości zobaczyć, jak nasi ulubieńcy prezentują się na żywo? Tutaj pomocną dłoń wyciąga sam zespół, produkując specjalne DVD koncertowe. Dzięki temu, fani mogą choć trochę poczuć klimat jaki panuje na koncertach i poznać zespół od tej drugiej strony. Trzeba przyznać, że na rynku jest mnóstwo takich wydawnictw, nie tylko zagranicznych zespołów, ale także naszych polskich. W tym małym kąciku będę starał się przedstawić te najciekawsze pozycje i zachęcić was do zakupu. UWAGA - większość przedstawionych tutaj dzieł, to wybór tylko i wyłącznie mój! Przy wyborze materiału kieruję się własnym gustem muzycznym! No to zaczynamy - na pierwszy ogień idą polskie zespoły!

W zestawieniu tym krótko, szybko i z ignoranckim zadęciem postaram się przedstawić 15 momentów roku 2007, które z mojego punktu widzenia warte są przypomnienia. Będzie to tekst chaotyczny oraz pozbawiony ładu i składu, tak jak lubię. Czym bowiem jest popkultura, jeśli nie wielkim maglem pełnym różnorodnego śmiecia zmieszanego z kilkoma perełkami?

Ostrzegam od razu, będzie subiektywnie. Może nawet kontrowersyjnie, ale to mój kawałek playbackowego poletka i będę w nim uprawiał co sobie tylko zażyczę. W każdym razie proszę nie nastawiać się na żadne profesjonalne muzyczne podsumowanie 2007.