Muzyka

Według doniesień EA, niemiecki kompozytor Hans Zimmer ma odpowiadać za ściężkę dżwiękową najnowszej produkcji Cryteka.

25-lecie Kultu, zmiany personalne w nim, mnóstwo koncertów Kultu, Buldoga, El Dupy, bycie producentem płyty "Kasia i Wojtek", gościnny występ na niej, no i oczywiście "Niepiosenki" i "Silny Kazik pod Wezwaniem". Miniony rok był dla Kazika Staszewskiego dość pracowity, zaś dla fanów interesujący. Jednak 2009 zapowiada się pod tym względem jeszcze ciekawiej.

Afro Kolektyw jest jednym z ważniejszych zespołów alternatywnej, inteligentniejszej sceny hip-hopowej w Polsce. Najnowszy album, Połącz kropki, wydany przez Polskie Radio zawiódł jednak wielu zagorzałych fanów poprzednich albumów, czyli Płyty pilśniowej i Czarno widzę. Płyta, pomimo bogatego instrumentarium i wielu szanowanych gości, jest nierówna - pełna świetnych piosenek, ale także tylko niezłych pomysłów na nie. Wybranie Przepraszam, czyli jednego z najgorszych utworów na singla też na pewno nie wyjdzie tej pozycji na dobre.

Maria Peszek - fenomen polskiej sceny alternatywnej, artystka wyjątkowo wrażliwa, kobieca. Sama jednak woli nazywać się "chudą suką", czy "kolekcjonerką wzwodów" nawiązując do tekstów z albumu "Maria Awaria". Wydawnictwo to trafiło ostatnio na półki sklepów (w tym samym czasie co pierwsza książką Marii, czyli "Maria Awaria - Bezwstydnik" będący intymnym dziennikiem autorki) i już po dwóch tygodniach wskoczyło na pierwsze miejsce rankingu sprzedaży płyt w Polsce, pokonując nawet nowy krążek Metalliki. Produkcją wzorowo zajął się Smolik, a sama zawartość bez wulgarności opisuje wyzwoloną seksualność - sama Peszkówna nazywa ten styl "hedonizmem mistycznym".

Gdy święta tuż, tuż (w dniu pisania recenzji), a zamiast śniegu za oknem szary i brudny świat, trzeba znaleźć sposób na ratowanie klimatu. Z pomocą przychodzi niezwykła składanka, zawierająca dwanaście różnych utworów - mniej i bardziej znanych świątecznych piosenek. Pozwolę sobie przedstawić parę luźniejszych, związanych z płytą uwag, bowiem, parafrazując marszałka Komorowskiego (chociaż może wbrew pierwotnemu sensowi) - jaka płyta, taka recenzja.

Miniony rok był zaskakująco tłusty dla polskiego rapu. Swoje płyty wydało kilku potentatów sceny oraz wielu mniej znanych artystów. Jaki fan gatunku nie czekał na nowe wydawnictwa Ostrego, dAba, Fokusa, Eldoki czy Fisza? Sprawdźmy więc, jak równo Anno Domini 2008 wchodzi w beat.

Po zapowiedzi nowego albumu braci Waglewskich, drugiego już pod szyldem Fisz Emade, nikt nie martwił się o jego poziom. Pierwszy singiel - "Wiosna 86" - rozwiał wszelkie wątpliwości - ospały flow Fisza, dopracowany, syntetyczny bit Emadego, i bardzo dobry tekst, odpowiednio zapowiedział album pełen anegdot własnych i zasłyszanych, dojrzałych, oldschoolowych bitów i aluzji do gatunku muzyki który z celową literówką trafił do tytułu płyty - do Heavi Metalu.

Gdy czekanie zamienia się powoli w uciążliwe wyczekiwanie, miesiące w lata, a koszty rosną w miliony - czar zdaje się pryskać, a wszystko zamieniać w żart, niesmaczny zresztą. Obrośnięcie w legendę niewiele tu chyba pomaga, gdy wszyscy zdają się śmiać po kątach, kiedy zły Axl nie patrzy.

Zespół wybrany przez magazyn Rolling Stone "najbardziej komercyjną grupą na świecie". Są na scenie od dwudziestu siedmiu lat, mają na koncie 9 albumów studyjnych, przeróżne możliwe nagrody, w tym 7 wyróżnień Grammy. Przeszli już chyba przez większość istniejących gatunków rockowych, począwszy od speed/thrash metalu, przez rocka w stylu country, po surowo brzmiącą muzykę na ostatniej, zimno przyjętej płycie St. Anger. O kim mowa? Oczywiście o Metallice. Nowa płyta, Death Magnetic, miała być powrotem do korzeni, zerwaniem z totalną komercjalizacją i przywróceniem starego stylu zespołu. Czy się udało? I tak, i nie.

Każde dziecko wie, że wszystko co dobre kończy się albo szybko i gwałtownie, bądź dożywa późnej starości z różnym skutkiem. Jedni stają się parodią samych siebie i są powodem do żartów (niech będzie, że symbolem tejże grupy jest Michael Jackson), inni krążą gdzieś pomiędzy show, a normalnością (Ozzy Osbourne), kolejni zostali zapomniani (zaryzykowałbym stwierdzenie, że, po śmierci boskiego Freddiego, Queen), a ostatni, ci wielcy, tworzą z radością dla siebie i fanów kolejne świetne albumy.

Król brytyjskiego rock and rolla lat osiemdziesiątych powraca. Co prawda w Polsce nowa płyta Shakin' Stevensa pojawia się z rocznym opóźnieniem, ale jak to mówią, lepiej późno niż wcale. Zwłaszcza, gdy mamy do czynienia ze starym, dobrym Shakin'em, bez nowoczesnych udziwnień.

Przez 20 lat działalności Pidżama Porno niewątpliwie zasłużyła na wiele słów uznania. Jej dokonania na polskiej scenie muzycznej zaowocowały rzeszą oddanych fanów. Wszystko jednak ma swój koniec i 9.12.2007 zespół zawiesił działalność. Tematem niedawno wydanej płyty DVD jest pożegnalny koncert, który odbył się osiem dni wcześniej w Warszawie.

Gospel - fantastyczna płyta Lao Che. Przełomowa, rzec by można. W bardzo oryginalny sposób porusza głównie tematy religijne. Nie czyni to jednak w sposób nachalny, nie odrzuca więc takiego potencjalnego słuchacza, któremu księża i zagadnienia poboczne kojarzą się jedynie z wyciąganiem od ludzi pieniędzy.

Silna Grupa pod Wezwaniem to zespół muzyczny założony przez Kazimierza Grześkowiaka, Tadeusza Chyłę, Jacka Nieżychowskiego oraz Andrzeja Zakrzewskiego. Swego czasu była to grupa niezwykle popularna, występowała m.in. na festiwalu w Opolu, gdzie zdobyła dwie nagrody (w 1969 i 1970). Pojawiła się nawet podczas otwarcia Mistrzostw Świata w piłce nożnej w 1974 roku. Dzisiaj o tym jednym z najoryginalniejszych zjawisk polskiej muzyki się nie pamięta, a młodsze pokolenie nie wie, że coś takiego w ogóle istniało. Kazik Staszewski postanowił to zmienić. I zrobił to niezwykle dobrze.

Nie wszyscy słuchacze Kazika Staszewskiego wiedzą, że jest on nie tylko muzykiem, ale także i felietonistą. Swoje pierwsze felietony lider Kultu zaczął pisać już w roku '93. Jeżeli ktoś nie miał wcześniej okazji, aby zapoznać się z tekstami Kazika, które ukazywały się na łamach wielu gazet, teraz ma znakomitą okazję do nadrobienia zaległości. Wszystko to dzięki zbiorowi pt. "Niepiosenki".

Muszę się szczerze przyznać, że twórczość zespołu Farben Lehre była mi raczej nieznana. Owszem, znałem kilka piosenek, ale nie mogłem o sobie powiedzieć, że jestem wiernym słuchaczem tego zespołu. Wszystko zmieniło się wtedy, kiedy, przeglądając w sklepie półki z płytami, natknąłem się na singiel promujący ich nową płytę. Cena singla zachęcająca, więc może to znak, żeby zapoznać się z muzyką "Farbenów"? Nie zastanawiając się, wyłożyłem 5 zł na ladę i z zadowoleniem dokonałem zakupu…

Jakże trudno jest opisać koncert słowami. O ile trudniej jest niestety opisać to pełnymi, poprawnie złożonymi zdaniami. Bo jak przelać w słowa 2h skakania, śpiewania, braku tlenu…? Niemniej, by przybliżyć wam JAK niesamowite to było wydarzenie, podjąłem się tej trudnej sztuki. Przedstawione poniżej poglądy mogą być lekko wypaczone, ponieważ był to pierwszy koncert nu metalowej grupy KoRn, na który się wybrałem, lecz grono fanów popiera to stanowisko w całości. Wystarczy już części oficjalnej, przejdźmy do konkretów!

Legenda brytyjskiego rocka, grupa, która zapoczątkowała w muzyce nurt zwany heavy metalem, zespół Black Sabbath, paradoksalnie przestał istnieć 10 lat temu.

Legenda glammetalu, twórcy jednego z najlepszych albumów lat 80, a zarazem... grupa zwyczajnie zabawnych gości, podchodzących do muzyki z wyczuwalnym przymrużeniem oka. Twisted Sister, bo o nich mowa, to zespół powstały w roku 73, na którego wczesną twórczość piętno odcisnęli Motorhead (z wokalistą tegoż, Lemmym Kilmisterem, zresztą ruszyli niegdyś w trasę) czy brytyjskie Judas Priest i Black Sabbath. Za moment powstania grupy przyjmuje się dołączenie gitarzysty Jay Jaya Frencha do mało znanego zespołu Silverstone.

Wywiad z Mieszkiem