Kazik

Polska polityka od lat wzbudza wiele kontrowersji. Na ostrą krytykę Prezydenta RP, Andrzeja Dudy, zdecydował się niedawno zespół WU-HAE. Utwór Krakowiaczek to jednak tylko jedna z wielu piosenek, które zrobiły burzę w polityce.

Gdyby ktoś jeszcze rok temu zapytał mnie o kondycję Kazimierza Staszewskiego, odpowiedziałbym parafrazując jego własny tekst: "Kazik też się sypie, to osobny rozdział". Zdanie podtrzymuję, chociaż nowy Kult puszczam sobie kolejny raz z nieskrywaną przyjemnością. Od dłuższego czasu staram się nie patrzeć na zespoły "okołokazikowe" (Kult, KNŻ, El Dupa i do pewnego momentu Buldog) przez pryzmat nieszczęśliwych wydarzeń sprzed premiery płyty Hurra. Staszewski napsuł krwi sobie mniej więcej tyle, co fanom, a wielu słuchaczy obraziło się odbijając sobie wyzwiska w wytykaniu krążkowi wszelakich błędów. Według mnie to melodia przeszłości, a ostatecznym zamknięciem afery było przyznanie się ostatnio wokalisty, że teraz do sprawy podchodzi inaczej i nie zareagowałby już tak, jak kiedyś. Niestety, są też inne czynniki, z grupy jak najbardziej muzycznej, które nie pozwalają mi patrzeć na obecny Kult tak, jak bym tego chciał, nie po miłości do niemal wszystkich wydawnictw aż do Ostatecznego Krachu Systemu Korporacji.

Silna Grupa pod Wezwaniem to zespół muzyczny założony przez Kazimierza Grześkowiaka, Tadeusza Chyłę, Jacka Nieżychowskiego oraz Andrzeja Zakrzewskiego. Swego czasu była to grupa niezwykle popularna, występowała m.in. na festiwalu w Opolu, gdzie zdobyła dwie nagrody (w 1969 i 1970). Pojawiła się nawet podczas otwarcia Mistrzostw Świata w piłce nożnej w 1974 roku. Dzisiaj o tym jednym z najoryginalniejszych zjawisk polskiej muzyki się nie pamięta, a młodsze pokolenie nie wie, że coś takiego w ogóle istniało. Kazik Staszewski postanowił to zmienić. I zrobił to niezwykle dobrze.