literatura polska

Andrzej Tucholski, najbardziej chyba znany ze swojej działalności na blogu jestKultura.pl, wydał wczoraj swoją debiutancką książkę - "Admiralette". Choć nie planowałem jej zakupu, ciekawość zwyciężyła i teraz spróbuję przekonać do lektury wszystkich niezdecydowanych. Bo warto. 

Jak należy pisać o Polsce i Polakach? Można z kolan z bogoojczyźnianym zadęciem, można z agresją i pretensją. Albo tak, jak Ziemowit Szczerek w książce "Był sobie Polak, Rusek i Niemiec, czyli historie z Europy B". Czyli z humorem, dystansem i ironią, tak rzadko ostatnio obecnymi w dyskursie publicznym. 

Nie przepadam za horrorami. Jeśli już je oglądam to rzadko po to, by się bać. To thrillery wywołują we mnie uczucie niepokoju. Tak jest zarówno jeśli chodzi o książki jak i o filmy. Ostatnio jednak wpadła mi w ręce powieść Łukasza Henela, "On". Tajemnicza okładka, a na niej opis "Książka, której lepiej nie czytać po zmierzchu...". Sprawdzimy to, pomyślałam. Do tej pory czytałam właściwie jeden polski horror, "Domofon" Zygmunta Miłoszewskiego i ten faktycznie zrobił na mnie wrażenie. Przeraził.

Romans z kryminałem rozpoczął Witkowski w 2011 roku głośnym i dość ciepło przyjętym przez czytelników "Drwalem". "Zbrodniarz i dziewczyna" to kolejna jego próba zmierzenia się z tym gatunkiem. Bardzo udana, co warto nadmienić już na wstępie. Trudno wszak autorowi odmówić pisarskiego talentu, choć dla wielu jego książki oraz język, którym się posługuje, mogą być zbyt dosadne i obrazoburcze. 

Marta Guzowska to polska autorka kryminałów, należąca do grupy pisarskiej Zbrodnicze Siostrzyczki. W tym roku wydała wraz z Agnieszką Krawczyk zbiór opowiadań dostępny tylko w Legimi, "Cztery zbrodnie na cztery pory roku", o którym mogliście poczytać na łamach sPlay. Ponadto Guzowska jest autorką cyklu kryminałów o profesorze Yblu, światowej sławy antropologu.

Jest to kawał lekko nadpsutego literackiego mięsa i zdaje się, że warto było żyć 40 lat, aby wreszcie coś tak interesującego przeczytać. (Marcin Świetlicki), …ta metrykalnie młodziutka dziewczyna ma w sobie tak niesłychaną dojrzałość pisarską i taki dar władania polszczyzną, dar rozpruwania, nicowania, rozbijania na miazgę języka i tworzenia z tej miazgi języka swoistego, nieraz makabrycznego i karkołomnego, zawsze osobliwie poetyckiego, że możliwości dalszego rozwoju wydają są tu nie do zmierzenia. (Jerzy Pilch), …mniej Masłowskiej! (a wszystko będzie cacy) (Małgorzata Musierowicz), Do niedawna młodzież pokroju zagubionej Doroty objęta była opieką kuratora, może przydałaby się resocjalizacja… (Margo, Nasz Dziennik).

"Bloger" Tomczyka, nad którym zachwycałem się jakiś czas temu, dość wysoko zawiesił poprzeczkę i wywindował moje oczekiwania względem drugiej książki. Czy udało się jej im sprostać? Niestety, nie do końca. 

Anne Applebaum dostrzegła pewien okres w historii najnowszej Polski (i nie tylko), którego "nikt nie pamięta". "Za żelazną kurtyną. Ujarzmienie Europy Wschodniej 1944-1956" to najnowsza pozycja laureatki nagrody Pulitzera, będącą studium przechodzenia od wojennej zawieruchy do komunizmu.

Pisarz, który konsekwentnie zajmuje się kategorią pokolenia oraz polskości i tym razem nie zawiódł swoich wiernych czytelników. "Pigułka wolności" to bowiem portret pokolenia kciuka – nas i wszystkich innych, którzy jednym kliknięciem deklarują „Lubię to!”.

Po blisko dwóch latach od słynnego manewru lądowania bez opuszczonego podwozia, kpt. Tadeusz Wrona debiutuje w roli pisarza. Czy z piórem radzi sobie równie sprawnie jak z wolantem samolotu?

W czwartek, 24 października, rozpoczną się coroczne Targi Książki w Krakowie. Impreza potrwa do niedzieli, a gościć na niej będą znani oraz cenieni polskiej i zagranicznej literatury. Spotkać możemy łącznie ponad 400 autorów, celebrytów, aktorów i innych ważnych postaci z literackiego świata.

Ta książka jest ordynarna, porąbana, ma zbyt długi prolog i opowiada o miłości, jakby ktoś nie zauważył. A także o pijaństwie, bo pijaństwo i miłość to bardzo wdzięczne tematy na książkę. Takimi słowami rozpoczyna się "Pokalanie" polskiego publicysty i dziennikarza, Piotra Czerwińskiego, urodzonego w 1972 roku i mieszkającego obecnie w Dublinie. Ta książka to jego debiutancka powieść z 2005 roku.

Wystartował najnowszy Book Rage w ramach którego po raz pierwszy w wersji elektronicznej pojawił się jedna z najlepszych, polskich serii fantasy, czyli cykl szererski Feliksa W. Kresa. Na dodatek nie trzeba głęboko sięgać do kieszeni bo zasady sprzedaży są podobne do popularnych bundli.

Marcina Mortkę znam i lubię od dawna. Nie jest to pisarz wybitny, jednak wszystkie napisane przez niego książki czytało mi się całkiem przyjemnie - ot, lekkie, odprężające lektury. Kiedy odkryłem niedawno, że zdarzyło się Mortce popełnić horror byłem zaintrygowany. Kompletnie nie pasowało mi to do jego poprzedniej twórczości. Postanowiłem zaryzykować i... łał. Czegoś takiego się nie spodziewałem. 

Ranking „Magazynu Literackiego KSIĄŻKI” dotyczy właściwie książek papierowych, ale okazuje się, że osiem z dziesięciu bestsellerowych pozycji ma swoje odpowiedniki w wersji elektronicznej. Oto dziesiątka najchętniej kupowanych książek zeszłego miesiąca. Kto na pierwszym miejscu?

Niech ktoś mi wytłumaczy taki fenomen. Jak to się dzieje, że ludzie, dla których jedyny wysiłek fizyczny do jazda ruchomymi schodami w galerii handlowej są równie napaleni na piłkę nożną jak goście, którzy regularnie kopią gałę, chodzą na mecze i mają w najmniejszym paznokciu u nogi wyniki ekstraklasy? Choćby mój teściu. Brzuszysko do ziemi, z samochodu ledwo jest w stanie dotoczyć się do kanapy w salonie, ewentualnie z rundą do lodówki. Koniec, finito. Więcej nie da rady. A mimo to każdą wolną chwilę spędza kibicując drużynie Barcy i Śląska.

„Trociny” Krzysztofa Vargi to zbiór. Zbiór wszystkiego, co najgorsze, najbardziej powszechne i najbardziej widoczne w naszym narodzie, w naszych realiach. Od PKP, przez warszawskie „słoiki” i skarpety z sandałami, na bylejakości, przeciętność i szarości naszego codziennego życia kończąc. Chociaż można autora nie cierpieć, można się z nim nie zgadzać, chcieć mu „przywalić w mordę”, tak jak on chce przywalić własnym, fikcyjnym bohaterom, „Trociny” mają jedną, ale wyjątkową właściwość – pozostają w głowie po przeczytaniu. Zalegają w zwojach, nie dając o sobie zapomnieć i nakładając filtr na codzienną obserwację rzeczywistości.

Są książki obok których przechodzę obojętnie. Są takie, które szarpią we mnie jakąś strunę. Są i takie, przy których płaczę. Przy „Blogerze” Tomka Tomczyka płakałem.

Przez kilka ostatnich lat próbowano lansować polskiego policjanta na modłę tego zza oceanu. Krystaliczny charakter, prawdziwy superman - tylko bez donutowego nałogu. Ale oliwa zawsze sprawiedliwa: największą popularnością cieszyły się wcale nie sielskie cop stories, tylko np. "Psy", "Pitbull", a ostatnio "Dom zły" czy "Drogówka". I gdybym nie przeczytał "Spowiedzi psa" myślałbym dalej, że to fikcja literacka.

"Demokrator" jest książką zachwalaną m.in. przez Rafała Ziemkiewicza i Pawła Kukiza. Jak przeciętny widz "Wiadomości" wie, obaj panowie dawno zostawili za sobą to, w czym byli najlepsi (kolejno: fantastykę i muzykę) i zabrali się za politykowanie. Abstrahując od partyjnych przepychanek, muszę nadmienić, że taki symptom jest niepokojący. Czy "Demokrator" wpadł we wnyki polityki, czy jest po prostu powieścią s-f?