Rozrywka.Blog

Co się stanie, gdy dom ożyje i zacznie pożerać wszystko, co stanie mu na drodze? „Straszny Dom” to animacja pełna humoru, nawiązań do klasycznych horrorów i świetnego dubbingu. Sprawdzamy, czy warto dać się porwać tej niecodziennej przygodzie!

Po długiej przerwie od filmów animowanych w końcu trafiłem na produkcję, która przywróciła mi wiarę w ten gatunek. „Wpuszczony w kanał” to dynamiczna, zabawna i pełna niespodzianek opowieść od DreamWorks i Aardman. Choć zaczyna się niewinnie, szybko okazuje się, że to niebanalna przygoda z doskonałym humorem i świetnie wykreowanymi postaciami.

„Rasa” to horror Nicholasa Mastandrea, który zamiast straszyć, dostarcza widzom dawkę niezamierzonego humoru. Opowieść o grupie studentów walczących z watahą zdziczałych psów na opuszczonej wyspie bardziej śmieszy niż przeraża. Mimo licznych niedociągnięć film może przypaść do gustu fanom tandetnych straszaków.

„Babel”

Serial ten jest dostępny już parę lat i sam śledziłem losy bohaterów z zapartym tchem czekając co tydzień, a czasem nawet dłużej na kolejne części ich przygód. Stałem się niejako fanem tej wykreowanej przez Paula Scheuringa historii i dlatego mocno się zdenerwowałem gdy usłyszałem pod jakim tytułem ma się ona ukazać w naszej rodzimej telewizji, ale może od początku… W pierwszym odcinku poznajemy sprawę Lincolna Burrowsa – został on skazany po bardzo szybkim procesie na karę śmierci za zabójstwo brata wiceprezydenta. On sam twierdzi uparcie, że jest niewinny, ale przeciwko temu stoją niezbite dowody. W dziwny sposób, wszyscy, którzy mogliby zaświadczyć o tym, że zbrodni dokonał ktoś inny, giną w niewyjaśnionych okolicznościach, a we wszystkim zdają się maczać palce agenci Tajnych Służb. Dwiema osobami, które jeszcze wierzą w niewinność Lincolna są – jego była dziewczyna, a obecnie adwokat – Veronica Donovan i brat Michael Scofield. To właśnie dzięki niemu egzekucja może nie dojść do skutku bowiem jest on architektem, który miał wgląd do planów więzienia Fox River, w którym dzieje się większość akcji pierwszego sezonu serialu. Układa on więc misterny plan ucieczki z ciupy, tatuuje sobie na ciele plan zakładu i napada na bank dając się tym samym zapuszkować. Jednak genialne, zdawałoby się przemyślenie przebiegu ucieczki obejmuje wszystko (razem ze zniknięciem będąc już poza murami), oprócz jednej istotnej rzeczy – ludzi. To właśnie oni będą na zmianę pomagać i przeszkadzać, zdradzać i podjudzać. Taką wesołą gromadkę tworzą tacy skazańcy, jak m.in. John Abruzzi – szef rodziny mafijnej oraz Theodor „T-Bag” Bagwell skazany za wielokrotne morderstwa i gwałty. Dodając do tego jeszcze wrednego strażnika Brada Bellicka i starających się uśmiercić Lincolna wspomnianych już agentów tajnych służb, robi się naprawdę ciekawie.

Stało się tak za sprawą nauczycieli – miałem do nich olbrzymie szczęście. Byli to (i są w dalszym ciągu) ludzie z pasją i talentem. Z nauką różnie bywało, ale ich wykładów słuchałem z niemałą przyjemnością, a bezczelny dzwonek zawsze przerywał tą ucztę dla uszu. Pozostawał spory niedosyt. Z pomocą przyszła telewizja i radio, w szczególności program Bogusława Wołoszańskiego pt. „Sensacje XX wieku”. Przed ekran przyciągało znakomite wykonanie – dobrzy aktorzy, bogate dialogi, dużo informacji. Niestety, autor zakończył pracę dla TVP w 2005 roku i program zniknął z anteny.

Supernatural powstawało pod skrzydłami jednego z lepszych kanałów amerykańskiej telewizji – The WB (obecnie The CW), któremu zawdzięczamy między innymi takie hity jak Kochane Kłopoty, Pogoda na Miłość, Tajemnice Smallville, czy ostatnio emitowana w Polsce Weronika Mars. Takie doświadczenie producenta gwarantuje w miarę wysoki poziom kolejnych produkcji. Nie z tego świata, jest jednak serialem zupełnie innym niż wszystkie inne wymienione wyżej. Warner Bros starał się stworzyć serial o bardzo mrocznym klimacie, jednak na tyle lekkim, aby każdy mógł się zagłębić bez przeszkód w przygody przygotowane przez scenarzystów. Przynależność tej produkcji do gatunku horrorów może być mylna, ponieważ oprócz grozy i strachu, z ekranu spływa także mnóstwo doskonałego humoru. Serial jest doskonale wyważony, przez co prawie cała rodzina z chęcią zasiądzie przed telewizorem. Zwłaszcza, że przygody dwóch braci są naprawdę ciekawe i trzymają w napięciu od początku do końca.

Gdy w 2005 roku odbyła się premiera krążka „Ashes”, wszyscy byli zdumieni, jak brzmienie zespołu mogło się zmienić. Oto, bowiem porzucił on swoje dawne przyzwyczajenia. Zero elektroniki, chórów, ani harmonii bogatych w dźwięki instrumentów orkiestrowych. Mieliśmy surowy gothic/doom z jednym kobiecym wokalem i dwoma znacznie różniącymi się od siebie głosami męskimi, co nadało utworom mroczny, depresyjny klimat, który większość fanów pokochała. Nowy image ze zmienionym składem, jednak zadziałał. Nic więc dziwnego, że na następcy „prochów” rozpoczęty styl będzie kontynuowany.

Po 26 latach od premiery „Misia” Stanisław Tym powraca do roli Ryszarda Ochódzkiego, by ponownie w krzywym zwierciadle ukazać absurdy polskiej rzeczywistości. „Ryś” to satyryczna podróż pełna znakomitych aktorów, nietuzinkowego humoru i trafnych obserwacji społecznych. Czy jednak dorównuje legendarnemu poprzednikowi?

Miałem poważne obawy przed przesłuchaniem tej płyty, ale „The Black Parade” całkowicie zmieniło moje nastawienie do „My Chemical Romance”. Czy ten album rzeczywiście zasługuje na uwagę fanów rocka?

Czy pamiętasz czasy, gdy zakup komputera był wielką inwestycją, a gry wciągały bardziej niż ich oprawa graficzna? Książka „IBM – Książka dla tych, którzy kupili, kupują, chcą kupić komputer IBM” z 1992 roku to fascynująca kapsuła czasu, ukazująca, jak wyglądała komputerowa rzeczywistość lat 90. Dziś może budzić uśmiech, ale skłania też do refleksji nad tym, co straciliśmy w pogoni za nowoczesnością.

Jedni go kochali, inni nienawidzili – „A Death Grip On Yesterday” wzbudził niemałe emocje wśród fanów muzyki hardcore. Czy po latach ten album nadal broni się sam?

Audioslave wraca z nową energią i dostarcza muzykę, która potrafi dać niezłego kopa. Czy „Revelations” to ich najlepszy album?

Incubus od lat dostarcza solidną dawkę rockowej energii. Czy „Light Grenades” dorównuje poprzednim albumom i spełnia oczekiwania fanów?

Czy komedia romantyczna musi być lekka i przewidywalna? „Przyjaciele” z Zachem Braffem to film, który początkowo zdaje się podążać utartym szlakiem, ale szybko skręca w stronę melodramatu. Czy twórcom udało się stworzyć coś więcej niż schematyczną historię o miłosnych rozterkach?

Norah Jones powraca z albumem „Not Too Late”, pozostając wierna swojemu stylowi. Czy najnowsza płyta wnosi coś nowego, czy raczej utwierdza wokalistkę w jej spokojnym, jazzowo-popowym świecie?

Therion powraca z albumem „Gothic Kabbalah”, który łączy symfoniczne brzmienia z progresywnym metalem. Czy nowa płyta zaskakuje, czy też kontynuuje dobrze znany styl zespołu?

Christopher Moore w „Najgłupszym aniele” serwuje czytelnikom mieszankę czarnego humoru, bożonarodzeniowego chaosu i absurdalnej grozy. Mieszkańcy Pine Cove przygotowują się do świąt, ale niesforny anioł, żywe trupy i seria niecodziennych wydarzeń zmieniają ten czas w prawdziwy festiwal dziwactw. Czy ta nietypowa świąteczna powieść przypadnie do gustu miłośnikom humoru i horroru?

Świat iluzji skrywa wiele tajemnic, ale największa z nich to cena, jaką trzeba zapłacić za perfekcyjny występ. „Prestiż” to opowieść o rywalizacji dwóch iluzjonistów, która prowadzi do nieoczekiwanych zwrotów akcji i mrocznej tajemnicy. Czy warto zanurzyć się w ten świat magii i poświęcenia?

Ryszard Przybylski w „Ogromie zła i odrobinie dobra” podejmuje się analizy rzadziej omawianych fragmentów Biblii, wnikając w ich filozoficzne i literackie znaczenie. Eseje te nie tylko porządkują teologiczne rozważania, ale także przybliżają czytelnikowi biblijne tajemnice przez pryzmat dzieł wielkich myślicieli i malarzy. Czy to książka, która może pomóc w głębszym zrozumieniu duchowych treści?

Wojna, chciwość i walka o przetrwanie – „Krwawy diament” to film, który nie tylko wciąga dynamiczną akcją, ale też skłania do refleksji nad ceną ludzkiego życia. Leonardo DiCaprio w zupełnie nowej roli, zapierające dech w piersiach krajobrazy Afryki i dramat, który pozostaje w pamięci na długo.

Co się stanie, gdy muzealne eksponaty ożyją? „Noc w muzeum” to pełna humoru i przygód opowieść o stróżu nocnym, który odkrywa, że jego nowa praca to coś więcej niż zwykłe pilnowanie budynku. Ben Stiller, Robin Williams i odrobina magii – czy to wystarczy na dobry film familijny?

Gdy fascynacja fotografią przeradza się w obsesję na punkcie śmierci, granica między sztuką a szaleństwem zaczyna się zacierać. „Zdjęcie Śmierci” to azjatycki horror psychologiczny, który łączy niepokojący klimat z intrygującą warstwą wizualną. Czy to film dla każdego?

Jak wygląda zemsta, gdy steruje nią alter ego bohatera? „Sąsiad spod 13-tki” to thriller psychologiczny, który łączy brutalność z subtelną symboliką i nieoczywistym finałem. Czy ten film to azjatycki odpowiednik „Podziemnego kręgu” i „Oldboya”?

W czasach, gdy komedie coraz częściej opierają się na prymitywnym humorze, pojawia się film, który udowadnia, że można bawić i wzruszać jednocześnie. „Mała Miss” to nie tylko satyra na amerykańskie społeczeństwo, ale i opowieść o rodzinie, marzeniach i walce o własne miejsce w świecie.

Taniec, emocje i historia, która choć prosta, potrafi wciągnąć. „Step Up – Taniec zmysłów” to film, który łączy w sobie dynamiczne choreografie, przyjemną muzykę i opowieść o miłości oraz walce o własne marzenia. Czy warto dać mu szansę?

Komedie kryminalne mają w sobie coś, co przyciąga widzów spragnionych intrygi i dobrego humoru. Ciało za milion to film, który łączy elementy suspensu, absurdalnych zbiegów okoliczności i czarnego humoru, przypominając klimatem klasyczne produkcje gatunku. Czy jednak ten miks działa bez zarzutu, czy może brakuje mu oryginalności?

Talentu Cyranowi odmówić nie mogę. Jest świetny warsztatowo, dam, no, powiedzmy dziewięć na dziesięć. Jednak fantastyka, czy jak w tym przypadku dokładniej cyberpunk, nie tylko wymaga dobranych słów, wyszukanych zwrotów, ale także pomysłu. To nie tylko stronicowe paplaniny „człowiek zły, człowiek dobry”, czego w opowiadaniach nie brakuje. To także akcja i dynamiczne wydarzenia, których zabrakło. Jak na przyszłość także, wszystko jest takie staromodne i dzisiejsze, co akurat nie przypadło mi do gustu. Może Wam, drodzy czytelnicy, a mam nadzieję, że fanów literatury nie brakuje, to akurat to się spodoba. Dobra, czas powiedzieć to, co leży mi na sercu – książka Cyrana jest nijaka. Wszyscy słyszeli? Dobrze.

Apocalypto to film, który jednych zachwyca, a innych rozczarowuje. Mel Gibson ponownie stawia na brutalność i dbałość o detale, przenosząc widzów do świata Majów tuż przed przybyciem konkwistadorów. Czy jednak wierność realiom i emocjonująca akcja wystarczą, by uznać ten film za wybitny?

Gene Wolfe to autor, który nie boi się eksperymentować, a „Księga Krótkiego Słońca” jest tego doskonałym przykładem. Czy najnowsza trylogia dorównuje jego wcześniejszym dziełom, takim jak „Księga Nowego Słońca”? Sprawdź, dlaczego ta wielowarstwowa historia zachwyca zarówno wiernych fanów, jak i nowych czytelników.