Seriale

Chcecie wiedzieć jaki jest największy i najbardziej soczysty spoiler ostatnich miesięcy? Gotowi? No to uwaga… Sherlock Holmes przeżył upadek z dachu i ma się bardzo dobrze! Wiem, ta informacja rozsadza mózg, prawda? Ale teraz już na poważnie…

Może to tylko ja, w końcu Fight Club, The Social Network, The Game czy zupełnie nie wiem czemu zajechany przez krytykę The Curious Case of the Benjamin Button to jedne z moich ulubionych filmów, ale House of Cards Davida Finchera pokochałem w ciągu pierwszych 15 minut. A potem było tylko lepiej. 

Produkowany od 1999 roku (co czyni go drugim, po „Klanie”, najdłużej emitowanym polskim serialem) „Świat według Kiepskich” miał być naszą odpowiedzią na popularny amerykański sitcom „Świat według Bundych”. I chyba nawet mu się to udało, bo choć o jego poziomie można mówić różne rzeczy, niezaprzeczalnie wciąż cieszy się niesłabnącą popularnością. Wszystkich jego fanów zapraszamy do zapoznania się z kiloma ciekawostkami na jego temat.

Zapomnijcie na chwilę o hypowym Dragon Ballu, Pokemonach czy nawet dużo starszym Yattamanie. Te kreskówki każdy pamięta i wspomina przy piwie z przyjaciółmi narzekając na współczesny, marny poziom bajek dla dzieci. Ja postaram się sięgnąć do najdalszych zakamarków waszej pamięci i wyciągnąć na światło dzienne zapomnianych bohaterów dzieciństwa.

W przypadku filmowych/serialowych adaptacji książek Kinga, nie można spodziewać się wiele dobrego, najlepszym tego przykładem jest chociażby Under The Dome. Oczywiście jest parę wyjątków od tej reguły, a jednym z nich jest Bastion (ang. The Stand).

Trzeci sezon, prawdziwy killer dla seriali. Kończy się miesiąc miodowy i zachłyśnięcie pomysłem, a przed scenarzystami stają nowe wyzwania: jak pozmieniać, by nadal zachęcić widza, a zarazem go nie zrazić. W ten trudny etap weszły właśnie Suits, mój ulubiony serial ostatnich lat. 

Media, media, media, świat wielkich mediów, Łukasz Stelmach wiszący na telefonie do Hong Kongu, Jacek Zajączkowski biegający w poszukiwaniu nowego albumu znanej grupy czy Kuba Kralka pokrzykujący na wszystkich głównie dlatego, że sam jest ze wszystkim najbardziej spóźniony. Jak miło czasem popatrzeć na The Newsroom i pomyśleć sobie "inni mają jeszcze gorzej". 

Guilty pleasure? Nie, to chyba zdecydowanie za mocne słowo. Przygody Merlina nie są złym serialem, tylko ich grupa docelowa to - w najlepszym wypadku - nastolatkowie. Jest trochę dziecinnie, infantylnie, irytująco, ale nawet mała armia starych, znajomych mi chłopów, oglądała show do samego końca. 

A po wszystkim zapaliłby papierosa i poszedł do pierwszego lepszego monopolowego po butelkę whisky, którą wypiłby z Tonym Soprano.

Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego nie powstał do tej pory film oparty o serię gier Fallout? Rozum podpowiada, że tak interesująca, wciągająca fabuła miałaby duże szanse rozwinąć skrzydła na dużym ekranie. Patrząc na to jednak z drugiej strony, temat postapokaliptycznej Ziemi wydaje się już wyeksploatowany i wyświechtany, co nie napawa nadzieją na udany produkt.

Możecie sobie mówić co chcecie - Firefly to najlepszy, najlepiej napisany, zagrany i przemyślany serial, jaki kiedykolwiek zaszczycił telewizory tego świata. I możecie się zachwycać różnymi seriami, jakie są lub były emitowane, ale prawda jest taka, że żadna dziełku Jossa Whedona nie dorasta do pięt.

Otóż to, Phil (Clark Gregg) powraca z martwych i ma się całkiem dobrze, a do tego tworzy własną drużynę złożoną z najlepszych agentów S.H.I.E.L.D. by rozprawić się z tym, co nieznane i niebezpieczne dla ludzkości.

Nawet nie podejrzewałem, że tak godny soundtrack ubarwia serial True Blood. A tymczasem mam dla Was około 300 piosenek z pogranicza jazzu, country, folku, odrobiny elektroniki i wreszcie rocka, bardzo zbliżonych do siebie estetyką, a zarazem balansujących w ramach tak różnych przecież gatunków.

Stacja AXN,  dokładając do swojej oferty serial Metal Hurlant Chronicles, uszczęśliwiła wielu geeków (w tym mnie) siedzących po uszy w sci-fi. Wszystkich fanów komiksów Heavy Metal oraz tych, którzy po prostu lubią obejrzeć dobry serial sciencie-fiction, zapraszam do lektury.

Zakończył się właśnie czwarty sezon mało popularnego w Polsce serialu Cougar Town (Miasto Kocic). Jego poziom można określić słowami: jak zawsze. Ale to i tak nieźle, bo jeszcze rok temu było niemal pewne, że kontynuacja się nie narodzi. 

Byłem przekonany, po trailerach, że ostatni sezon Dextera będzie najlepszy w historii, przebije nawet ten z Trinity Killerem. Miałem już nawet w głowie kilka akapitów tego artykułu. Niestety, po pilocie jestem więcej niż rozczarowany - zmieniło się zbyt wiele, by w ogóle jeszcze można było mówić o starym, dobrym Dexterze.

W nowej serii nie zabrakło dramatu, wybuchów, wyścigów, romansów, wartkiej akcji i porządnej dawki humoru. Najwidoczniej nic tak dobrze kreskówce nie robi, jak ciągła obawa o zdjęcie jej z anteny na zawsze. Ale tak poważnie, ktoś w to w ogóle jeszcze wierzy?

Powiem krótko - nie wiadomo. Natomiast pilot jest już "w powietrzu" i można ocenić samemu. W międzyczasie natomiast, oto kilka moich refleksji i przemyśleń w związku z nowym hitem CBS. 

Na tle fanów serialu Dexter jestem w zdecydowanej mniejszości. Wielu ubóstwia pierwsze dwa sezony, podczas gdy ja naprawdę zakochałem się w tej produkcji właśnie w sezonie trzecim, którego przewodnim motywem był między innymi kierujący się przewrotną moralnością prokurator Miguel Prado. 

Pierwszą rzeczą, którą trzeba zrobić przed zabraniem się za Hannibala, to zapomnieć. Zapomnieć o Milczeniu owiec, zapomnieć o Czerwonym smoku, zapomnieć o Anthonym Hopkinsie. A potem możemy zacząć delektować się tym, co na ekranie.