Seriale

Pączusie, grubaski, tłuścioszki – te pieszczotliwe określenia idealnie oddają stosunek do dzisiejszych serialowych postaci, które ciut pofolgowały sobie w jedzeniu i piciu (coli). Jakkolwiek jednak by ich nie nazwał, jedno trzeba im przyznać, serialowe uniwersum nie byłoby tym samym gdyby nie nasi ulubieni, ponadwymiarowi bohaterowie.

Jest parę rzeczy na tym świecie, które nigdy nie przemijają i nie przeminą – jak cykl życia i śmierci, prawa fizyki i… Stawka większa niż życie. Skacząc po polskich kanałach można odnieść wrażenie, że cała polska kinematografia to Czterej Pancerni, Sami Swoi, Miś i nasz dzisiejszy bohater, czyli ukochana przez wszystkich, legendarna Stawka większa niż życie.

About a Boy to kolejny serial, który wpisuje się w trend przenoszenia kinowych produkcji na małe ekrany. Problem z tym procesem jest jednak taki, że zazwyczaj ten skompresowany serialowy format ma dużo mniejszy budżet, a to z kolei przekłada się na słabszą jakość – pod właściwie każdym względem. Są jednak wyjątki, które opierają się tej żelaznej regule i tworzą własną markę, niezależną od kinowego protoplasty. Takim wyjątkiem jest serial About a Boy.

Uwielbiam wampiry, podawane po przemieleniu przez popkulturę. Underworld, Wywiad z Wampirem, Dracula Brama Stokera, od biedy nawet Blade – wszystko to konsumuję z ogromną przyjemnością. Istnieje wiele kapitalnych, zróżnicowanych filmów o krwiopijcach. Dlaczego więc najlepsze seriale o wampirach mają tak miałką formę, nie mając mi nic do zaoferowania? Moje polowania na udany sezon z dziećmi nocy w rolach głównych zakończył się spektakularną klęską, wyglądając mniej więcej w ten sposób:

Nie jest łatwo zrobić dobry serial sci-fi. Nie popadanie w banał i śmieszność to trudna sztuka, a twórcy Star-Crossed muszą się jeszcze jej pouczyć, bo jak na razie ich serial wypada słabo, naprawdę bardzo słabo. Jeżeli macie zamiar go obejrzeć i uważacie serię Zmierzch za (co najmniej) złe filmy, to już w tym momencie może sobie odpuścić. (Uwaga, tekst zawiera spojlery)

Film Lego® Przygoda okazał się wielkim hitem dla Warner Bros. i już teraz wiadomo, że sequel jest w produkcji. Ekspansja klocków Lego nie zatrzymuje się jednak na srebrnym ekranie. Simpsonowie już doczekali się swojego zestawu klocków Lego, a niedługo (4 maja) ich serial zostanie „zlegowany” od początku do końca na antenie stacji Fox.

Z okazji Międzynarodowego Dnia Kota (mam na myśli zwierzę rzecz jasna), dla wszystkich miłośników tych ssaków przygotowałem zestawienie najbardziej „badassowych” kocich bohaterów ze srebrnego i telewizyjnego ekranu. Takie „kociaki” strach trzymać w domu, ale zapewne i tak większość z nich chętnie byście widzieli na swojej sofie.

Rodzimy webserial "Horda" szuka wsparcia na platformie crowdfundingowej Polak Potrafi. Twórcy chcą zebrać za jej pośrednictwem 35000 złotych, dzięki którym jakość produkcji ma stać na najwyższym poziomie.

Jeszcze ciepły! W nocy naszego czasu HBO zamieściło w Internecie drugi zwiastun najnowszego sezonu serialu "Gra o Tron". Nie pokazuje szczególnie wiele nowych scen, dobre wrażenie robi jednak montaż i narracja. 

Frank Underwood powraca w wielkim stylu. Mimo, że drugi sezon jest po prostu kontynuacją pierwszego i nikt nie powinien być zszokowany przebiegiem fabuły – oprócz paru wyjątków – to można odnieść wrażenie, że kongresmen o inicjałach F.U. jest niczym bohater filmów akcji. Wpada przez drzwi obwieszony amunicją, pręży swoje muskuły i roz… nosi wszystko dookoła dzięki serii z CKMu.

Koniec czekania, drugi sezon House of Cards nadszedł, a wraz nim nasz ukochany antybohater Francis Underwood. Wielkim grzechem byłoby jednak twierdzić, że serial od Netflixa, to tylko postać nieposkromionego kongresmena. House of Cards to miszmasz postaci, z których większość jest barwna jak obrazy Pollocka. Jeżeli oglądaliście serial, ale już nie pamiętacie skomplikowanej sieci koneksji i powiązań między postaciami, to poniższy tekst będzie idealny przewodnikiem i wstępem do sezonu drugiego House of Cards.

Związki i czar miłości to najgorsza rzecz w każdym serialu. Te maślane oczka, śliniące się usta, trzymanie za ręce i obietnice o szczęśliwym życiu aż do grobowej deski, bleh. Nic tak nie psuje dobrego serialu jak wątek miłosny. Miłość zawsze rozwala paczkę przyjaciół, niepotrzebnie komplikuje proste sprawy i zabiera czas, w którym wiele ciekawszej akcji mogłoby się wydarzyć – na przykład wybuchy albo mordobicie, a najlepiej to mordobicie z wybuchami w tle.

Już jutro premiera drugiego sezonu serialu House of Cards. Z tej okazji przypominamy najważniejsze wątki pierwszej serii, które niewątpliwie będą miały wpływ na fabułę i losy poszczególnych postaci. Tekst zawiera spoilery. 

House of Cards od lutego 2013 roku przyciąga uwagę wszystkich (w tym polityków) i większość z tych osób zgodnie przytakuje, że House of Cards serialem dobrym jest i koniec. Świetne aktorstwo (brawa dla pana Spacey), wciągająca fabuła i przytłaczająca rzeczywistość świata polityki. Pytanie jednak brzmi, w jakim stopniu ta serialowa rzeczywistość pokrywa się z tą, którą znają prawdziwi politycy? To, że przeciętny widz przyjmuje obraz na ekranie jako źródło wiedzy, wiadomo nie od dzisiaj. Czy w takim razie House of Cards może dostarczyć nam jakiejkolwiek wiedzy o skomplikowanych mechanizmach amerykańskiej władzy? [Uwaga, w dalszej części tekstu są zawarte spojlery]

Frank Underwood to główna postać serialu "House of Cards". Produkcja zdobywa świetne recenzje, nie tylko dzięki intrydze, ale także roli Kevina Spacey. Już w piątek premiera drugiego sezonu, podczas którego zobaczymy dalsze podstępy kontrowersyjnego Francisa. Underwood to postać budząca sprzeczne emocje, człowiek świadomy własnej siły i taki, który nie cofnie się przed niczym. Wszystkie jego działania mają doprowadzić do jego zwycięstwa i umocnienia pozycji. Pragmatyk czy skurwiel? Ostatnia świnia, chciałoby się powiedzieć!

14 lutego to dzień premiery 2 sezonu House of Cards. Serial produkowany jest przez platformę internetową Netflix, która 4 lutego tego roku zamówiła 3 sezon losów Franka Underwooda. House of Cards swoją fabułą nawiązuje do miniserialu BBC z lat 90. o takim samym tytule - "Domek z kart" oraz do powieści Michaela Dobbsa, brytyjskiego konserwatysty i bestsellerowego autora.

Od ostatniej wzmianki o Grze o Tron trochę minęło, atmosfera trochę się ochłodziła, ale jeżeli ktoś z was zapomniał o serialu, to spokojnie – ten sam o sobie przypomniał. HBO wypuściło piętnastominutowy film (Game of Thrones: Fire and Ice Foreshadowing), w którym znajdziecie wywiady, zapowiedzi i ciekawostki, czekające na was w nowym, czwartym sezonie serialu Gra o Tron.

W poprzednim tekście „najlepsze z najlepszych” wymieniłem najlepsze (oczywiście moim zdaniem) czołówki z seriali. Świadomie jednak pominąłem tam seriale animowane (również anime), gdyż te stanowią całkowicie odrębną kategorię i rządzą się innymi prawami. Czołówki z kreskówek (tych dla dzieci) - nawet częściej niż te z seriali z aktorami – muszą być równie dobre albo nawet lepsze niż serial, którego dotyczą. Czołówka oprócz tego, że ma zachęcić widza do oglądania, musi zostać w pamięci odbiorcy na długi czas, stać się memem powtarzanym przez całe klasy i podwórka – w tym drugim przypadku chyba już rzadziej.

Pierwszy kontakt z każdym serialem, to prawie zawsze jest czołówka. Krótka sekwencja obrazów z muzyką w tle często-gęsto decyduje o tym czy widz w ogóle zwróci uwagę na to, co będzie dalej. Wiadomo, mało ciekawa, zrobiona bez polotu czołówka świadczy zwykle o poziomie serialu. A te dobre? Cóż, one żyją czasami swoim własnym życiem, dłuższym nawet od serialu.

Niby człowiek się przyzwyczaja, że na Cumberbatcha (Sherlock) i Freemana (Watson) w duecie trzeba zawsze czekać dwa lata, ale mimo to za każdym razem trzyma się kciuki zaciśnięte i modli się do wszechmocnego Moffata (producenta i twórcy serialu) o okazanie łaski, chociaż raz…