Seriale

O miano najzabawniejszego serialu jaki widziałem, bezustannie walczą ze sobą Przyjaciele (głównie za sprawą Chandlera Binga) i IT Crowd właśnie. 

Ostatnio nadrobiłam i obejrzałam Seinfelda - kultowy już sitcom emitowany między 89 a 98 rokiem przez NBC. Nadrobiłam, tyłka mi nie urwało chociaż Cosmo Kreamer to świetna postać, za to naszły mnie refleksje. Sitcom w klasycznej formie, takiego rodzinnego, zabawnego, pełnego wtórnych gagów serialu przestaje już istnieć i tę dynamiczną zmianę obserwujemy od kilku lat.

To miała być nowa wersja Dynastii Tudorów, osadzona mniej więcej w tym samym okresie historycznym, choć renesansowe Włochy powinny być tłem nieporównywalnie ciekawszym. No i papiestwo! Kimże jest król Anglii na tle papieża? 

Wszystko co najlepsze wydarzyło się w drugim sezonie True Blood (tym z Menadą), od tamtego czasu serial stacza się po równi pochyłej, a obecnie oglądanie go to już zwykła męczarnia. "Ukryta prawda" z akcją osadzoną w Luizjanie. Celowo przesadzam? Nie tym razem. 

Wakacje to na pewno najmniej lubiany sezon przez wszystkich telemaniaków. Wszystkie seriale godne uwagi już się skończyły, a stacje telewizyjne emitują powtórki, przypominając nam, że do jesieni jeszcze dużo czasu zostało.

Domyślam się, że większość z nas oglądając swoje ulubione seriale dostrzega jedną postać, która od początku serii wywołuje nieprzyjemny grymas na twarzy. Z czasem staje się na tyle nieznośna, że nie dość, że nie jej nie lubimy, to gdyby była prawdziwa mielibyśmy ochotę ją uderzyć najbliższym dostępnym narzędziem zbrodni. Przedstawiam wam listę takich ancymonów, czyli postaci z którymi nie chciałbym bliżej poznawać.

Pamiętam, że pierwszy sezon Gry o Tron mnie zniesmaczył, ale kolejne dwa oglądałem już z zainteresowaniem. Widocznie trzeba było wciągnąć się w tę intrygę, która rozwija się wolniej niż Moda na Sukces. I nadal ją kochamy. 

Mam jakąś nienaturalną wręcz sympatię do bohaterów tragicznych. Lata temu w Dragon Ballu zawsze kochałem Vegetę, w Baldur's Gate numerem jeden był dla mnie Sarevok, a z ociekających niesamowitością Suits upodobałem sobie nie doskonałego na każdym kroku Harveya czy asystującą mu w tym Donnę, a pełnego słabości Louisa Litta. Czy Louis Litt naprawdę w tej korporacyjnej historii Nowego Jorku jest Lannisterem? 

No tak, trochę to brzmi jak wyznanie osoby „forever alone”, ale uwierzcie mi tak nie jest, naprawdę! Po prostu zacząłem rozważania typu: co by było gdybym… znalazł lampę z dżinem i  mógł wybrać osiem postaci z serialowego świata, istna supergrupa.

Na wszystkich stronach poświęconych serialom aż huczy. Writers Guild of Amercia (WGA) East i WGA West opublikowało ranking 101 najlepszych seriali. Lista była sporządzona w drodze głosowania przez członków WGA.

Do przedwczoraj żyłem w błogiej nieświadomości, że Laboratorium Dextera powróciło do ramówki Cartoon Network. Gdyby nie przypadkowe, wieczorne skakanie po kanałach ten stan trwałby do dzisiaj.

Zakończył się drugi sezon serialu Grimm na kanale NBC w USA, a u nas właśnie wkracza do ramówki Canal+. To dobry moment, żeby przypomnieć sobie niektóre bajki z chipsami i pilotem w ręku.

Superman ze studia Fleischer jest uroczą inkarnacją Człowieka ze stali. Czekając na mroczny reboot, popatrzmy na jego... bardziej kolorowe przygody.  Teraz, Superman może robić co mu się żywnie podoba – rentgen i laser w oczach, mroźny (dosłownie) oddech, umiejętność latania i pocałunki wymazujące pamięć. Ale kiedy był projektowany – nie znalazłbyś żadnego z tych bajerów. W pierwszych komiksach, Człowiek ze stali nie umiał nawet fruwać. Po prostu bardzo wysoko skakał. Pewnie, przeskoczenie drapacza chmur jest imponującym osiągnięciem, ale daleko mu było do dzisiejszych wyczynów. W samych komiksach przynajmniej – no, bo w sprzedaży tytułów radził sobie lepiej niż ktokolwiek inny. Był na tyle popularny, że kiedy Paramout w 1941 chciał wydać film animowany z jego przygodami – był poważnie zdesperowany. Ludzie z Fleischer Studio (którzy mieli im to zrobić) byli raczej niechętni, więc zaproponowali producentowi zaporową cenę. Zaskakująco, zgodził się.

Kapitalnym serialem familijnym mojego pokolenia była Rodzina zastępcza. Nadal moje pokolenie, ale już nie w roli "juniorów" może bawić rodzinka.pl, czyli jakby naturalny kontynuator misji. Choć jestem przekonany, że 10 lat temu z telewizji wynieśli by ją na widłach. 

Harvey Specter i Hank Moody. Dwie postacie-legendy. Dwa totalnie różne style życia i podejścia do świata. Miałam napisać o samym Specterze, ale potem Moody wpadł do głowy i stwierdziłam, że moja polonistka miała rację, choć pomyliła bohaterów. Albo po prostu to były inne czasy.

Gdy pod koniec 2012 roku amerykańska  stacja CW ogłosiła, ze będzie produkować przygody Zielonej Strzały modliłem do wszystkich bożków, w których nie wierzę, żeby nie popełnili błędów ze Smallville. Nie popełnili.

Jeżeli komuś marzy się rasistowski, szowinistyczny i obraźliwy serial, proszę bardzo, Dwie Spłukane Dziewczyny jest w sam raz.

Poradnik Prawdziwego Mężczyzny kilka lat temu odegrał istotną rolę w kształtowaniu mnie jako mężczyzny, a potem musiałem się tego wszystkiego oduczyć, gdy okazało się, że to nieprawda. Ale sentyment pozostał. 

Za nami siódmy sezon Doctor Who* (o którym nie omieszkam napisać niedługo nieco więcej, jak już zbiorę myśli), zatem wszyscy ci, którzy planowali zapoznać się z tym serialem, mają doskonała okazję, by się za to zabrać, póki nie są emitowane nowe odcinki.

Stacja Showtime ma ogromne szczęście do kontrowersyjnych seriali. Obecnie to już całkiem utarty gracz na tym rynku, jeszcze kilka lat nieśmiało budowała swój katalog w oparciu o pozycje takie jak Californication, Dexter czy właśnie Weeds.