Seriale

Otóż to, Phil (Clark Gregg) powraca z martwych i ma się całkiem dobrze, a do tego tworzy własną drużynę złożoną z najlepszych agentów S.H.I.E.L.D. by rozprawić się z tym, co nieznane i niebezpieczne dla ludzkości.

Nawet nie podejrzewałem, że tak godny soundtrack ubarwia serial True Blood. A tymczasem mam dla Was około 300 piosenek z pogranicza jazzu, country, folku, odrobiny elektroniki i wreszcie rocka, bardzo zbliżonych do siebie estetyką, a zarazem balansujących w ramach tak różnych przecież gatunków.

Stacja AXN,  dokładając do swojej oferty serial Metal Hurlant Chronicles, uszczęśliwiła wielu geeków (w tym mnie) siedzących po uszy w sci-fi. Wszystkich fanów komiksów Heavy Metal oraz tych, którzy po prostu lubią obejrzeć dobry serial sciencie-fiction, zapraszam do lektury.

Zakończył się właśnie czwarty sezon mało popularnego w Polsce serialu Cougar Town (Miasto Kocic). Jego poziom można określić słowami: jak zawsze. Ale to i tak nieźle, bo jeszcze rok temu było niemal pewne, że kontynuacja się nie narodzi. 

Byłem przekonany, po trailerach, że ostatni sezon Dextera będzie najlepszy w historii, przebije nawet ten z Trinity Killerem. Miałem już nawet w głowie kilka akapitów tego artykułu. Niestety, po pilocie jestem więcej niż rozczarowany - zmieniło się zbyt wiele, by w ogóle jeszcze można było mówić o starym, dobrym Dexterze.

W nowej serii nie zabrakło dramatu, wybuchów, wyścigów, romansów, wartkiej akcji i porządnej dawki humoru. Najwidoczniej nic tak dobrze kreskówce nie robi, jak ciągła obawa o zdjęcie jej z anteny na zawsze. Ale tak poważnie, ktoś w to w ogóle jeszcze wierzy?

Powiem krótko - nie wiadomo. Natomiast pilot jest już "w powietrzu" i można ocenić samemu. W międzyczasie natomiast, oto kilka moich refleksji i przemyśleń w związku z nowym hitem CBS. 

Na tle fanów serialu Dexter jestem w zdecydowanej mniejszości. Wielu ubóstwia pierwsze dwa sezony, podczas gdy ja naprawdę zakochałem się w tej produkcji właśnie w sezonie trzecim, którego przewodnim motywem był między innymi kierujący się przewrotną moralnością prokurator Miguel Prado. 

Pierwszą rzeczą, którą trzeba zrobić przed zabraniem się za Hannibala, to zapomnieć. Zapomnieć o Milczeniu owiec, zapomnieć o Czerwonym smoku, zapomnieć o Anthonym Hopkinsie. A potem możemy zacząć delektować się tym, co na ekranie. 

O miano najzabawniejszego serialu jaki widziałem, bezustannie walczą ze sobą Przyjaciele (głównie za sprawą Chandlera Binga) i IT Crowd właśnie. 

Ostatnio nadrobiłam i obejrzałam Seinfelda - kultowy już sitcom emitowany między 89 a 98 rokiem przez NBC. Nadrobiłam, tyłka mi nie urwało chociaż Cosmo Kreamer to świetna postać, za to naszły mnie refleksje. Sitcom w klasycznej formie, takiego rodzinnego, zabawnego, pełnego wtórnych gagów serialu przestaje już istnieć i tę dynamiczną zmianę obserwujemy od kilku lat.

To miała być nowa wersja Dynastii Tudorów, osadzona mniej więcej w tym samym okresie historycznym, choć renesansowe Włochy powinny być tłem nieporównywalnie ciekawszym. No i papiestwo! Kimże jest król Anglii na tle papieża? 

Wszystko co najlepsze wydarzyło się w drugim sezonie True Blood (tym z Menadą), od tamtego czasu serial stacza się po równi pochyłej, a obecnie oglądanie go to już zwykła męczarnia. "Ukryta prawda" z akcją osadzoną w Luizjanie. Celowo przesadzam? Nie tym razem. 

Wakacje to na pewno najmniej lubiany sezon przez wszystkich telemaniaków. Wszystkie seriale godne uwagi już się skończyły, a stacje telewizyjne emitują powtórki, przypominając nam, że do jesieni jeszcze dużo czasu zostało.

Domyślam się, że większość z nas oglądając swoje ulubione seriale dostrzega jedną postać, która od początku serii wywołuje nieprzyjemny grymas na twarzy. Z czasem staje się na tyle nieznośna, że nie dość, że nie jej nie lubimy, to gdyby była prawdziwa mielibyśmy ochotę ją uderzyć najbliższym dostępnym narzędziem zbrodni. Przedstawiam wam listę takich ancymonów, czyli postaci z którymi nie chciałbym bliżej poznawać.

Pamiętam, że pierwszy sezon Gry o Tron mnie zniesmaczył, ale kolejne dwa oglądałem już z zainteresowaniem. Widocznie trzeba było wciągnąć się w tę intrygę, która rozwija się wolniej niż Moda na Sukces. I nadal ją kochamy. 

Mam jakąś nienaturalną wręcz sympatię do bohaterów tragicznych. Lata temu w Dragon Ballu zawsze kochałem Vegetę, w Baldur's Gate numerem jeden był dla mnie Sarevok, a z ociekających niesamowitością Suits upodobałem sobie nie doskonałego na każdym kroku Harveya czy asystującą mu w tym Donnę, a pełnego słabości Louisa Litta. Czy Louis Litt naprawdę w tej korporacyjnej historii Nowego Jorku jest Lannisterem? 

No tak, trochę to brzmi jak wyznanie osoby „forever alone”, ale uwierzcie mi tak nie jest, naprawdę! Po prostu zacząłem rozważania typu: co by było gdybym… znalazł lampę z dżinem i  mógł wybrać osiem postaci z serialowego świata, istna supergrupa.

Na wszystkich stronach poświęconych serialom aż huczy. Writers Guild of Amercia (WGA) East i WGA West opublikowało ranking 101 najlepszych seriali. Lista była sporządzona w drodze głosowania przez członków WGA.

Do przedwczoraj żyłem w błogiej nieświadomości, że Laboratorium Dextera powróciło do ramówki Cartoon Network. Gdyby nie przypadkowe, wieczorne skakanie po kanałach ten stan trwałby do dzisiaj.