Hans Zimmer

Strach otworzyć lodówkę, bo może nagle wyskoczyć z niej Hans Zimmer z nową melodią na ustach. Nie powinno nam to jednak przeszkadzać, Zimmer ma odpowiedni talent, by wzbogacić Blade Runnera 2049 swoją twórczością.

Jeden z najlepszych i najważniejszych twórców filmowych XXI wieku i nie tylko. Christopher Nolan w dość niedługim czasie stał się jedną z najbardziej wpływowych postaci w Hollywood, tworząc poruszające dramaty oraz równie ekscytujące widowiska z ambicjami artysty-wizjonera. Z okazji premiery filmu „Dunkierka” podjąłem się uszeregowania dzieł Nolana od najgorszego (choć nie ma on na koncie prawdziwie złego filmu) do najlepszego.

Wbrew temu, co pokazuje wynik na Rotten Tomatoes, „Dunkierka” nie jest najlepszym filmem Nolana. Co nie znaczy, że nie jest to wielkie kino.

Dał nam „Obcego” i „Blade Runnera”, ale tak naprawdę filmografia Ridleya Scotta to znacznie więcej o wiele bardziej różnorodnych filmów. I to różnej jakości. Niestety Ridley Scott, poza kilkoma wybitnymi dziełami, ma bardzo dużo filmów zwyczajnie słabych i nie wartych uwagi. Dlatego też, tuż przed premierą jego najnowszego filmu, „Obcy: Przymierze”, wybrałem jego najlepsze, poza „Obcym”, dokonania.

A bohaterami owego widowiska są nie żadne twory z komputerów ani superbohaterowie, tylko zwierzęta jakie znajdziemy na naszej planecie.

Pisząc o współczesnej muzyce filmowej do największych blockbusterów po prostu nie można nie wspomnieć o Hansie Zimmerze, który napisał trudną do podliczenia ilość motywów do najbardziej znanych globalnych hitów ostatnich lat. „Piraci z Karaibów”, „Batman v Superman: Świt sprawiedliwości”, „Niesamowity Spider Man”, „Mroczny Rycerz” czy kultowy już utwór „Time” z „Incepcji”, to tylko kilka przykładów jego najpopularniejszych ścieżek dźwiękowych. Jednak szczególne miejsce w jego dorobku zajmuje jedno z jego najnowszych dokonań, czyli niezwykła muzyka do „Interstellar” Christophera Nolana. Połączenie fortepianu z motywami muzyki klasycznej (mocno słyszalne inspiracje Straussem), syntezatorami oraz… organami kościelnymi brzmi po prostu zniewalająco, oryginalnie i, nomen omen, kosmicznie!