Komedie

Jak nie uważałeś, jak robisz, to zrobisz, jak uważasz. To krótkie zdanie chyba najtrafniej opisuje sytuację, w jakiej znalazł się tytułowy wykapany ojciec David a la „Buhaj” Woźniak (Vince Vaughn), kiedy dowiedział się, że 533 już prawie dorosłych dzieci, to jego „ręczna robótka”, a przeszło stu z nich zamierza na drodze prawnej wywalczyć prawo do poznania tożsamości biologicznego tatuśka (daaaaaaaaammmmn!).

About a Boy to kolejny serial, który wpisuje się w trend przenoszenia kinowych produkcji na małe ekrany. Problem z tym procesem jest jednak taki, że zazwyczaj ten skompresowany serialowy format ma dużo mniejszy budżet, a to z kolei przekłada się na słabszą jakość – pod właściwie każdym względem. Są jednak wyjątki, które opierają się tej żelaznej regule i tworzą własną markę, niezależną od kinowego protoplasty. Takim wyjątkiem jest serial About a Boy.

Zwiastuny, które pokazują wszystkie najlepsze sceny z filmu to zjawisko powszechne. Takie, które zdradzają trochę zbyt wiele z fabuły zdarzają się notorycznie. Najnowszy trailer do komedii "Sekretne życie Waltera Mitty" z Benem Stillerem w roli głównej, trwa przeszło sześć minut i właściwie w całości streszcza ten obraz. 

W sieci wylądowały właśnie dwa świeżutkie trailery - najnowszego "Paranormal Activty: The Marked Ones" oraz "Grand Budapest Hotel" Wesa Andersona. To pierwsze zwiastuny tych filmów.

„Whose Line is it Anyway?”, program w którym wszystko jest zmyślone, a punkty nie mają znaczenia. Improwizowany show, który niejednego z nas przyprawił o ból brzucha ze śmiechu. Jeden z najlepszych produktów w dziejach telewizji. W „Whose Line is it Anyway” czterech komików odgrywa postaci i scenki, których temat narzucony jest przez prowadzącego lub obecną w studiu publiczność. Rodzaj owych skeczy zależy od wybranej gry. I tak na przykład uczestnicy muszą: losując rozmaite przedmioty podać jak najwięcej ich zabawnych zastosowań; poprowadzić program informacyjny nie wiedząc, co jest wyświetlane na ekranie za ich plecami; zaśpiewać piosenkę o osobie z publiczności w określonym stylu (jak na przykład McHammer czy Prince); albo odegrać rozmowę, podczas której jeden z aktorów może mówić co chce przez całą scenkę, a pozostali muszą korzystać jedynie z dwóch przygotowanych wcześniej kwestii. W sumie, łączna liczba gier improwizacyjnych, które zostały wykorzystane w programie przekracza 80.

Filmowy mariaż horroru z komedią rzadko bywa udany. Najczęściej widz otrzymuje paszkwil, w którym klisze z kina grozy przeplatane są mało zabawnymi gagami, o subtelności buldożera. Nie inaczej jest w przypadku nowozelandzkiego dzieła Johnathana Kinga, „Czarnej owcy”.

Poradnik Prawdziwego Mężczyzny kilka lat temu odegrał istotną rolę w kształtowaniu mnie jako mężczyzny, a potem musiałem się tego wszystkiego oduczyć, gdy okazało się, że to nieprawda. Ale sentyment pozostał. 

Jeśli Amerykanie postanowią zrobić własną wersję "Dereka", to uroczyście obiecuję, że pojadę do Stanów, znajdę tego, kto wpadł na ten pomysł i zrobię mu coś złego. Jeszcze nie wiem co, ale "Derek" nie zasługuje, by potraktowano go plastikowymi aktorami i przewidywalnymi, ckliwymi momentami. "Derek" to jedna z najpiękniejszych serii w ostatnich kilku latach.

Jestem zauroczony „Angry Boys”. Dawno nie widziałem tak zabawnego i niepoprawnego politycznie serialu.

Kłamstwa na sprzedaż to serial komediowy w dobie nieustającego kryzysu ekonomicznego. Kompletny pierwszy sezon satyry na podupadającą gospodarkę amerykańskiego mocarstwa od twórcy Brudu z Courtney Cox można oglądać na HBO GO. 

Spora część amerykańskich komedii związanych z muzyką to filmy taneczne. Dzięki Bogu w The Rocker Petera Cattaneo nikt tańczyć nie zamierza. Reżyser ten nie ma na koncie wielu filmów, a jego dzieła nie osiągały nigdy większego rozgłosu w wielkim świecie. Tak samo sprawa ma się ze znaczącą częścią członków obsady, dla niektórych jest to nawet aktorski debiut. Trzeba przyznać, że film wyszedł przeciętnie, jednak trzyma sensowny poziom.

Amerykańskie komedie akcji przeważnie nie grzeszą wyszukanym żartem. Filmów z Vince'em Vaughnem lub Owenem Wilsonem powstaje rocznie na pęczki. Nieco powiewu świeżości na amerykański rynek wniósł Judd Apatow, reżyser takich filmów jak 40-letni prawiczek czy też Wpadka. Właśnie on wziął się za produkcję filmu Boski Chillout, co niewątpliwie czuć w samym dziele. Pośród wszystkich komedii traktujących o narkotykach, jak seria How High, które służą do rozbawiania nastolatków, film Davida Gordona Greena jest pozycją na wysokim poziomie.

Co najbardziej pasuje do piwa, czipsów i paluszków? No dobra - co pasuje najbardziej oprócz meczu? Dobry film akcji lub komedia, jednym słowem - odmóżdżacze. A komediowy film akcji? Takie to kinowe sklepy z przekąskami lubią najbardziej.

Po ostatnim, dość przygnębiającym filmie Vera Drake, Mike Leigh postanowił powrócić do słodko-gorzkiej opowieści znanej z Życie jest słodkie. Tym razem, za pomocą HAPPY-GO-LUCKY, twórca analizuje życie brytyjskiej klasy średniej poprzez skoncentrowanie się na jednej z najbardziej oryginalnych postaci współczesnego kina europejskiego.

Eddie Murphy ma jeden poważny problem - nie wie, kiedy powiedzieć "dość". Po zaskakującej nominacji do Oscara za rolę w Dreamgirls można było się spodziewać, że zajmie się poważniejszymi rolami na tle zbliżającej się aktorskiej emerytury. Jednakże "malinkowy" Norbit udowodnił, że komik nadal chce tworzyć idiotyczne komedie dla konkretnej grupy społecznej. Najnowszy projekt, w którym wziął udział, należy w pewnym stopniu do tego gatunku, gdyż jest typowym kinem familijnym na niedzielne popołudnia.

Można go kochać lub nienawidzić, ale nigdy nie przejdzie się koło niego obojętnie. Woody Allen zapisał się w historii kinematografii nie tylko jako cynik, pesymista czy zrzęda, ale również jako baczny obserwator ludzkich zachowań, szczególnie kultury amerykańskiej. Będąc człowiek sędziwego wieku zdołał nam już pokazać wiele spojrzeń na zmieniający się świat, wynajmując do swoich filmów coraz to lepszych bądź bardziej sławnych aktorów. Odkąd jednak opuścił Stany Zjednoczone wena twórcza działa jeszcze mocniej. Po znakomicie przyjętym "Wszystko Gra", przyszła pora na drugi projekt Allena na brytyjskiej ziemi. Jego tytuł to "Scoop - Gorący Temat".

Drobiazgowość to słowo idealnie pasujące do twórczości Woody'ego Allena. Wszystkie jego filmy (a przynajmniej te, które dane mi było widzieć) są dopięte na ostatni guzik we wszystkich aspektach. I jak tu uwierzyć, że w przypadku tego dzieła również jest ono zgrane perfekcyjnie, ale tak jakby... lepiej?

Alicja w krainie czarów na haju - tak w skrócie można podsumować eksperymentalny projekt Woody'ego Allena z 1990 roku. Reżyser za źródło inspiracji wziął Giulettę i duchy Felliniego, przystosowując to dzieło do nowojorskich realiów i tworząc tym samym komedię, którą można odczytać na dwa sposoby.

Brytyjski serial komediowy pt. "Keeping Up Appearances" był wielokrotnie emitowany w Polsce pod nazwą "Co ludzie powiedzą?". Serial zdobył 2. miejsce w rankingu ulubionych komedii BBC. I chociaż prezentuje typowy, brytyjski humor, przypadł do gustu także polskim widzom. Co zadecydowało o takiej popularności serialu?

Rzucam hasła "dobra komedia detektywistyczna" oraz "serial", po czym już widzę te podekscytowane twarze, pokrzykujące "Monk! MONK!". Trudno się nie zgodzić, rozwiązywanie kryminalnych zagadek przez sympatycznego Adriana Monka, cierpiącego na nerwicę natręctw, to produkcja niezwykle udana i ciesząca się sporą popularnością. Na podobną popularność zasługuje jeszcze inny serial, niezbyt znany chyba u nas w kraju, mianowicie Psych (z ang. psychic - medium). Niech tytuł jednak was nie zmyli - rozwiązywanie zagadek nie będzie polegało na korzystaniu z telepatycznych uzdolnień. Tu będzie chodzić o coś kompletnie odwrotnego.