Recenzja

"Anioły w Ameryce" to produkcja, która ma już dobre 11 lat. Ten miniserial powstał w 2003 roku na podstawie sztuki o tym samym tytule (ang. "Angels in America") autorstwa Tony'ego Kushnera, który za swoje dzieło otrzymał nagrodę Pulitzera. Obraz telewizyjny wyreżyserowany przez Mike'a Nicholsa, autora kultowego "Absolwenta" i popularnego filmu "Bliżej" (ang. "Closer"), również zdobył wiele uznania wśród różnego rodzaju jury i publiczności. W 2004 roku "Anioły w Ameryce" zgarnęły aż 5 Złotych Globów (w tym za najlepszy miniserial lub film telewizyjny) oraz 11 wyróżnień na gali Emmy (w tym także za najlepszy miniserial). 

Choć premiera "Forever" wyznaczona jest na 22 września, pilotażowy odcinek serialu został wyemitowany w streamingu już pod koniec sierpnia. Niestety, na drugi epizod przyjdzie nam czekać jeszcze ponad 2 tygodnie. Przyznam, że ja już nie mogę się doczekać! Po pierwszym odcinku "Forever" chcę więcej. W końcu znalazłam serial, który od samego początku mnie uwiódł i sprawił, że z pewnością dodam go do swojej listy aktualnie oglądanych.

Jørn Lier Horst jest norweskim pisarzem i dramaturgiem, bardzo uznanym zarówno w Norwegii jak i całej Skandynawii. Jego pierwsza powieść, "Nøkkelvitnet" (pol. "Świadek koronny") ukazała się w 2004 roku. Od tamtej pory Horst został uhonorowany wieloma wyróżnieniami, np. Glasnyckeln dla najlepszego kryminału skandynawskiego (otrzymał ją także Stieg Larsson, autor trylogii "Millenium"), Nagrodę Księgarzy Norweskich czy Nagrodę Rivertona. Niestety w Polsce nie pojawiły się żadne jego powieści. Aż do teraz.

Jesień już tuż-tuż, a wraz z nią nowa ramówka stacji telewizyjnych. Jak się okazuje po analizie programów telewizyjnych, np. Telewizji Polskiej, TVN czy Polsatu już od września możemy spodziewać się właściwie tego samego, co zwykle. Powrócą stare seriale, pojawią się znajome reality-show, np. "Taniec z gwiazdami", ale obejrzymy także kilka nowości. Jedną z nich jest serial TVP, "O mnie się nie martw", który na antenie zadebiutuje już jutro, 5 września. Teraz możemy oglądać go w serwisie VOD.

The Kooks to angielska grupa indie rockowowa, pochodząca z Brighton, która swoją popularność zdobyła w 2006 roku. Zespół, w nieco innym składzie niż aktualnie, natomiast z tym samym świetnym wokalem Luke'a Pritcharda, wydał wówczas debiutancką płytę, "Inside In/Inside Out", która sprzedała się w ponad 2 milionów egzemplarzy. Dziewczyny szalały, słysząc czułe "Ooh La" i gorzkie "Naive". Czy The Kooks po kilku latach nadal urzeka?

29 sierpnia, ponad pół roku po światowej premierze, w Polsce do kin wszedł film Richarda Linklastera, "Boyhood". Linklaster znany do tej pory z "Przed wschodem słońca", "Taśmy" i "Przed północą" (notabene wszystkie filmy zrobione z Ethanem Hawkiem, który wystąpił również w "Boyhood"), stworzył jedyny w swoim rodzaju projekt filmowy, który powstawał przez 12 lat. Określenie "projekt filmowy" jest użyte tu nieprzypadkowo - takie przedsięwzięcie nie sposób ocenić, patrząc wyłącznie na fabułę. Istotny jest koncept, bo to on jest tu siłą napędową.

Woody Allen po raz kolejny próbuje zaczarować nas historią o miłości. Tym razem jednak wykorzystuje do tego celu siły wyższe. Reżyser i autor scenariusza zarazem czyni ze swych głównych bohaterów osoby parające się... magią. Czy to wystarczy, aby zdobyć serca widzów? Jakby tego było mało, Allen ponownie przeprowadza się z Nowego Jorku do Europy i wraz z widzami odwiedza międzywojenne Niemcy, Anglię i Francję. Rzecz dzieje się głównie na Lazurowym Wybrzeżu i to tam tytułowa magia ma zadziałać.

"Zapamiętajcie to nazwisko. Katarzyna Bonda została właśnie królową polskiego kryminału" - tak najnowszą powieść Bondy poleca nam z okładki Zygmunt Miłoszewski, którego ja odnalazłabym w roli króla. Nie bez znaczenia była dla mnie zachęta Miłoszewskiego, kiedy zastanawiałam się, czy sięgnąć po książkę polskiej pisarki. Cieszę się, że dałam się przekonać i nie dziwię się, że autorowi "Bezcennego" podobał się "Pochłaniacz". Ta powieść zdecydowanie jest w jego klimacie.

"Gdzie jesteś, Bernadette?" to książka Marii Semple, telewizyjnej producentki i scenarzystki, będąca satyrą na współczesną rodzinę. Właściwie cała blisko 300-stronicowa powieść jest zbiorem e-maili, listów i różnorakiej korespondencji pomiędzy grupą znajomych z chęci bądź konieczności, mieszkających głównie w Seattle. Ta wymiana myśli przez różnych bohaterów historii komentowana jest przez Bee, piętnastoletnią córkę tytułowej Bernadette.

Pierwsza płyta La Roux wydana w 2009 roku pod mało oryginalnym tytułem "La Roux" i trzeci singiel promujący ten krążek, "Bulletproof" były objawieniem. Wszyscy zastanawiali się kim jest ta androgyniczna kobieta przechadzająca się w teledysku wyjętym niczym spod ręki Pieta Mondriana. Utwór "Bulletproof" podbił listy przebojów (w Wielkiej Brytanii długo gościł na pierwszym miejscu), teledysk do tej pory został odtworzony na YouTube ponad 16 milionów razy, a debiutancki album La Roux, zespołu pochodzącego z Wysp Brytyjskich (a nie, jak wielu mylnie myślało, solowej piosenkarki) zdobył w UK status platynowej płyty.

Nie przepadam za horrorami. Jeśli już je oglądam to rzadko po to, by się bać. To thrillery wywołują we mnie uczucie niepokoju. Tak jest zarówno jeśli chodzi o książki jak i o filmy. Ostatnio jednak wpadła mi w ręce powieść Łukasza Henela, "On". Tajemnicza okładka, a na niej opis "Książka, której lepiej nie czytać po zmierzchu...". Sprawdzimy to, pomyślałam. Do tej pory czytałam właściwie jeden polski horror, "Domofon" Zygmunta Miłoszewskiego i ten faktycznie zrobił na mnie wrażenie. Przeraził.

Tak, z założenia nie lubię sitcomów. Na palcach jednej ręki mogłabym policzyć te, które mi się podobały i jeszcze spokojnie dałabym radę stukać w klawiaturę. "How I Met Your Mother", "Świat według Bundych", "Miodowe lata" to rzeczywiście były świetne seriale komediowe, w których dominował humor sytuacyjny. Seriale dowcipne, w których nie raził śmiech z offu. Bo po prostu były dobre.

Są takie filmy, które po prostu muszą skończyć się dobrze. Kiedy idziemy do kina, albo naciskamy przycisk "play" wiemy, że co prawda czeka nas trochę zamieszania, ale w gruncie rzeczy historia będzie miła, przyjemna i z happy endem. I tym razem jest podobnie. Fred Schepisi wyreżyserował film, który bawi, wzrusza oraz mówi o walce, cierpieniu, miłości i próbie poprawy swojego życia. Standard, powiedzielibyśmy. Ale "Wypisz, wymaluj... miłość" to naprawdę całkiem niezłe kino.

Od dłuższego czasu mam problem z wybraniem serialu, który rzeczywiście chciałabym oglądać i wytrwać z nim do samego końca. Jeszcze parę lat do tyłu na bieżąco byłam z większością popularnych tytułów. Niestety niektóre z nich dobiegły końca albo ich format stał się nieco nudny i wtórny z każdym odcinkiem czy sezonem. Po "The Killing", które obejrzałam w ubiegłym roku jednym tchem, stwierdziłam, że to najlepszy serial kryminalny, jaki do tej pory oglądałam. I że trudno będzie go pobić. Cóż, nie pomyliłam się.

W "W krainie czarów" Sylwia Chutnik powraca do znanych czytelnikom tematów i treści. W nowym zbiorze jedenastu opowiadań znajdziemy posmak "Kieszonkowego atlasu kobiet", a także tekst "Muranooo", który mogliśmy zobaczyć na scenie Teatru Dramatycznego w Warszawie. Chutnik tka przed nami magiczną tkaninę, w którą spowija galerię postaci - kobiety, mężczyzn czy duchy. Czy tytułowa kraina czarów rzuca na nas urok?

Nieznajomi, którzy nagle stają się sobie bliscy, opowieści, których nigdy byśmy nie poznali, świat, do którego możemy należeć choć kilka chwil... to wszystko czeka na nas w hotelu. Bo w nim, jak twierdzi Janusz L. Wiśniewski, nie mieszkamy, a zatrzymujemy się. Hotele są świadkami naszych upokorzeń, wyzwolenia, naszych przemian i dramatów. Wszystko to i jeszcze więcej znajdziemy w nowej książce pisarza, pt. "Grand". 

Coldplay to jedna z tych kapel, która mnie najbardziej rozczarowała. Nie mogłem jej wybaczyć, że po fenomenalnym debiucie, świetnej drugiej płycie, rozmienili swój niewątpliwie wybitny talent na drobne. A w zasadzie na grube, bo komercyjny sukces przyćmił nawet dokonania U2. Tyle że zamiast dobrego alternatywnego rocka zapodawali popową szmirę rodem z Rihanny, z którą notabene nagrali jeden głośny kawałek.

Woody Allen nie nakręcił nowego filmu, chociaż wszystkie plakaty zdają się "Casanovę po przejściach" reklamować jako jego kolejne dzieło. Zagrał dla odmiany jedną z głównych ról w nie swojej produkcji, bowiem reżyserem i autorem scenariusza jest John Turturro. Turturro jest też głównym bohaterem filmu o nieco podstarzałym żigolaku, którzy postanawia ratować siebie i swojego przyjaciela, awansującego z dnia na dzień na alfonsa. 

Całkiem niedawno na Kinoplex.pl pojawiła się nowa propozycja filmowa. Tym razem jest to "Don Jon", amerykańska produkcja, która w polskich kinach premierę miała 15 listopada 2013 roku. Reżyserem i autorem scenariusza filmu jest Joseph Gordon-Levitt, który gra w nim również główną rolę męską, tytułowego "Don Jona".

Marta Guzowska to polska autorka kryminałów, należąca do grupy pisarskiej Zbrodnicze Siostrzyczki. W tym roku wydała wraz z Agnieszką Krawczyk zbiór opowiadań dostępny tylko w Legimi, "Cztery zbrodnie na cztery pory roku", o którym mogliście poczytać na łamach sPlay. Ponadto Guzowska jest autorką cyklu kryminałów o profesorze Yblu, światowej sławy antropologu.