Reportaże

„Białystok. Biała siła, czarna pamięć” Marcina Kąckiego to reportaż uwierający, trudny w interioryzacji. Jego autor na przykładzie jednego regionu opowiada bowiem o występującym w całej Polsce bolesnym zjawisku, którego – choć skryte jest jedynie pod cienkim woalem – staramy się nie dostrzegać. 

Pierwsza książka tegorocznej noblistki, Swietłany Aleksijewicz, którą czytałem – „Czarnobylska modlitwa” była lekturą tak przytłaczającą i smutną, że długo zwlekałem z sięgnięciem po kolejny jej reportaż. Wreszcie się przemogłem, i cóż, znów mam dość na dłuższy czas.

Reportaże o Rosji chłonę pasjami, „Jądro dziwności” Petera Pomerantseva nie mogło zatem nie wylądować na moim czytniku. Tym bardziej, że zapowiadało się arcyciekawie i obiecywało nader intrygujący oraz stosunkowo oryginalne podejście do tematu. I choć to książka całkiem przyzwoita, do wielkości – wbrew oczekiwaniom – jej niestety daleko.

„13 pięter” to najnowsza książka jednego z najzdolniejszych polskich reportażystów młodego pokolenia. Filip Springer po raz kolejny porusza ważny społecznie temat, na który z jakiegoś powodu nie ma miejsca w publicznej debacie. I znowu robi to wyśmienicie. 

Nie ufam poradnikom obiecującym natychmiastowy sukces w jakiekolwiek dziedzinie. Kiedy ktoś próbuje mi wcisnąć, że za sprawą jednej, w dodatku niezbyt długiej książki, nauczy mnie wszystkiego, co powinienem wiedzieć na jakiś temat, wiem, że ściemnia. Na tle innych pozycji tego typu, „Anatomia kłamstwa” wypada naprawdę przekonująco, bo jej autorzy podeszli do omawianego tematu z należytym dystansem.

Detroit. Niegdyś jedno z najbogatszych miast Ameryki, które w krótkim okresie przemieniło się w najbiedniejsze, z najwyższym wskaźnikiem przestępczości w całych Stanach Zjednoczonych. Miejsce jednocześnie fascynujące i niepokojące, o którym powiedziano i napisano już niemal wszystko. Charlie LeDuff swoim reportażem „Detroit. Sekcja zwłok Ameryki” dowodzi, że kluczowe jest tu właśnie słowo „niemal”.