Star Wars

May the 4th be with you! 4 maja to oficjalny Dzień Gwiezdnych Wojen, zatem nie można go spędzić inaczej, niż zagłębiając się w świat osadzony dawno temu, w odległej galaktyce. Tym bardziej, że Star Wars to uniwersum wykraczające daleko poza dwie trylogie filmów.

Odpowiedź na to pytanie zaczęło się klarować w mojej głowie już od jakiegoś czasu. Swój egzemplarz kupiłem w dniu premiery, jeszcze w tamte wakacje. Chociaż do teraz nie osiągnąłem maksymalnego poziomu postaci żadnym ze swoich bohaterów, co jakiś czas zaglądam do świata GW. Regularnie, na godzinę czy dwie, dobrze się przy tym bawiąc. Gdzie w takim razie jest klucz do sukcesu?

Akcja Mrocznego Widma ma miejsce około 30 lat przed Bitwą o Yavin z epizodu czwartego. Niesamowicie pobudzało to wyobraźnię – pewne było, że ujrzymy Republikę w latach świetności oraz młodego Dartha Vadera, Obi-Wana i tym podobnych „wiekowych” bohaterów znanych ze Starej Trylogii. Fabuła rozpoczyna się wraz z lądowaniem ambasadorów Republiki na stacji kosmicznej Federacji Kupieckiej. Zapoznajemy się tutaj z dwoma głównymi bohaterami, rycerzami Jedi – Obi-Wanem Kenobim (hurra!) i jego mistrzem, Qui-Gonem Jinnem. Misja dyplomatyczna kończy się oczywiście jatką oraz ucieczką ze stacji. Ot, na razie standardowe Gwiezdne Wojny…

Fabuła Ataku Klonów ukazuje wydarzenia mające miejsce 10 lat po tych z części pierwszej. Skutkuje to wymianą aktora odgrywającego rolę Anakina – tym razem wciela się w niego Hayden Christensen, o którego grze aktorskiej napiszę trochę dalej. W każdym razie: Anakin urósł, jest już padawanem. Wraz z mistrzem, Obi-Wanem Kenobim, nasz bohater próbuje wytropić zleceniodawcę zamachów na senator Amidalę z Naboo. Śledztwo prowadzi do zaskakujących odkryć – poszlaka istnienia Dartha Sidiousa, bedącego Lordem Sith, armia klonów tworzona dla Republiki na planecie Kamino i wojna wisząca w powietrzu to tylko nieliczne z problemów, z jakimi przyjdzie się borykać Zakonowi Jedi. A pamiętajmy, że wśród całej zawieruchy rośnie nam powoli Darth Vader…

„Moc daje Jedi siłę”. Tak, Jedi bez Mocy byłby niczym nie wyróżniającym się mnichem z mieczem świetlnym, którym na dodatek nie potrafiłby walczyć. Czy jednak ludzie posługujący się mocą mają nad nią nieograniczoną władzę? W jednej z książek traktujących o Wojnach Klonów dowiadujemy się od Yody, że Moc jedynie słucha próśb człowieka, a próby rozkazywania jej są domeną Ciemnej Strony Mocy, wiodą do niej. Stąd też różnice w używanych mocach pomiędzy Sithami a Jedi – posługiwanie się błyskawicami, jak np. czynił to Darth Sidious, nagina naturalną więź Mocy z człowiekiem, jest to niejako polecenie wydane tej pierwszej. Doprowadza to do tego, że większość Sithów ginie od własnej broni z powodu zbyt dużej pewności siebie.

Tytuł dzieła może trochę zmylić. Książka ma wiele postaci pierwszoplanowych, jednak sam Vader wcale wśród nich nie przoduje. Fabuła opowiada o polowaniu na Jedi, którzy przetrwali rozkaz 66 – akcję obserwujemy zarówno z oczu uciekających rycerzy, jak i łowców. W roli głównych bohaterów widujemy też inne postacie, najczęściej senatora Baila Organę. Do tego ostatniego można nabrać podczas czytania olbrzymiej sympatii. Z Czarnego Lorda dowiadujemy się także, co się działo z ocalałymi Jedi (w tej roli głównie nowa postać, Shryne), obserwujemy ich próby wzajemnego odnalezienia się pod wielkimi buciorami Imperium. Książka przedstawia w ciekawy sposób wydarzenia wstrząsające galaktyką – słyszymy jak rozmawiają na ich temat postacie drugoplanowe, nie zdające sobie sprawyk co się w ogóle dzieje, przeinaczające wiele faktów. Dobrym przykładem może być kantyna na Tatooine, której bywalcy nie mają zielonego pojęcia, kim jest Vader.

Dla fanów „Gwiezdnych wojen” książki z serii „Uczeń Jedi” to okazja do lepszego poznania historii Obi-Wana Kenobiego przed wydarzeniami z filmów. Czy jednak pierwsza część serii – „Narodziny mocy” – spełnia oczekiwania czytelników?