Blogerka opowiada, jak je trujące grzyby. Mówi, że jest w tym magia, ale myli ją z głupotą

Dołącz do Disney+ z tego linku i zacznij oglądać głośne filmy i seriale.

Choć może się to wydawać niedorzeczne, stosowanie muchomorów jako narkotyków nie jest niespotykaną praktyką. Mowa, rzecz jasna, o muchomorach czerwonych (nie zaś zielonkawych, znanych jako najbardziej toksyczne grzyby świata), które przed konsumpcją współcześni domorośli "szamani" poddają procesowi suszenia.

Zatrucia muchomorem czerwonym zdarzają się bardzo rzadko, przede wszystkim dzięki temu, że jego wygląd jest bardzo charakterystyczny i powszechnie znany. Najczęściej ofiarami padają małe dzieci oraz właśnie nasi szamani - młodzi dorośli eksperymentujący z substancjami psychoaktywnymi, którzy zjedli te grzyby świadomie. Dodam przy okazji, że śmiertelne zatrucia muchomorem czerwonym są bardzo, bardzo rzadkie - tym bardziej, że nie powoduje on długotrwałych uszkodzeń narządów wewnętrznych. Niebezpieczeństwo jest raczej związane z wypadkami, do jakich może dojść, gdy konsument znajdzie się już w stanie odurzenia. Za zgon częściej odpowiedzialny jest podobny muchomor plamisty (brązowy kapelusz), w którym stężenie toksycznych substancji jest znacznie większe.

Na YouTube, Instagramie czy Facebooku nietrudno znaleźć profile, których twórcy relacjonują spożywanie ususzonych muchomorów. Dziś w sieci najbardziej obrywa się autorce bloga "O zapachu słońca" (wpis przeczytacie wyżej). Siłą rzeczy tego typu działania spotykają się z falą negatywnych emocji - w istocie, nieodpowiedzialne zabawy tego typu mogą źle się skończyć. Sugerujący się wątpliwej jakości mądrościami z sieci konsumenci sporo ryzykują. Z drugiej strony, zagrożenie nie musi być tak duże, jak niektórzy przekonują - kluczowe jest tutaj ostrożne podejście do procesu, podparte zapleczem naukowym.

Możliwości muchomorów czerwonych w tej sferze znano już w starożytności. Używali go np. rdzenni mieszkańcy Ameryki Południowej czy szamani na Syberii, by wprowadzać się - jakżeby inaczej - w mistyczny trans, przepowiadać przyszłość czy kontaktować się z duszami zmarłych. Co ciekawe, szamani, zamiast suszyć grzyby, pili mocz tych, którzy zażywali je wcześniej, by zminimalizować dolegliwości pokarmowe. Większa część toksyn z muchomora nie jest bowiem metabolizowana. Stawia się też hipotezy, że był on składnikiem napojów: soma i haoma.

Zmiany świadomości zaczynają się zazwyczaj od pół godziny do dwóch po spożyciu - przypominają efekty konsumpcji lulka czarnego czy wilczej jagody. Najczęstsze objawy to: stan zmęczenia, pomieszanie postrzegania przestrzennego i wizualnego, utrata poczucia czasu, suchość w ustach, potliwość, rozszerzenie źrenic. U niektórych pojawiają się również wymioty, biegunka, duszności i zmiany w tętnie. Nigdy nie odnotowano uszkodzeń organów wewnętrznych - podejrzewa się jednak możliwość zaistnienia zmian patologicznych w mózgu, jeśli grzyb będzie zażywany zbyt często. Po dwóch godzinach od konsumpcji człowiek najczęściej zapada w głęboki sen, który trudno powstrzymać. Trwa on średnio osiem godzin. Wszystkie efekty najczęściej znikają już po 24 godzinach. Zebrane we wczesnych miesiącach jesieni muchomory powodują mniej mdłości i są bardziej narkotyczne, niż te zebrane później.

Dlaczego się je suszy? Główny trujący składnik, kwas ibotenowy, jest nietrwały i podczas dekarboksylacji przechodzi w mniej szkodliwy muscymol. Właśnie dlatego świeże okazy są znacznie, znacznie bardziej trujące niż te suche.

Nie zrozumcie mnie źle - moim celem nie jest normalizowanie podobnych zabiegów i tłumaczenie, że tak naprawdę konsumentom nic nie grozi. Ba, jestem przeciwny piętnowaniu świadomej konsumpcji środków psychoaktywnych. Problem polega na tym, że chętne na podobne eksperymenty osoby mogą bazować na niedokładnych, powielających błędy instrukcjach, spisanych przez niekompetentnych użytkowników. Oczywiście, mała szansa, by wpadka doprowadziła do zgonu (chyba, że ktoś pomyli gatunki), ale nie czarujmy się - to nie tak, że konsekwencje nie mogą być poważne. Nie wspominając o tym, że tego typu materiały to często powierzchowna i niemerytoryczna promocja narkotyków.

Zdjęcie główne: Shutterstock/Broken White