Horrory

Mało, że Under The Dome ma świetne wyniki oglądalności, a serial Heaven (w polskiej wersji – Przystań, oparty luźno o powieść Colorado Kid) całkiem nieźle sobie radzi na kanale Sci Fi. Nie wystarczy też całkiem ciepłe przyjęcie sequela Lśnienia, Doktor Sen, a także fakt, że King założył ostatnio konto na twitterze. I mało ważny w zasadzie jest też fakt, że produkcja filmów Cell czy remake It stoi w miejscu, i tak przecież remake Carrie był niedawno w kinach. Stephen King przypuścił atak już na każde medium, a będzie go jeszcze więcej, szykujcie się zatem na Grand Central, serial oparty na opowiadaniu „New York Times” w cenie promocyjnej, ze zbioru tekstów Po Zachodzie Słońca wydanych w 2008 roku.

"Byzantium" klasyfikowane jest jako horror chyba tylko dlatego, że głównymi bohaterkami są wampirzyce. Ten film to dramat psychologiczny bardziej niż cokolwiek innego, próżno szukać w nim scen wywołujących dreszcz niepokoju. I swoim gatunku jest to całkiem znośny obraz, którego wady nie dominują nad zaletami. 

Horrory, jak chyba żaden inny gatunek filmowy, mają tendencję do tasiemcowatości. Choć najczęściej już druga część jakiejś serii do cna ogrywa pomysł, nie przeszkadza to twórcom w produkowaniu kolejnych, coraz gorszych i coraz bardziej żenujących sequeli. Żeby jednak widza kompletnie nie zamęczyć, czasem trzeba do serii wprowadzić jakiś absurdalny twist, albo zabawić się z przyjętą konwencją. W większości przypadków takie filmy osiągają apogeum głupoty i żenady. 

Bu! Wraz z coca-colą i plagą "selfies" w sieciach społecznościowych, halloween na dobre zainstalowało się w naszym kraju - co roku w ogródkach i oknach widać coraz więcej dyniowych lampionów. Oczywiście nie obyło się bez iście słowiańskich modyfikacji: dzieci nie zbierają cukierków - zamiast nich dorośli uskuteczniają zabawę w kamikaze (przy odpowiedniej muzie), która kończy się zazwyczaj śmiercią na drugi dzień. Przerażające. Dobra książka gwarantuje nie mniejsze emocje, a jej jedynym efektem ubocznym jest co najwyżej konieczność posiadania gumowego prześcieradła. Żadnej wody z ogórków. Oto redakcyjne typy - idealne książki na halloween.

Uznaliśmy, że fajnym pomysłem będzie, jeśli pod pretekstem Halloween każdy z redakcji sPlay poleci czytelnikom jakiś szczególnie lubiany przez siebie horror. Zostałem jednak przez kolegów i koleżanki uświadomiony, że nie wszyscy cenią ten gatunek (co było dla mnie nie lada zaskoczeniem!), wobec czego prezentowane poniżej propozycje nie składają się - niestety - wyłącznie z filmów grozy. Choć horrorów na liście nie brakuje, znajdują się na niej także wariacje na ich temat. Cóż, strach ma różne oblicza. 

Smutna i dość nieoczekiwana wieść pojawiła się tego halloweenowego poranka. Fade Alvarez, reżyser remake'a "Martwego Zła" obwieścił światu że zrezygnował z kręcenia kontynuacji tego obrazu. I to już kilka miesięcy temu. 

Tym razem viva-tv.pl straszy celowo. Do końca października, codziennie o 22:00 (wyłączając weekendy) możecie obejrzeć proponowany przez serwis horror. Celem akcji "Straszny październik" jest przygotowanie widzów na mroczny nastrój Halloween.

W sieci wylądowały właśnie dwa świeżutkie trailery - najnowszego "Paranormal Activty: The Marked Ones" oraz "Grand Budapest Hotel" Wesa Andersona. To pierwsze zwiastuny tych filmów.

„Turistas” reklamowany jest jako horror. Czyli powinien trzymać w napięciu, budzić w widzu lęk, niepokój albo szok. Ale tego nie robi. Co więcej – nawet nie próbuje.

Choć horror nie uchodzi za gatunek przesadnie ambitny, od którego oczekujemy głębokich duchowych przeżyć i filozoficznych przemyśleń, to jednak często nie jest po prostu bezmyślnym ukazaniem walających się po ekranie flaków i bryzgającej krwi. Bywa, że filmy grozy stanowią dość osobliwe studium z pogranicza antropologii i psychologii nad tym, co budzi w nas strach i lęk.

Filmowy mariaż horroru z komedią rzadko bywa udany. Najczęściej widz otrzymuje paszkwil, w którym klisze z kina grozy przeplatane są mało zabawnymi gagami, o subtelności buldożera. Nie inaczej jest w przypadku nowozelandzkiego dzieła Johnathana Kinga, „Czarnej owcy”.

Zawsze uważałem siebie za wielkiego fana horrorów. To w końcu gatunek tak pojemny i trudny do jednoznacznego zdefiniowania, że każdy amator mocniejszych filmowych wrażeń powinien znaleźć coś dla siebie spośród wszelkich jego odmian i subkategorii.

Dla jednych jest horrorowym odpowiednikiem Quentina Tarantino, odważnym i bezkompromisowym twórcą, inteligentnie łączącym w jedną całość dziesiątki swoich inspiracji. Dla innych diabłem wcielonym i hałaśliwym kaszaniarzem, kręcącym tanie exploitation.

W Hiszpanii powstają najlepsze horrory i dlatego przygotowałem ranking najciekawszych z nich, które znajdziecie w Onet VOD. Wszystkie są warte poznania, a tylko „Słodkich snów” i „[REC] 3: Geneza” okazują się płatne – resztę obejrzycie za darmo!

Powrócił naczelny moralizator XXI wieku. Jigsaw, pomimo wielu głosów krytyki, stał się w pewnym sensie kultową postacią współczesnej kinematografii. Jako połączenie Robin Hooda i księdza wymierza sprawiedliwość na własną rękę, a reszta świata go nie rozumie i traktuje jak zwykłego seryjnego mordercę. Lecz przecież sytuacja jest odwrotna. Gdyby jego działania nie były klarowne, to ludzie nie chodziliby do kin i nie mdleliby w trakcie projekcji. Widzowie jednak mają słabość do kontynuacji, a w szczególności do tych serii, które mają rozmach typowo serialowy. Nikogo więc nie zdziwiła premiera piątej części Piły.

Quarantine byłby naprawdę porządnym horrorem. Byłby ciekawym zjawiskiem, zwłaszcza jak na amerykańskie kino. Ciekawy patent, dobre wykonanie. Nietuzinkowy, z oryginalnym pomysłem. Szkoda tylko, że kilka miesięcy temu mogliśmy oglądać w kinach hiszpański film pod tytułem [REC]. Teraz, idąc do kina na Kwarantannę, możemy czuć się nieco… oszukani.

Nadchodząca wielkimi krokami premiera Zmierzchu oraz emisja w HBO serialu True Blood powoduje, że szwedzkie Pozwól mi wejść pojawiło się w polskich kinach na Halloween. Porównywać jednak tej europejskiej produkcji z ww. tworami amerykańskiej kinematografii nie należy. Mimo iż wszystkie koncentrują się na motywie wampira, to realizacja oraz przesłanie jest w tym przypadku całkowicie inne.

Bladym strachem zasłynął w oczach wielbicieli gore, a nową wersją filmu Wzgórza mają oczy udowodnił, że posiada potencjał na współczesnego mistrza horroru. Alexandre Aja zdecydowanie należy do najbardziej utalentowanych twórców kina grozy i nie kryje się z tym. Drobnymi krokami uzupełnia swoją filmografię o coraz to ciekawsze pozycje. Tym razem zrealizował kolejny remake, ale nie w oparciu o kulturowe dziedzictwo Stanów Zjednoczonych. Postanowił wziąć na warsztat południowokoreańskie Lustro.

Miesiąc temu mogliście zapoznać się ze zbiorem kultowych horrorów okiem Miguela. W niniejszym artykule chciałbym kontynuować pracę mojego redakcyjnego kolegi, zmieniam jednak założenia. Tym razem wartość definiującą obecność danych pozycji na tej liście nie będzie uwarunkowana od zbiorczego pojęcia "straszności", tylko od samej wartości filmu. Oto zbiór horrorów, które moim zdaniem naprawdę warto obejrzeć, bez znaczenia, czy podczas ich oglądania podskoczymy na krześle, czy wciąż będziemy siedzieć wygodnie przed ekranem telewizora. Każdy z tych filmów ma w sobie coś niesamowitego, zachwyca widzów wciąż nie gasnącą magią, nawet na wiele lat po swojej premierze.

Kiedy Alicja przeszła na drugą stronę lustra to odkryła zupełnie inny świat, rządzący się swoimi własnymi prawami. Przy tworzeniu filmu Lustro, Seong-ho Kim najprawdopodobniej inspirował się tym właśnie motywem. I podobnie jak w przypadku Czerwonych pantofelków Yong-gyun Kima, wątek bajkowy został przeobrażony w kino grozy. Doszło jednak do zamiany ról. To nie "Alicja" gra osobę przerażoną - ona straszy.