Kryminały

Postać Joe Alexa (Maciej Słomczyński) na stałe zagościła w polskiej literaturze i kinematografii. Cykl powieści kryminalnych tego autora, opowiadający jednocześnie o sukcesach śledczych pisarza o tym samym imieniu i nazwisku, doczekał się adaptacji Teatru Sensacji "Kobra", a na podstawie jego scenariuszy zostało zrealizowanych kilka filmów, na przykład: "Zbrodniarz i panna" czy "Gdzie jest trzeci król?". Jednym z kryminałów, który został przeniesiony na ekran telewizyjny, pt. "Umarły zbiera oklaski" jest "Śmierć mówi w moim imieniu" z 1960 roku.

Książkowe kryminały pozwalają na to, by w domowym zaciszu stać się pełnoprawnym detektywem, choć bez licencji. Teraz każdy miłośnik intrygi i zabójstw może zgromadzić na swoim czytniku kolekcję rodzimych dzieł tego gatunku. Trwa właśnie atrakcyjna promocja na takie e-booki.

Skąd się bierze fenomen wszelkich seriali kryminalnych czy serii dokumentów na temat pracy organów ścigania? Może to ta odwieczna fascynacja śmiercią, a może wręcz przeciwnie - to zmęczenie faktem, iż śmierć zaliczana wciąż jest do sfery sacrum, a w której tak naprawdę nić uświęconego nie ma, co tego typu programy idealnie ukazują? A może chęć nabrania wrażenia, że inni mają gorzej, a my jesteśmy kuloodporni? Albo odwieczne dążenie do sprawiedliwości, która miałaby dosięgnąć sprawców danej zbrodni, a do których odnalezienia potrzebna jest długa i żmudna praca dziesiątek specjalistów? A może...

Hollywood uczy nas wciąż czegoś nowego. Wiele osób zapewne żyje w świadomości, że tajnym agentom komputery nigdy się nie zawieszają, a wszystkie aplikacje chodzą wolno tylko wtedy, kiedy jest to potrzebne do budowania napięcia. Inna ze złotych zasad, które często obserwujemy w przeróżnych kryminałach i thrillerach mówi o tym, żeby nigdy nie podchodzić zbyt osobiście do ciemnych interesów i nie mieszać gangsterskiego życia z prywatnym, bo to zazwyczaj źle się kończy. Tym razem jednak mamy okazję być świadkami umoralniania "tego złego" przez "to dobre".

Kryminał skandynawski staje się coraz bardziej popularny w Polsce. Najwyraźniej czytelnicy widzą różnicę, która trzyma go z dala od przereklamowanych amerykańskich standardów. Podobnie sprawa wygląda z debiutem pisarskim Johana Theorina. Mimo iż znajdziemy w nim inspiracje twórczością Hitchcocka, to autor propaguje w powieści własny styl, który plasuje go wysoko na liście współczesnych wieszczy kryminalnej prozy.

Frank Miller przyznał się w jednym z wywiadów, że komiks "Sin City" stworzył dla własnej przyjemności. Chciał w czysto egoistyczny sposób wrzucić do jednego zeszytu ulubione motywy ze swoich prac - piękne kobiety, szybkie samochody oraz bohaterów w skórzanych płaszczach. Nikt się nawet nie spodziewał, że komiks zostanie zekranizowany. Po nieprzyjemnych doświadczeniach na planie "Robocop III", Miller zadecydował, iż nie pozwoli na przeniesienie żadnej ze swoich prac do metrażu filmowego. Jednakże Robert Rodriguez przekonał rysownika i dzięki temu powstał jeden z najlepszych obrazów w historii kinematografii amerykańskiej.